Underworld #wattys2016

Seçim Zamanı...

Selam Millet...

Medyadaki parça tavsiyem :} İyi Okumalar...

(B.A.P - Young, Wild & Free)

M.Ö. 2063

Alvina'dan

"Burada olduğuna inanamıyorum. Bütün gün seni aradım. Dyagon deliye döndü." Yine ve her zamanki gibi beni ilk bulan Evelyn'di.

"Onun yüzünü bile görmek istemiyorum. Sakin burada olduğumu söyleme Evelyn."

"Sözde soylu bir vampirsin. Şu yaptın harekete bak. İn o ağaçtan aşağı da konuşalım."

"Asla inmeyeceğim. Kansızlıktan ölene kadar burada kalacağım işte."

"Alvina, saçmalamayı kes ve aşağı in. Lütfen..." inatla inmemek için omuzlarımı silktiğimde Evelyn'in inadıma karşılık ağaça tırmandığını gördüm. Eğer düşüp, bir yerini incitirse Leonardo beni öldürür.

"Evelyn saçmala, düşeceksin."

"Sen inmezsen, ben senin yanına çıkarım." başka çaresi yoktu. Onun incinmesi için ben inecektim. Hızla aşağı atlarken, onu da belinden tutup aşağı indirdim. İkİmizde yere sağ sağlim indiğimizde kızgınlıkla ona dönüp;

"Bir daha bunu sakın yapma!" dedim. O ise tam tersi en tatlı ve samimi gülümsemesiyle bana bakıp;

"Sende gel dediğimde gel. Hem ağaçtan daha yumuşak ve güzel olduğumu düşünüyorum. Üstelik koca bir bebek için rahat bir omzum var..." dediği an aslında buna ne kadar ihtiyacım olduğunu biliyordu. Hızla ona sarılıp, omzuna yaslandım. Uzun zamandır tuttuğum gözyaşlarımı onun kolları arasında bırakırken, tüm ulusa duyurmak ister gibi avaz avaz ağlamaya başladım. Beni bu halde ondan başkası görmemişti, göremezdi de...

"Yine aynı şeyi yaptı Evelyn, yine hayatımın içine sıçtı. Bu kez emindim oysa ki. Onun son olacağına emindim." hiçbir şey demeden sadece saçlarımı okşarken, bunu ne kadar iyi hissettirdiğini düşündüm.

"Benim için gücünü kullanır mısın? Kalbim çok acıyor." dediğimde kafamı okşamaya devam ederken;

"Üzgünüm tatlım ama gücüm sadece fiziksel yaralarınıza yardım edebilir. Kalbine bir faydası olmaz. Bunun için omzumu sana verdim ya." Tanrının Işığının bana böyle bir durum için yararı olmayacağını bende biliyordum ama yine de denemek istemiştim.

"O zaman o aptal Dyagon'un kalbini sökmeme yardım et. Bunu yapabilirsin ama değil mi?" sinirle kafamı kaldırıp, söylediğim şeyle Evelyn gülmeye başladı. Sonra yüzümü tutup, ona odaklanmamı sağlarken;

"Dyagon sadece küçük kardeşini çok seviyor. Onun bir suçu olmadığını biliyorsun." dedi.

"Bu yüzden mi kardeşinin aşık olduğu her adamı öldürüyor?"

"O sadece kardeşinin inciten adamlardan, senin için intikam alıyor. Hem bu kaçıncı Alvina. Nasıl olur da bu kadar çabuk birine güvenebiliyorsun?" Evelyn'in söylediği şeyle mahçupca kafamı yere eğdim. O haklıydı. Yine ve yeniden kandırılmıştım.

Hep böyle oluyor. Birini seviyorum ve bu biri genelde insan oluyor. Onunda beni sevdiğini ve sonsuza kadar birlikte olacağımızı düşünüp, onu kendi isteğiyle vampire çeviriyorum ama onlar her zaman bana ihanet edip, vampir olduktan sonra beni terk ediyorlar. Dyagon ise benim cesaret edemediğim şeyi yapıp, onları öldürüyor.

"Ben sadece sen ve Leonardo gibi bir aşk yaşamak istiyorum." dediğimde Evelyn'in gözlerinin rengi daha da parlak olmuş, gülüşü daha da genişlemişti. Onun adını duymak bile onu mutlu etmeye yetiyordu.