Bir Eylül Hikayesi

Bölüm 10 : Düğüm

     Bu bölümde size bir sürprizim var ! Bir daha uzun süre başka karakterin ağzından anlatmayacağım aslında ama bu bölümde de bu planda yoktu ; bir anda karar verdim. Bölümün bir kısmı Burak ' ın ağzından !

Oylarınızı esirgemeyin ; iyi okumalar ballar ! ♡

Bölüm Şarkıları : Duman - Bu Aşk Beni Yorar ~

Kelly Clarkson - Because Of You ~

Eylül ' den

Temizlik odasının kapısını açtığımda
Esila Rüzgar 'ın kucağındaydı. Ama Rüzgar pek bir şey yapmıyor gibiydi ; Esila  yapıyordu ne yapıyorsa. Her şeyi görmemiştim. Ya da ben öyle olmasını umuyordum. Beni gördükleri an Esila şok geçirdi ; Rüzgar ise kaşlarını çattı. Gözlerinde ufak bir mahcubiyet kırıntısı aradım ama yoktu. Esila daha çok şaşkındı. Muhtemelen şu an benim gözlerim dolmuştu. Rüzgar bana her kıza takılırım demişti evet ; ama burada 2 dakika içinde benim kuzenimle nasıl bu kadar yakın olabilmişti ?

" Eylül ? Burada ne arıyorsun ? "

  " Asıl sen burada Rüzgar ile ne arıyorsun Esila ! "

  " Sen de mi Rüzgar ile tanışıyorsun?  Yoksa senin de mi eski kırığın?  "

" Eski ... eski kırık mı!  "

Ah buna inanamıyordum;  Rüzgar ile Esila ' nın bir geçmişi vardı. Daha doğrusu Rüzgar ' ın takıldığı kızlardan biriydi.

" Eylül biraz sakin olmayı denemeni öneririm. "

Öylece dikilen Rüzgar sadece bunu söylemişti. Demek benim kuzenimle de ... Esila da az değildi gerçi... Ben masum olduğumu falan söylemiyordum ;  şu ana kadar sadece 4 sevgilim olmuştu. Hepsiyle yakındım ama güçlü duygular beslemiyordum. Dört erkek arkadaşımdan üçüyle öpüşmüştüm; ama sadece bu kadardı. Hiçbiri uzun süreli değildi ve bu ilişkiler bir, bir buçuk yıl öncesinde kalmıştı. Esila ise sayısız erkek arkadaşa;  ve takıldığı ( ! ) kişilere sahipti.

" Her neyse Esila. Rüzgar ile tanışıyorum doğru ama sadece tanışıyorum. O hiçbir şeyim değil. O yüzden bir sıkıntı yok, abarttım bir an sanırım. Hadi gidelim. "

Esila başıyla onayladı ama bunu daha sonra benimle konuşacağını biliyordum. Rüzgar' a bir bakiş atarak çıkıp giden Esila 'dan sonra ben de gitmeye yeltenmiştim ki Rüzgar beni durdurdu.

" Hiçbir şeyim değilsin ; ama önem verdiğim birisin. Bunu aklından çıkarma. Sadece bana yakın olman doğru değil. Ben pek iyi biri değilim. "

"Kötü birisi olduğunu da biliyorum Rüzgar. Ama araf gibisin sanki. Ve ben de cenneti istiyorum ; o yüzden bana önem de verme. Benimle konuşma , karşıma çıkma. "

Tek kelime etmeden ilerledim.  Onu başımdan savmak zorundaydım. Biraz ağır konuşmuştum ve edebiyat yeteneğimi konuşturmuştum. Aslında söylediklerimin bir kısmını da hak etmiyor değildi ama bu olmak zorundaydı. Ne yaptığı belli olmayan bir adamdı o. Engellemezsem getirdiği esintiyle beni de savuracaktı. Düşmek istemiyordum;  güçlü olmak istiyordum ve Alkan ile anlaşmama şu an sadık kalmak zorundaydım. Onun adamlarını görmüştüm; çok ama çok tehlikeliydi. Rüzgar için  neden ' asıl sen ondan uzak dur ' dediğini bilmiyordum ve bu soru da maalesef beni yiyip bitiriyordu. Rüzgar ' ın silahlı adamları olduğunu düşünmüyordum;  ya da hakkında anlattıkları yalan mıydı? Ama onu üniversitede görmüştüm. Ve kafede garsonluk yaparken...  Kafam yine çorba olmuştu.  Bu sırada Alina ' yı da merak ediyordum. Acaba o da Rüzgar gibi istediği kişiyle istediği şeyi yapıyor muydu ? Rüzgar' a karşı hisleri saplantı gibi miydi ? Ya da Rüzgar mı böyleydi? Yoksa onu gözlemlemesi için birilerini mi tutmuştu ? Okulda ilk tanışmamızdaki sözleri aklıma geldi ;