PRETENDING CTH {DUTCH}

Hoofdstuk 17: Hij

"Waarom in een slechte mood Cal?", vroeg Ashton die naast me kwam zitten terwijl hij net zijn lunch had gehaald.

Kristen en ik aten vandaag niet samen, niet omdat we weer eens ruzie hebben, ze afwezig is of gewoon om dat ik een idioot ben. Ze moest iets doen zei ze dus gaf ik haar wat ruimte. Als mensen me zouden vragen met ik lunch zou willen eten dan is mijn antwoord duidelijk. Het is anders rondom haar. Ik voel me altijd goed rondom haar. Zoals, ik moet me niet aan iemand bewijzen, ik kan gewoon mezelf zijn. Met haar, ben ik gewoon ik en dat maakt me gelukkig.

"Je bent wel erg verliefd op Walsh?", zei Michael met een grijns.

Het voelde alsof iemand me net in mijn keel had geslagen. Wat Michael zei begon rond te rennen in mijn gedachten. Dat is gewoon niet mogelijk. Misschien ben ik wel gewoon heel goed in doen alsof.

"Ik ben gewoon gelukkig", zei ik lachend.

Wel deze keer is het wel waar. Ik ben echt gelukkig.

Mijn gedachten gingen terug naar Kristen. Ik begon weer te glimlachen wanneer ze in mijn gedachten verscheen terwijl ik met mijn eten speelde. Ze zag er goed uit vandaag. Van de 4 jaar dat ik haar hier heb zien rondlopen is vandaag de tweede keer dat ze een felgekleurd shirt draagt en ze heeft haar haar in een dot. Ik zie haar graag op deze manier. Ze leek zo gelukkig. Ik vond het leuk hoe ze naar me lachte deze morgen. De manier waarop ze gegeneerd verder wandelde met haar skateboard. Ze kon ook gewoon skaten maar toch bleef ze wandelen. Ik vond het stom maar ze was zo schattig en grappig. Ze draagt bijna elke dag hetzelfde type kleren maar elke dag verbaasd ze me nog altijd. Mensen oordelen over haar vanwege haar outfit maar eerlijk, ik vind haar uniek en simpel op een goede manier. Kristen is een persoon die bijna geen moeite moet doen om er mooi uit te zien. Ze is mooi op haar eigen manier en daarom vind ik haar leuk.

Ik vind haar leuk.

Ik nam een diepe zucht wanneer ik me dit had gerealiseerd. Ik wil het ontkennen, ik wou erover liegen tegen mijzelf. Maar mijn hart wou het niet. Het voelt alsof het gevaarlijk is om me zo te voelen. Het was alsof ik haar niet mocht leuk vinden omdat ze niet mijn type van persoon was. We wonen allebei in verschillende werelden met andere types personen rondom ons en het is ver weg van elkaar. Ze heeft niet echt iemand in haar leven behalve haar familie. En ik, ik heb bijna alles. Iedereen in de school kent me. Ik kon om niks anders vragen. Het gebeurde gewoon op een avond dat een random meisje me kuste en vroeg of ik haar vriendje wou spelen voor een maand. Omdat ik toch een klootzak ben zei ik natuurlijk ja omdat ik dacht dat het wel leuk zou worden om met mensen te spelen. Het werd wel leuk maar niet hoe ik het verwachte. Iedere dag word ik wakker met een verlangen om haar te zien. Ze maakt me blij elke ochtend wanneer ik haar zie. Ik word zo boos en teleurgesteld wanneer ze niet op komt dagen of afwezig is. Ze maakt me geërgerd wanneer ze in een slechte mood is. Ze laat me haar haten omdat ik me zo voel over haar. Maar hoeveel ze me ook laat denken dat ze me wel kan vermoorden toch maakt ze blij. Ik weet niet hoe je dit noemt, maar ik kan het gevoel niet beschrijven. Ik wil dat het blijft omdat het me blij maakt. Ze zal denken dat ik gebruik van haar maak door deze hele nep relatie. Waarom kan ik haar gewoon niet zeggen dat we dit moeten stoppen? Ik kon werken aan iets beters dan dit. Ik kan haar beschermen op een manier veel beter dan deze. Op een manier dat we niet meer doen alsof. Ze zal haar veilig voelen net zoals ik me veilig voel bij haar. Waarom moet ik weer iets voelen voor Kristen? Waarom moet het haar weer zijn? Het kon iemand zijn die zoveel beter was dan haar. Iemand die sociaal is zoals mij. Iemand die nooit slechte buien heeft. Waarom haar? Ik wil haar niet leuk vinden. Ik wil deze rare gevoelens niet hebben. Ik wil dit niet. Maar tegelijkertijd ben ik er verslaafd aan.