EN GÜZEL RÜYAM

30. BÖLÜM

(Önceki  bölümdeki şarkıyı yine açın; iste gidiyorum)
Olamaz. Imkansız. Emre beni birakamaz ki. Bensiz yapamaz o . Bende onsuz.

Doktor gittikten sonra hemen odaya girdim ve emrenin çarşafla örtülmüş yüzünü açtım.
"Hayır. Emre.. Gidemezsin dimi..Beni birakmazsin sen..Yalvaririm aç gözlerini...Dayanamam emre. Sensizliğe dayanamam...Bende ölürüm..Sen yokken yaşayamam ben..Aşkım...Sevgilim...Birtanem...Ne olur uyan..Şaka yaptım de..herşey oyundu de..Bana bu acıyı yaşatma emre..Sen gidersen ben kızımıza ve oğlumuza ne derim ..Onlarda seni affedemezler..Aşkım ne olur aç gözlerini.."dedim ve sarıldım. Başımı emrenin kalbinin üzerine koydum ve sesli bir şekilde ağlamaya başladım. Suan kulağımın tam altında aşık olduğum adamın kalbi var.

Kulağımın altındaki sesle ağlamayı kestim ve daha dikkatli dinledim. Evet!Kalbi atıyor. Aşkımın kalbi atıyor. Ölmemiş.
"Doktor "diye bağırdım.
Bir doktor ve bizimkiler içeriye girdi.
"Ölmemiş. Emre ölmemiş"dedim ve burnumu çektim.
"Nasıl"dedi ve emrenin yanına geldi doktor. Steteskopu ile kalbini dinlemeye başladı.
"Evet ölmemiş. Hipotermi yaşıyor. Hemen battaniye ve sıcak tutacak birşeyler getir."dedi ve hemsireyi gönderdi.
"Sizde lutfen dışarıya çıkın."dedi.
"Hayır ben çıkmayacağım."dedim.
"Güzelim hadi. Emre senin sesini duydu. Hadi gel dışarıda bekleyelim."dedi abim ve koluma girdi.
Kafamı olumlu anlamda salladım ve hep beraber dışarıya çıktık.

Camdan içerisini izlemeye başladık. Hemşirenin getirdiği battaniyeleri emrenin üzerine örtü doktor.
"Hande hadi gel otur canım"dedi ve beni sandalyeye oturttu ezgi.
"Iyilesecek dimi"dedim ve ezgiye döndüm.
"Iyilesecek tabikide. O seni birakamaz. Böyle bir aileyi birakamaz. Biz neler atlattık. Buda geçecek. Bak,senin sesini duydu. Bırakmadı sizi."dedi ve elini karmına koydu.
"Iyiki varsınız. Siz olmasanız hiç dayanamazdım."dedim ve sarıldım.
"Biz hep beraberiz canım benim."dedi ve sırtımı sıvazladı.

O sırada doktor da odadan çıktı.
"Öncelikle yeniden geçmiş olsun. Hayati tehlikeyi atlattı. Şimdi sadece uyanmasını bekleyeceğiz. O da emre bey in elinde olan birsey. 1 gun sonra da uyanabilir. 1 yıl sonra da uyanabilir. Biz birçok hastamizda bunu yaşadık. Biz de sabırla onun uyanmasını bekleyecegiz."
"Tamam teşekkürler doktor bey"dedi kerem abi ve benim sandalyeye oturmama yardım etti.
"Birşey ister misin güzelim"dedi.
"Yok saol abi"

"Ben bir annemlere bakayım."dedi masal ve gitti.

"Ben yine emre nin yanına girmek istiyorum"dedim.
"Güzelim bugün girdin zaten. Yarın girersin"dedi abim.
"Iyi tamam"

☆☆☆☆☆☆☆☆

Herkes uyuduktan sonra odadan çıktım ve yoğun bakımın camına gittim. Camdan emreyi izlemeye başladım. Onu görünce yine gozlerim doldu.

"Uyan artık Emre. Lütfen"dedim ve göz yaşlarımı sildim. Omuzumdaki elle arkama donmedim. Çünkü kim geldiğini biliyorum. Her gece bu saatte buraya geliyorum. Benim arkamdanda abim.

"Yine buradasın"
"Başka nerede olabilirim ki"
"Hiç uyku uyumuyorsun. Bebeklerinde dinlenmesi lazım."

"Çok özledim abi. Dayanamıyorum. O öyle yatarken  hiç birsey yapamamak beni öldürüyor."
"Biliyorum güzelim. Ama sen sabırlı ve güçlü olunca emre de senden güç alıyor. Sabretmen ve güçlü durman gerekiyor. Onun sana ihtiyacı var."
"Güçlü duracağım"dedim ve abimin gözlerine baktım.
"Hadi şimdi gidip yatalim. Cok yoruldun"
Kafamı olumlu şekilde salladım. Abim elini belime koydu ve yurumeme yardım etti. Bebeklerim beni zorlamaya başladılar artık. 5 aylıklar ama karnım yarım dünya gibi oldu.

Odaya geldiğimizde ben yatağa yattım. Abim de koltuğa oturdu. Gözlerim yorgunlukla kapanmaya başladığında onlara engel olmadım.

