PRETENDING CTH {DUTCH}

Hoofdstuk 1: Hij

Net zoals elke dag werd ik wakker door het geluid van mijn wekker. Is het niet grappig te denken dat dit al elke ochtend al vijf jaar aan een stuk gebeurt en toch kan je er niet aan gewoon worden? Het geluid stopte. Ik zuchtte. "Nog 5 minuten " zei ik tegen mezelf. In slaap vallen in een heel erg comfortabel bed is zeker één van de beste dingen op de wereld. Ik begin terug in een diepe slaap te vallen wanneer mijn domme wekker zich weer moest laten horen. Opnieuw. Dat is het. Ik moet opstaan en me klaarmaken voor school. Ik haat school niet maar het vroege opstaan en je klaarmaken is het minder leuke deel. Douches zijn het beste wat er bestaat maar niet in de koude vroege ochtends. Ik neem niet echt de tijd om na te denken wat ik zal dragen vandaag, alles past me. Ik draag waar ik me comfortabel in voel. Ik volg niet echt van die "rituelen". Dat zou zo raar overkomen. Nog altijd in mijn gedachten, nadat ik me heb klaargemaakt, keek ik even in de spiegel, liep naar de keuken, nam een appel, kuste mijn moeder en vertrok. Al deze dingen kon ik doen in 20 minuten, zo snel kan ik zijn, ha.

Ik stapte de school binnen terwijl ik mijn oortjes uit mijn oren deed. Ik vind het niet erg om elke dag naar school te stappen, elke ochtend. Op een dag bood mijn vader me een auto aan en ik zei ja maar daarmee bedoelde hij dat hij me elke ochtend zou naar school brengen en komen ophalen. Ik wou vriendelijk blijven tegen hem maar nam het aanbod toch niet aan want wie komt nu nog elke dag naar school met zijn vader? Het zou zeer gênant zijn voor een 17 jarige laatstejaars zoals ik. Ja, ik zit in mijn laatste jaar. Nog 1 jaar en ik ben er van af. 1 jaar en ik kan beslissen hoe ik mijn toekomst groot en goed kan maken. Ik heb plannen in mijn leven, maar op een of andere manier kon ik ze niet allemaal goed plaatsen. Als ik klein was heb ik er altijd al van gedroomd om een vegetariër te zijn omdat ik zeer veel van puppy's hou. Maar toen ik ouder werd besloot ik dat ik liever een muzikant wou worden en een band starten samen met mijn beste vrienden. Ja, ik zit in een band. We zijn nog niet echt goed. Australië zit vol van het talent en getalenteerde band dudes en evengoed worden als hen is gewoon onmogelijk. Maar wie weet? We zijn nog maar net begonnen. En als we echt niet bestemd zijn voor in een band te zitten kan ik nog altijd eindigen bij het asiel of iets dat te maken heeft met puppy's. Het is helemaal niet zo erg.

Het bekende geluid klonk door het gevulde gebouw. Je kon de cheerleaders horen binnenkomen. En als laatste kwam er een groep schreeuwende meisjes aan gevolgd door mijn vrienden Luke, Ashton, Michael die naar mij toe komen gelopen. Niet dat ik er iets om geef maar ja wij zijn ongeveer de "populaire jongens" in de school. We krijgen zoveel aandacht en de meisjes die altijd bij ons willen staan of in de buurt zijn is één van de beste dingen in het leven. Ik bedoel, wie zou het niet leuk vinden?

Ik loop naar mijn lokker met mijn vrienden die al doorlopen naar hun eerste les. Ik heb hen verteld dat ik eerst nog iets moest doen maar eigenlijk wou ik gewoon even alleen zijn. Ik wou niet te laat komen voor de les dus nam ik mijn spullen en vertrok naar mijn eerste les, Biologie. Omdat iedereen al in hun lokaal was nam ik niet de tijd om te kijken waar ik liep. Ik draaide naar rechts en botste hard tegen iemand aan. Ik viel bijna.

Daar is ze.