PRETENDING CTH {DUTCH}

Hoofdstuk 15: Hij

Ik weet dat ik dit niet mag doen. Ik weet dat ik dit moet negeren. Ik weet dat ze waarschijnlijk boos zou worden op mij als ik dit doe. Ik weet dat ze tegen me zou schreeuwen of me gewoon zou slaan na dit. Maar het kon me niet meer schelen. Dit is het enige wat ik nodig heb. Ik wil het. Ik ben er verslaafd aan.

Zij is waar ik verslaafd aan ben.

*FLASHBACK*
Niet in de mood zijn om te eten terwijl je sterft van de honger is het ergste wat nu kan gebeuren. Ik wil nu zoveel mogelijk eten maar ik ben echt niet in de stemming. Dit is raar.

Ik draaide naar rechts en zag Kristen aanschuiven in de rij om wat eten te halen. Ik wou rechtstaan en haar vastnemen om sorry te zeggen omdat ik zo een idioot was maar mijn ego staat hier nu in de weg. Ik wil boos op haar blijven voor de rest van mijn leven en nooit meer tegen haar praten. Ik snap zelfs niet waarom ik zo schreeuwde tegen haar vanochtend. Ik weet dat ik boos was, heel erg boos. Maar waarom? Ik weet het nog steeds niet. Ik kon de reden zelf niet vinden. Er is een reden achter al deze rare gevoelens die ik soms heb. Ik kon niet boos op haar blijven gewoon omdat ik dat wou. Ik kon niet tegen haar schreeuwen gewoon omdat ik dat wou. Als ik echt geen reden heb dan ben ik misschien gek. Zij maakt me gek.

Ik bleef even naar haar kijken en plots keek ze me aan. Ik keek meteen weg hopend dat ze me niet had gezien. Wanneer ik terug naar haar keek was ze al terug naar de rij aan het kijken. Ik greep de kans om terug te staren.

Ze leek anders vandaag. Niet op een slechte manier maar gwn niet zoals anders. Ze draagt roze dat matcht haar haartoppen. Ze draagt haar haar in een dot en dat liet me zien dat ze schattige oren had met een piercing dacht ik. Haar gezicht was perfect. Van haar voorhoofd tot haar kaaklijn tot haar roze lippen. Kristen is schattig. Kristen is mooi.

Ik realiseerde me wat ik net had gedacht en dat verwarde me. Ik heb nog nooit zoiets gedacht over iemand. Kristen is zo een persoon waarvan ik dacht dat ik er nooit iets om ging geven maar ze speelt met mijn voeten en mijn gedachten. Alle dingen die ze doet zelfs de kleine dingen. Ik haat de manier waarop ik denk aan haar. Ik haat het wanneer ze in mijn gedachten verschijnt elke keer. Ik haat het wanneer ze me boos maakt om een reden die ik zelf niet kon vatten. Ik haat het wanneer ze me laat lachen als ze bij me is. Ik haat het als ik haar mis wanneer ze er niet is. Ik haat alles aan Kristen. Ik haat het hoe ze me laat voelen.

Verzonken in men gedachten had ik niet opgemerkt dat ik nog altijd aan het staren was en zij ook naar mij. Ik wou het oogcontact verbreken maar het lukte niet. Ik haat dit, ik vind dit niet leuk. Maar tegelijkertijd wil ik dit. Ik keek naar haar alsof ik wou dat ze mijn gedachten kon lezen. Ik wou dat ze wist hoeveel ik haar haatte omdat ze me zo rare gevoelens gaf. Blijf naar me kijken. Gewoon blijven kijken.

"Hey dude kijk je moet dit echt zien ik-"

"What the fuck Lucas".

Dat was hoe onze connectie met elkaar eindigde. Luke besloot om me iets te laten zien door met mijn schouders te schudden en dat brak heel mijn wereld op dit moment. Ik ben zo geërgerd maar ik heb geen tijd om het te laten zien. Ik ga gewoon vergeten wat we gebeurd is en probeer gewoon mijn aandacht te besteden aan wat hij me wil laten zien.

"Woah slow down", zei Luke terwijl hij me aan keek.

"Wat is dat", zei ik om het onderwerp te veranderen. Ik concentreerde me op het papier die hij in zijn hand had.