☆☆☆☆☆☆☆☆

Sabah odadaki seslerle uyandım. Gözlerimi açtığımda herkesin burada olduğunu gördüm.
"Günaydın yavrum"dedi annem ve elimi tuttu.
"Birşey mi oldu. Neden herkes burada"dedim. Gozlerim yeniden dolmaya başladı.
"Hayır bir şey olmadı. Herşey aynı"dedi masal.
Kafamı yeniden yastığa koydum ve gözlerimi kapatarak gözyaşlarımı geri göndermeye çalıştım.

Abim odaya girdi ve tekerlekli masayı önüme çekti. Elinde ki kahvaltı tabağını masaya koydu.
"Bu tabak bitecek"dedi ve koltuğa oturdu.
"Ama ab-"
"Ama sı yok hande. O tabağı bitireceksin. Yiğenlerim açlar."dedi çatık kaşlarıyla.
"Tamam"dedim ve onumdekileri zorla yemeğe başladım.

Tabaktaki son domateside agzima aftiktan sonra abime baktım.
"Bitti tabağım. Artık emrenin yanına gitmek istiyorum"dedim yalvarir gözlerle ona bakmaya başladım.

"Tamam."dedi ve gelip beni yataktan yavaşça kaldırdı. Koluma girdi ve odadan çıktık. Bir odaya girdik ve üzerime giymem gerekenleri giydim.

Yoğun bakımın kapısına gelince ben iceriye girdim abim de gitti

Kapıdan içeriye girdim ve sessizce kapattım.

Yanına benim koyduğum sandalyeye oturdum. Ellerimi yanaklarına koydum.
Gözlerim doldu ve yanaklarim islanmaya başladı.
"Çok özledim be emre'm. Kokunu,gülüşünü,gözlerini, sesini,hatta seni uykudan zorla uyandirmayi, o aşık olduğum gamzelerini. Ne olur uyan artık. Beni sana daha fazla hasret bırakma."dedim ve gözyaşlarımı sildim. Karnımdaki tekmelerle gulumsedim.

"Bak bebeklerimizde çok özlemiş seni. Senle ne zaman konuşursam tekmeliyorlar. Onları daha fazla bekletme lutfen..Artık 5 aylık oldular..Karnım yarım dünya oldu. Artık beni sever misin bilmiyorum?"

"Ben seni her halinle seviyorum"
"Sever misin ger- . Emre!"
Gözlerini açtı ve gülümsedi
"Uyandin emre uyandin"dedim ve yanagini öptüm.
"Ben doktora haber verip geliyorum."

Sandalyeden kalktım ve bizim odaya gittim.
"Abi emre uyandı. Doktora haber verin"
"Uyandı mı gercekten"dedi masal ve yerinden fırladı.
"Evet. Hadi abi çabuk."

Hepimiz odadan çıkıp yoğun bakımın önüne geldik. Ben iceriye girdim.

"Herkes buradaymis"dedi emre.
"Tabiki de buradalar. Hiçbiri yanımdan ayrılmadılar."

Doktor odaya girdi.
"Hande hanım siz çıkın lütfen"
"Tamam."dedim ve emrenin dudaklarından bir öpücük alıp odadan çıktım.

Camın arkasına,bizimkilerin yanına geçtim.
"Allahım çok şükür"dedi ayse anne.
☆☆☆☆☆☆☆☆

Doktor odadan çıkıp yanımıza geldi.

"Emre beyin bütün kontrollerini yaptık. Şuan da hiç bir sorun yok. Artık normal odaya alabiliriz"

"Çok saolun doktor bey"dedi abim.

"Ben yarın yine kontrole geleceğim. Iyi günler."

Doktor gittikten sonra bizde sandalyelere oturduk ve emrenin normal odaya alınması beklemeye başladık.

☆☆☆☆☆☆☆☆

Emre odaya alınalı 2-3 saat oldu. Annemleri zorla eve gönderdik. Defne'de artık iyi olduğu için ezgilerde eve gittiler. Suan hastanede birtek masal,kerem abi,ben ve emre varız.

"Ben içecek birşeyler alayım. Herkes yoruldu "dedi kerem abi.

"Tamam abi"dedim.
"Karnı acıkan varsa yemek icinde birseyler alabilirim. "
"Yok sen sadece içecek al kardeşim"dedi emre.

"Bende tuvalete gidiyim"dedi masal.
"Git masal git"dedim ve gülmeye başladım.

Onlar odadan çıktıktan sonra odada sadece emre ile ikimiz kaldık.
"Çok mu ozledin beni"dedi emre.
"Tabiki de çok özledim. O 5 gun bana 5 asır gibi geldi."

Yatakta yavaşça kenara kaydı.
"Gel yat yanıma"
"Aşkım saçmalama. Sen daha yeni kendine geldin. Yaraların var. Hem zaten ben de bu duba halimle sığamam oraya."
"Hande gel!"dedi uyarı dolu bir sesle.
"Ama sığama-"
"Hande!"

Yanına dikkatlice yattım. Emre elini boynuma attı ve beni kendine çekti.
"Emre dikkat et. Bir şey olacak"
"Iyiyim ben. Beni sen iyileştiriyorsun"dedi. Kafasını saclarima gömdü ve derin bir nefes aldı.

"Çok özledim"dedi boğuk sesiyle.

Bölüm sonu..Beğenip beğenmemek size kalmış...