EN GÜZEL RÜYAM

45. BÖLÜM

~~5 yıl sonra~~

"Hayır baba"diye bağıran oğlum hala bahçe de koşarken Emre'de arkasından koşuyordu.

"Sünnet olmayacağım ben ya."

"Olacaksın aslan parçası."diyerek Eymen'i yakaladı. Ben onların bu hallerine kıkırdarken Efe'de bahçeye girdi. Yüzü asıktı. Arkasından da Ecem gülerek gelince konuyu anlamıştım. Efe'de sünnet olmayı hiç istemiyordu. Daha doğrusu korkuyordu. Abisi Eymen gibi kaçarak bağırmıyordu! Ama arada bir (4 yaşında olmasına rağmen!) sitem ettiği oluyordu.

Ecem onların bu hallerini fırsat bilip hangisini yakalarsa dalga geçiyordu. Ikisi de Ecem'i her gördüğünde sinirli sinirli bakıyorlardı. Ama Ecem dururmu? Tabi ki hayır!
Aynı annesinin kızı. Yaptıklarına hala devam ediyordu.

Eymen ve Efe'nin sinirli bakışları sadece Ecem'e değildi aslında. Emre ve bana da sert bakışlarını yolluyorlardı. Efe ne kadar sinirli davranmaya çalışsa da o yuz ifadesi bizi güldürmekten başka bir işe yaramıyordu.

Efe yanıma yine o bakışlarıyla geldiğinde zorla benim oturduğum ikili bahçe koltuğuna oturmaya çalıştı ve başardı!

"Anne"
"Efendim oğlum"

"Ecem beni deli etmek için herşeyi yapıyor"

4 yaşında olmasına rağmen gerçekten çok iyi konuşuyordu. Kelimeleri telaffuzu çok iyi olmasına rağmen birde kelime dağarcığı çok gelişmişti.

"Neden annem. Ne yapıyor ablan sana"
Ablan kelimesini bilerek bastırmıştım ki artık böyle söylemesi gerektiğini bilmeliydi. Efe'nin onlara isimleriyle seslenmesi bize komik gelsede Eymen ve Ecem'e de abi abla demeliydi.

"Of anne. Sanki bilmiyorsun Ecem'in Eymen ve benimle nasıl dalga geçtiğini. Ben sünnet olmak istemiyorum. "

"Biliyorum bitanem. Ama sünnet olmanız gerekiyor. Hem bütün erkekler oluyor. Sizin diğerlerinden ne farkınız var. Bak sizden sonra ki zamanlarda da yani birkaç sene sonra da Yiğit'te olacak."

Yiğit, Masal ve Kerem'in oğluydu. O Efe'den 2 ay daha büyük ama onun birkaç senesi daha var. Çünkü Efe abisiyle beraber olacak. Yiğit tek başına olacağı için biraz daha bekliyorlar.

"Aa. Yiğit'te sünnet olacak mı?"

"Olacak tabi ki. Dedim ya bütün erkekler olur"

Anladım anlamında kafasını sallayınca elimi saçlarına geçirip biraz karıştırdım ve yanağından öptüm.

Hemen elimden kurtulup saçlarını düzeltti.

"Anne artık saçlarıma elleme. Bozuluyorlar ya."dedi ve yanımdan uzaklaşarak babasının ve abisinin yanına gitti.

Babalarının oğulları işte. Eymen'de Efe'de aynı. Bakıma çok önem veriyorlar. Ya kızlar bizi beğenmezler düşüncesiyle saçlarını her sabah mutlaka yaparak güne başlıyorlar!

Ecem yanıma otururken gözü diğerlerindeydi.

"Anne biz ne yapacağız bunlarla. Ikisi de babama benziyor. Birde yakışıklılar. İşimiz zor valla."dedi ve eliyle saçını arkaya savurdu.

Kızımın dediklerini şaşkınlıkla dinlerken bir kere daha çocuklarımın ne kadar akıllı olduğunu düşündüm.

6 yaşında ki bir kız nasıl bu kadar akıllı ve bilmiş konuşabilirdi.

"Ya çok komikler değiller mı? Hadi anne bizde gidelim yanlarına" diyerek elimi tuttu.

Onlara baktığımda ne yaptıklarını anlamaya çalıştım. Sanki Emre birşey anlatıyor gibiydi.