Kolejliler Ve Liseliler

8.Bölüm "Tatil"

Gamze Parlak;

Kucağıma yatan Deniz'in saçlarıyla oynamaya başladım. O kadar yumuşak saçları vardı ki, dokununca sanki bulutlara dokunuyormuş gibi hissediyordum. Ayak sesleri hızlandığında, Yaren sinirle geldi yanımıza. Arkasından gelen Yağız ise bir şeye kızmış gibiydi. İçeride büyük ve olası bir ihtimalle kavga etmişlerdi. "Ne oldu?" Dedi Rahel. Bir şeyler olduğunu düşünerek ayağa kalktı Deniz. Ellerim havada kaldığı için somurttum. Daha oynayacaktım ama!

"Ne oldu biliyor musun, bu çok zekisiz aptal salak radarı denize attı!"

"Radar ne?" Dedim. Çok önemli bir şey olmalıydı bu kadar kızdığına göre. "Radar, bizim deniz üzerindeki yerimizi belirler. Kıyıyı gösterir. Ve eğer radar yoksa, denizin ortasında kayboluyoruz demektir." Diyerek kaşlarını çattı Deniz. Kaybolmak? Şu an nereye gittiğimizi bilmiyor ve sürükleniyor muyduk? "Çapayı bırakın aşağıya, motorları da kapatın" dedi Nur ayağa kalkarak. Gecenin bir yarısı denizin ortasında nerede olduğumuzu bilmiyorduk. En kötüsü, belki asla kıyıya ulaşamayacaktık.

Panikle tırnaklarımı kemirmeye başladım. Hayır ya! Böyle bir son hayal etmemiştim. Bari hayatımın aşkını görüp ölseydim. Deniz'in ortasında mahsur kalmış olmamıza mı üzülsem yoksa, yanımızda Kolejliler'in olmasına mı bilemedim. Toplu işkence gibi. "Şimdi, karaya ulaşamaz mıyız?" Dedi Baran ciddi bir şekilde. "Nerede olduğumuzu bilmiyoruz. Ayrıca etrafta ne var onu da göremiyoruz." Dedi Yaren yere oturarak.

Boşluktaydık. Resmen bir boşlukta ilerliyorduk. Çok saçma geliyordu. "Tamam bir sakin olun," dedi Yağız. "Bir şekilde halledeceğiz" dediğinde Yaren sinirlenip ayağa kalktı. "Halledecek misin? Sizin bokunuza burdayız! Sırf siz aptal bir intikam alın diye. Mutlu musun? Şimdi bilmediğimiz bir yerde nereye gittiğimizi bile bilmiyoruz!" Yağız hiçbir tepki vermeden Yaren'e bakıyordu. Yaren gözünden akan yaşı sildikten sonra işaret parmağını Yağız'ın kalbinin üstüne koydu. "Kalbin yok senin! Bizi ne kadar zor durumda bıraktığının farkında bile değilsin! Orası," dedi ve akan bir yaşı daha sildi. "Bomboş." Yaren sözlerine devam edecekken, Ada'nın sesi duyuldu.

"Yaren, yeter!" Ayağa kalkan Ada, Yağız ve Yaren'in yanına gitti. "Onu suçlaman bizi geri getirmez"

Yaren tek kelime daha etmeden içeriye gitti. Ne olduğunu anlayamamıştım. Biz şimdi ciddi ciddi denizin ortasında kayboluyorduk. Yağız, Ada'nın onu savunmasını hiçe sayarak içeriye doğru yöneldi. "Yağız nereye abi ya?" Dedi Sarp sıkıntıyla. "Elim kolum bağlı oturamam." Diyen Yağız içeri geçti.

Alperen, tökezleyerek yürüyor saçma şeyler söyleyip kendi kendine gülüyordu. Alperen, Nur'un yanından geçerken, ona uzun uzun baktı ve ardından gülmeye başladı. "Nur sen çok mu güzelsin ya?" Diyerek gevşek gevşek güldü. Nur, yüzünü buruşturarak Alperen'in kolundan tuttu. "Yürü ya!" Nur, Alperen'i kolundan tutup ilerlemeye başladı. "Nereye gidiyoruz hayatım?" Dedi Alperen, Nur'a sarılmaya kalkışarak. "Yüzmeye" dedi Nur onu kendinden uzaklaştırarak. "Mmm, yüzmeye mi? En sevdiğim." Nur yapmacıkça gülümsedi ve merdivenleri inmeye başladı. "Gel ben sana göstereceğim en sevdiğini"

Onlar gözden kaybolunca, Deniz telefonunu çıkarttı. "Polisi falan arayalım?"

"Nerede olduğumuzu bilmiyoruz ki. Akıntı fazla polisler gelesiye kadar uzaklaşırız bile." Dedi Baran.

"Şansımızı deneyelim." Diyerek telefonunu çıkarttı Rahel. Telefonu açıp numarayı çevirdiği sırada biraz beklemeye başladı. "Alo be-" derken, telefonun ekranına baktı. "Kapandı ya! Sen arasana Gamze."

Telefonumu çıkartıp ekrana baktığımda, kilit ekranına bildirim geldi. "Geçersiz sim yazıyor" diyerek bildirimi sesli okudum.

Hiçbirimizin telefonu çekmiyordu. Telsizlerden ses gelmiyor, kimseyle irtibata geçemiyorduk. Üzerinde bulunduğumuz tekne sanki kimsenin olmadığı bir boyuta geçmiş gibiydi. Kimseye ulaşamıyorduk. Bu durumu hatırlatmak beni çok geriyordu. Çalışan tek şey Deniz'in kamerasıydı. Kamera ile hiçbir yere de ulaşamazdık. Yaren ve Yağız döndüklerinde, bir sessizlik hakimidi etrafta. "Aşağıda 3 tane oda var." Dedi Yağız.