Tien minuten later zitten jullie op je bed. Ademloos zitten ze naar je te luisteren. "En toen..." je slikt een keer. "Toen hing hij daar aan een touw. Zijn nek was scheef. Zijn armen en benen helemaal slap."
Floor slaat een hand voor haar mond. "Dat je zoiets in het echt hebt gezien.." zegt Hanna met een schorre stem. Je denkt aan de vele nachtmerries die je er al over hebt gehad. Zachtjes knik je. Lynn en Roos slaan een arm om je heen. "Je kan altijd met ons praten he?"
zegt Lynn zachtjes, bijna fluisterend. "En we komen ook naar de begrafenis." zegt Roos. Je glimlacht naar ze. Je bent gelijk een stuk opgeluchter.
Het is een tijdje stil. Geen ongemakkelijke stilte, maar iedereen denkt na. Dan verbreekt Floor de stilte.
"Ik dacht.. misschien kunnen we naar de bioscoop gaan?" vraagt ze aarzelend. Je hebt haar nog nooit zo verlegen zien kijken. "Naar een vrolijke film? Of wil je dat niet?" Nu kijkt de rest je ook aan. Volgens mij zijn ze bang dat ze iets verkeerd zeggen, maar dat doen ze juist niet. Je vind het een geweldig plan, eindelijk wat vrolijkheid, even alles vergeten.
Je staat op en na al die tijd komt je glimlach ineens weer tevoorschijn. "Geweldig plan!" Roep je.
JE LEEST
Perfect Stranger
Non-FictionEva is al een tijdje smoorverliefd op een jongen die bij de Albert Heijn werkt. Op een dag stapt ze op hem af en dit veranderd haar hele leven.
