Kolejliler Ve Liseliler

KVL- 7. Bölüm "Tekne"

Yaren Garip;

"Siz varya, hayatımda gördüğüm en şerefsiz insanlarsınız!"

Yatağına oturmuş, inadına hiçbirimizi uyutmamış ve sabaha kadar böyle bağırmıştı, Rahel. Ne kadar aşağılık, pis, kötü ve şerefsiz olduğumuzu anlatıyordu. Masadan onun sorusunun cevabını almadan kalktık diye öfkeliydi. "Bir sus ya! Seneye gelirlerse alırsın cevabını işte." Diyerek yorganı üstüne çekip, Rahel'e sırtını döndü Gamze. "Hayır! Hepiniz pissiniz!"

Yorganı kafama kadar çekmiştim ki, Nur kendi yatağından fırladı. "Ders var, kalkın!" Okul bitsin diye gün sayarken kendimi burda bulmuştum. Hep Gamze yüzündendi. Aslında hepimiz onun yüzünden buraya gelmiştik. Okulda ilgisini çeken çocuk bu kamp için başvuru yapmıştı. Gamze'de çocukla konuşmak için bizim içinde başvuru yapmıştı. En başta kampa gitmezsek sorun olmayacağını söyledi ama Belgin Hoca kızınca, mecburen buraya geldik. İşin kötü yanı, o çocuk bu kampta değil.

"Bunlar hep Gamze yüzünden!"

"Söylenmeyin ya, gidelim girelim derse işte." Diyerek yataktan ayaklarını sarkıttı. Gözlerini ovarak, lavaboya doğru yol aldı, Gamze.

Bende kalkarak üzerime beyaz bir tişörtle altıma siyah bir pantalon giydim. Bu hafta hep ders olucaktı. Bunu kendime hatırlattığım için kendime söverek kitaplarımı aldım. Kamp eğlenceli geçiyordu ama dersler üç yıl öncesinden olunca, sıkıyordu baya.

Gamze aramıza döndüğünde pis pis sırıtıyordu. "Aklıma çok mükemmel bir şey geldi," diyerek daha da sırıtarak bize baktı. Bu Gamze'nin aha bir planım var! Adlı bakışıydı. Biz Gamze'nin etrafına toplanarak onu dinlemeye başladık. "Hani biz ruh çağırırken biraz tuhaf davrandım ya," hatırladığımı belli etmek için kafa salladım. Ruh çağırma işini hatırlatınca Rahel gözlerini devirmekle yetindi sadece. "Diyorum ki akşam ben odalarına girsem, bunları biraz korkutsam?" Gözlerimi kocaman açtım. Yakalanırdı, ayrıca o erkeklerin içine Gamze'yi gönderemezdik. Deniz vardı ama Deniz'e planı anlatsak bile gece gece Gamze'yi bahsettiği şekilde görse o bile korkardı.

Nur ve Gamze kendi aralarında tartışırken Rahel ve ben müdahale etmiyorduk. Aslında benim bir fikrim yoktu. Baran ve Alperen'in korku şeylerine fobisi olduğunu biliyordum ve o fobilerini kullanmakta istiyordum. Gamze'nin yapabileceğinden emin değildim ama. Korktuklarında planı devam ettirmek yerine, gülenilirdi ve herşeyi mahvedebilirdi. "Sen zaten sorunlusun! Niye öyle mal mal etrafa bakıyordun?" Dedi Nur.

"Bilerek yaptım. Önceden korku tohumlarını ektim, şimdi de sulayıp büyütmemiz lazım."

Gamze'nin benzetmesine gülmemeye çalışarak, iki dudağımı birbirine bastırdım ve kafamı aşağıya eğip, yere bakmaya başladım. Sonunda evden çıktığımızda, Rahel hala asık suratıyla dışarıdan bir negatif enerji kaynağı gibi gözüküyordu. Ben de isterdim orada evet cevabını almayı ama, Belgin Hoca sayesinde alamamıştık. Dersliklere girdiğimizde dersimin kimya olduğunu gördüm. Mavi dolaplara yaklaşarak elimdeki biyoloji kitabını bıraktım. Yarın biyoloji dersim vardı ve bu kitabı boşuna yanımda taşımama gerek yoktu.

Dolapta işim bitmiş, tam kapağa dokunup geri çekilmiştim ki, kapağı yan tarafa yaslanmış olan Yağız kapattı. Yaptığı şeye gülmeye başladığımda, yüzüme benim aksime büyük bir ciddilikle bakmaya başladı. Kahverengi gözlerinin içindeki yoğunluk artarken, oynamayan yüz kasları onu bir heykel gibi gösteriyordu. "Çok klişesin" diyerek ilerlemeye başladım. Arkamdan geldiğini fark ettiğimde uzun koridorda insanlara çarpmamaya dikkat ederek ilerledim.