EN GÜZEL RÜYAM

29. Bölüm

Arkadaşlar bu aralar moralim çok bozuk. 1-2 hafta bölüm yayınlamayı düşünmüyordum ama bölüm yazmak bana da iyi geliyor. Kafam dağılıyor. Sizi de fazla bekletmek istemedim. Sizde oylarinizla bana destek olursanız çok sevinirim. Iyi okumalar...

Bazen herşey istediğin gibi gitmez. Zorluklar çıkar ortaya. Bazen de hiç birşey senin elinde olmaz. Zorluklar beden bulup çıkar karşına. Sen 'hayir' desende o anlamaz. Senin elini kolunu bağlar yine olur,yine yapacağını yapar. Istemiyorum yaşamak dersin ama ne kadar dersen de de hiç birşey senin elinde olmaz.  Yaşamak zorunda kalırsın bazı şeyleri. Yaşayıp görmek zorunda kalırsın. Işte ben de şuan da onu yaşıyorum. Çaresizim. Elimden hiç birşey gelmiyor. 3 gündür hastahanedeyiz. Ama emre hala gözlerini açmadı. Yoğun bakımda.  O gün kaza yapmış.  Vücudunda çok büyük yaralar var. 2 tane ameliyata girdi. Ama hayati tehlikesi hala devam ediyor.

Annemlerle kaldığımız odadan çıktım ve hergün yaptığım gibi  yoğun bakımın önüne gittim. 3 gündür annem, ben, ayse anne ve masal bir odada kalıyoruz. Herkes bizi eve götürmeye çalışıyor ama biz gitmiyoruz.

Yoğun bakımın önüne geldigimde yine aynı tablo karşımdaydı. Kerem abi ve Sinan duvara yaslanmış gozleri kapalı. Erdem sandalyeye oturmuş kafasını ellerinin arasına almış,babamlarda çökmüş vaziyette. Masal benim yanımda,ezgi kızıyla hastahanedeki odasında,annemler odada,elcin ve buse de annem lerin yanında.

Yoğun bakımın camına gittim ve aşık olduğum adamı izlemeye başladım. Kafası ve göğsü sarılı.  Yüzünde sıyrıklar var ve sol kolu kırık. Bu görüntüye bakarken gözümden yaşlar firar etmeye başladı.

"Yenge,gel birşeyler ye. Bebekler için. Lutfen" duyduğum sesle arkamı döndüm ve erdemi gördüm. Başımı belli belirsiz salladım ve erdemin peşinden gittim. Bizimkilerin oldugu yöne baktığımda kimse yoktu. Anlaşılan onlarda kantine indiler.
Asansörle alt kata indikten sonra kantine girdik. Ileriki masa bizim içindi anlaşılan.
Masaya oturduk. Önünde tost ve ayran vardı. Birden aklıma bebeklerin cinsiyetlerini öğrendiğimiz gün geldi. Emre bana 2 tane almıştı. Bunları düşünürken yüzümde bir tebessüm oluştu ama hemen silindi. Emre orada oyle yatarken bana gülmek, tebessüm etmek yasak. Önümdeki tosttan bir ısırık aldım.

Bizim kata çıktığımızda ben annemlerin yanına gittim.

"Nasılsın anne"dedim ve ayse annenin yanına oturdum. Ayse anne fenalaştı o gün. Yavaş yavaş toparlıyor. Annem de onunla ilgileniyor.
"Iyi değilim kızım. Yavrum iyilesene kadar ben iyi olamam.Sen nasılsın"dedi ve aglamaktan morarmış gözleriyle bana baktı.
"Aynı"dedim ve koltuktaki annemin yanına gittim. Başımı gogsune koydum. O da benim saçlarımı okşamaya başladı.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Ne zaman kapadigimi bilmediğim gozletimi yavaşça açtım. Oda da gözlerimi gezdirdim. Annem ile ayse anne uyuyorlardı. Uyku saatleri bile değişti. Herkes düzensiz uyuyor.

Odadan çıktım ve yoğun bakımın önüne geldim. Ileride bir hemsore gördüm ve hemen onun yanına gittim.
"Ben emrenin yanına girmek istiyorum"
"Ama bu mümkün değil. "
"Lütfen. Sadece 5 dk."
"Peki tamam. Gelin"dedi ve yürümeye başladı. Bende peşinden gittim. Bir odadan bana giymem için kıyafet verdi. Hemen onları üzerime geçirdim.

