Hayatım boyunca geri dönüşü olmayan hatalara maruz kalmıştım. Hatalarımdan ders çıkarmak yerine hata üzerine hata yapmayı seçmiştim. Yanlış zaman yanlış insandı genellikle. İnsanlık bile göreceliydi bu zamanda. Dış görünüşüne bakıp içini yargılar olmuştu insanlar. Acımasızlardı. İnsanı insan yapan sevgi değildi artık. Sevgi kalmamıştı çünkü. Bense savrulan kelimeler arasında kendimi bulmaya çalışıyordum. Yapıştırılan hiç bir damgayla örtüşmesem bile onların gözünde öyleydim. Elden ne gelirdi ki.
Sağır ve dilsiz olmayı seçtim. Kimseyi duymadan bildiğimi okudum. Kimsenin 'dünya kötü bir yer' diyişine aldırış etmeden yaşadım. İnsanlar yalancıydı zaten. Yaşaya yaşaya öğrenmeyi seçtim. Yeri geldi akıllanmadım. Eğriyi doğruyu görerek yaşadım. İnsanların yalancılığını kanıtlayabilmek adına yapıştırılan her damganın zıttı oldum. Buydum ben. Kimsenin düşündüğü veya sandığı değildim. Sadece ben'dim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavi Kadar
Short StoryHer kitabın başlangıcı gibi, çoğu kitabında içi gibi olmayan satırlara hoşgeldiniz. Biraz edebiyat, biraz hüzün. Bazen acı, bazen keder. Hep bi yaşanmışlık hep bi yaşanamamışlık. Her seferinde pişmanlık. Sonrasında çaresizlik. Biraz siz biraz ben. M...
