Knockout/VMin

5. Bölüm

Selam cjkzcjks
İlk defa "2000" kelimenin üzerine çıktık. Ay çok mutluyum jfkdkcks
Neyse çok fazla söze gerek yok.
Vote vermeyi unutmayın.
İyi geceler.

~~~~~~~~~~~~~~~~

3 Hafta Sonra

Taehyung

Yalnızlık mı? Bence yalnızlığı en iyi bilen benim. 10 yıl önce bugün... Babamın, annemin ve kardeşimin gözlerim önünde son nefeslerini verdiği o lanet bugün.. Hayatım boyunca hep bugüne lanet etmişimdir. Çünkü insanlar beni dışladılar... Annem yok. Babam yok diye.. Kimsem yok diye..
Ama ben ne yaptım? Onları kalbimde yaşattım.. Ancak böyle sakin olabiliyordum... Eve her geldiğimde;

"Anne ben geldim"

Diye bağırırım. Küçükken okuldan her geldiğim de böyle yapardım.. Bazı insanlar ne kadar acı çektiğimi bilmiyorlar.. Özellikle de 'Biricik' 'Hocam' Park Jimin...

O gece yani o lanetli güne bağlayan gece yaşlı gözlerle uykuya dalmaya çalıştım. Ne kadar zor olsa da..

10 yıl önce bugün

07 Temmuz 2000

(Y:N/ :'( özledim be kardeşim..)

Çok heyecanlıydım. Çünkü ailecek tatile Jeju adasına gidecektik. Annem her zamanki gibi yolda yememiz için atıştırmalık birşeyler hazırlıyordu. Babam ise arabaya eşyalarımızı yerleştiriyordu.. Kardeşim ise televizyon izliyordu.. Ben ise bahçe de oturmuş temiz havanın kokusunu ciğerlerime kadar çekiyordum..

"Taehyung. Hadi oğlum gel gidiyoruz"

Annemin o tatlı sesini duyduğumda yerimden sevinçle kalktım ve arabanın yanına gittim. Babam her zaman olduğu gibi saçlarımı karıştırmıştı.

Ah hadi ama Baba.. Saçlarım bozuluyor..

"Ya Babaaa"

Ailecek kahkaha atarak arabaya bindik. Yolculuğumuz çok rahat ve eğlenceli bir şekilde geçiyordu..

Ta ki..

Babamın o lanet telefonu çalmasıyla...

Babamın 'Tabi' 'Olur' 'Evet' kelimeleri...

Ve benim bir anda başlayan burun kanamam...

Annemin telaştan ne yapamayacağını bilmesi...

Babamın endişeden telefonu düşürmesi ve onu almak için emniyet kemerini çözmesi..

Her anı beynimin bir köşesine kazırken annemin, kardeşimin çığlıkları...

Evet kaza yapmıştık.. Hepsi benim yüzümdendi.. Benim...

Arabanın içinde 'YARDIM EDİN!' diye çığlıklarım yankılanırken bir yandan da ağlıyordum..

Annemin o son sözleri..

"Ne öImek nefessiz kaImaktır ne de yaşamak nefes aImaktır. Yaşamak; seviImeyi hak eden birine yaşamını harcamaktır. Ve inan Taehyung. Sen sevilmeyi en çok hak eden insansın. Lütfen iyi yaşa oğlum. Annen seni hep sevecek."

Sesim. Her zamankinden daha acıklı çıkmıştı.

Annemin babamın son nefeslerini gözlerimin önünde vermesi.. Ah unutamıyorum..