Bizimkilerin yanına gittim.
"Ben emrenin yanına giriyorum"
"Ama kı-"
"Hayır baba gireceğim."dedim ve hemsirenin arkasından yoğun bakıma girdim.
"Sadece 5 dk"dedi ve çıktı.
Yavaşça gidip yanındaki sandalyeye oturdum. Ellerini ellerimin arasına aldım. Buz gibiyidi elleri. Benim her zaman içimi ısıtan yüreğimi yakan elleri bu sefer buz gibi.

"Aşkım...Çok izledim seni...Bana bakan o gözlerini,kokunu ,ruhunu, gülüşünü..Herşeyini cok özledim..Uyan artık...Lutfen...Dayanamıyorum sensizliğe.."
Bunları söylerken yanaklarım yaşlarla ıslanmaya başladı.
"Lütfen uyan artık Emre'm"dedim ve dudaklarına bir opucuk bırakarak odadan çıktım. Çıkar çıkmazda sandalyelerden birine oturdum. Aglamam siddetlendi,hatta hıçkırıklara dönüşmüştü.

Yanima masal ve abim oturdu.
"Hande"
Abimin sesini duymamla ona baktım.
"Ağlama"dedi ve gözlerinden bir damla yaş aktı.

Biliyorum,buradaki herkesin açısı çok büyük. Emre abimin çocukluk arkadaşı,hatta kardeşi. Herkesin canı yanıyor. Ama benim canım yanmıyor ,yüreğim parcalaniyor. Çünkü emre benim canim,can parçam.
"Dayanamıyorum abi. Onsuzluga dayanamıyorum. Kokusunu duymadan,gözlerine bakmadan yaşayamıyorum. O orda yatarken ben hergün bitiyorum. Içim parçalanıyor abi. Bana lutfen ağlama deme"dedim.
"Biliyorum güzelim"dedi ve bana sarıldı. Bende karşılık verdim.

Ezgi yi görünce abimden ayrıldım.
"Ezgi sen niye geldin? Yatsaydın"dedim yanına gittim.
"Duramıyorum odada. Sizin yanınızda kalmak istiyorum. Hem iyiyim zaten ben."
"Tamam"dedim ve kolundan tutarak sandalyeye oturttum.

"Sinan ve kerem abi nerede"dedim abime.
"Kazanın yapıldığı yere gittiler. Polislerin yanında duruyorlar."

(Kazım koyuncu; Iste gidiyorum.
Bu şarkıyı açarak okuyun.)

"Nasıl olmuş kaza"
Ne zamandan beri bunu merak ediyorum. Ama cesaret edip bir türlü soramadim.  O sırada sinan ve kerem abi de geldi.

Abim yutkundu ve kafasını onlardan çekip bana çevirdi.
"Emin misin duymak istediğine?"
"Evet eminim"
"Tır ile çarpışmışlar. Araba 20  metre boyunca takla atmış. Emre nin göğsünün biraz altına demir girmiş. Digerlerini biliyorsun zaten"

"Inanamiyorum"dedim.

Biraz sonra yoğun bakımda bir hareketlenme oldu. Hepimiz kalkıp camın yanına gittik. Doktor ve hemşireler girdi odaya.
"Ne oluyor ya"dedim ve cama daha çok yaklaştım.
"Birşey olmuş"dedi masal. Içeride doktorlar emre ye  kalp masajı yapıyorlardı. Gözlerime dolan yaşlar birer birer düşmeye başladı.
"Hayır. Gidemezsin emre. Izin vermiyorum. Hani ömrümün sonuna kadar benimle olacaktın. Hani beni yanliz bırakmayacaktın. Nasıl bir adamsın sen ya. Sözünü tutman lazım emre. Sözünü tutmadan beni ve bebeklerini bırakamazsın. Hani hayallerin vardı senin. Onlari gerceklestirmeden mi gideceksin. Eger gidersen seni asla affetmem emre. Duyuyor musun beni. Asla affetmem"dedim ve cama vurmaya başladım.
Biraz sonra doktor odadan çıktı ve yanımıza geldi.
"Kurtuldu dimi"dedim ve doktora bakmaya başladım.

"Maalesef kaybettik. Başınız sağ olsun"dedi ve gitti.

Hayır ya olamaz. Ölmüş olamaz.
Beni bırakmış olamaz.

Bölüm bitti. Çok kısa bir bölüm oldu ama idare ediverin artık. Yeni bölümü en kısa zaman da yayınlayacağım.