Hani derler ya her ne olursa olsun hayat devam ediyor. Aslında devam eden hayat değil, bizleriz. Yaşananlar bizleri olgunlaştırmaz, olmamız gereken kalıba sokar.
Ölüm karanlıktır, soğuk ve acı dolu. Kim olduğumu, ne için yaşadığımı, ailemi, çocuklar...
Medyadaki parça : Jonathan Rhys Meyers - I Will Find You (August Rush filminin soundtrack)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ema ve Leo ♡
Ema'dan
Başımın ağrısı yüzünden gözlerimi açmakta zorlanıyordum. Buna direnip, kendimi kasarken onun sesini duydum.
"Ema, Ema iyi misin?" onu görme isteğiyle zorda olsa gözlerimi açtığımda, onun endişeli bakışlarıyla karşılaştım. Bu kadar kısa zamanda bile onu özlemiştim. Elim istem dışı yüzüne gittiğinde, elimi sıkı sıkı tutup yüzüne daha da bastırdı. Sanki ona dokunduğuma inanamıyor gibi...
"Ne oldu Leo?" yavaşça yerimden doğrulduğumda belimden tutup, bana destek oldu. Bacaklarının arasına alıp, ona yaslanmamı sağladı. Kafamı göğsüyle boynu arasında bir yere yerleştirdikten sonra iyice ona sokuldum. Buranın bu kadar huzurlu ve rahat olduğunu bilmiyordum. Onun kokusu bile farklıydı.
"Sen gerçekten iyi misin?" hala benim için endişelenirken, ona bir kere daha iyi olduğumu söyledim. Kafamı kaldırıp, neden burada olduğumuzu sorduğumda beni tekrar kendine çekip, bir süre öylece kalmamızı istedi. Garip ama bunu bende istiyordum. Dediğini yapıp, biraz daha ona sokuldum. Sanki yıllardır ait olduğu yeri bulmuşum gibiydi. Sanki kaybettiğim huzuru geri kazanmışım gibi. Sonra aklıma gelen savaşla hızla ondan uzaklaştım.
"Leo çocuklar?" diye tam ayağa kalkacakken, hızla beni geri çekti.
"Bu halde hiçbir yere gidemezsin!" sesi son derece netti ama bunu yapamam.
"Leo onları bırakamam. Bana ihtiyaçları var. Lütfen bırak." hala ondan kurtulmaya çalışırken;
"Benimde sana ihtiyacım var Ema!" dedi. Bu sözüyle çırpınmayı bırakıp, ona döndüm. Alnını alnıma dayadıktan sonra gözlerini kapatıp, derin bir nefes aldı. O an ona bu kadar yakın olmak, tüm vücuduma elektrik yaymış etkisi yapmıştı.
"Gitme. Benimle kal Ema, sadece benimle kal!" ona hayır demem imkansızdı. Bunu bende istiyorum. Bu sıcaklığı, bu kokuyu bırakmak istemiyorum ama çocukları da bırakamam. Şimdi olmaz.
"Leo!" gözlerini açıp bana bakmasını sağlarken, hala yakınlığımızı koruyordu. Sanki ondan uzaklaşırsam, gitmemden korkar gibiydi.
"Seninle olmayı, seninle gelmeyi her şeyden çok istiyorum ama onlara bir söz verdim. Onları buraya ben getirdim. Bana güvendiler. Onlara bu kabusu beraber bitireceğimize ve ailelerine daha güvenli bir hayat vereceğime söz verdim. Şimdi onları yüzüstü bırakamam." benden biraz daha uzaklaşıp, kaşları çatarken;
"Onlar sadece gücünü kullanmak istedikleri için yanındalar. Onlar sana zarar verecek!" buna gülümserken, bunu ona en iyi şekilde anlatmak istedim.
