EN GÜZEL RÜYAM

38.BÖLÜM

Bölüm geldi..Iyi okumalar..

Aşağıdan gelen mis gibi kokularla gözlerimi açtım. Yüzümdeki gülümsemeyle yataktan kalktım.
Emre oda da yoktu.
Kapıyı açtım ve oda dan çıktım.
Gülüşme sesleri daha merdivenden duyuluyor.Aşağıya inip mutfağa girdim ve içimden bir kez daha allaha, bu mutluluğu bana yaşattığı şükrettim.
Emre,Eymen ve Ecem'i tezgaha oturtmuş. Kendisi de mutfak önlüğünü takmış kahvaltı hazırlıyor.

Beni farkedince Ecem kollarını açtı ve yanağındaki kocaman gamzesiyle bana gülümsedi. Gidip onu kucağıma aldım ve gamzesinin üzerini öptüm.
"Günaydın güzelim."dedi emre ve çayları doldurdu.
"Günaydın aşkım"
Eymen bizi görünce dudaklarını büzdü ve ağlamaya başladı.
"Tamam tamam ağlama. Gel sende bana"dedi emre ve Eymen i kucağına alıp masaya oturdu.
Biz de Ecem le oturup kahvaltıya başladık.

☆☆☆☆☆☆☆

Kahvaltıdan kalkınca Emre ile beraber masayı topladık.

"Elçin dövecek bizi. Çok özlemiş bizimkileri."dedim ve güldüm.
"Tamam. Çocukları hazırlayalım.  Sonra çıkarız."
Ben Eymen'i kucağıma alıp merdivenleri çıkmaya başladım. Emre ve Ecem'de arkadan gülüşerek geliyorlardı. Çocuk odasına girince hemen ikisi içinde kıyafet çıkardım.

Elçin dün bizi arayıp yarın geliyorsunuz diye emir verdi. Biz de şimdi oraya gitmek için hazırlanıyoruz. Yine her zamanki gibi hep beraber olacağız.

Onları giydirince çantalarını da hazırladım. Sonra bende üzerime birşeyler geçirdim ve hep beraber evden çıktık.

☆☆☆☆☆☆☆

Apartman kapısından içeri girdik ve merdivenlerden çıktık.
Biz daha kapıyı çalmadan Elçin kapıyı açtı.
"Ay benim canlarım gelmiş"dedi ve Eymen ile Ecem'i kucağımızdan alıp ıçeriye girdi.
"Bu nerden anladı bizim geldiğimizi"
"Bilmem camdan falan görmüştür."dedim ve içeriye girdik.

Masal'lar hariç herkes buradaydı.

"Merhaba"dedim ve koltuğa oturdum. Emre de yanıma oturdu. Elçin, Eymen Ecem ve Ruya'yı yere oturtmuş oynuyorlardı.

"Masal'lar nerede?"dediğim de zil çaldı.
"Geldiler galiba"dedi Elçin ve gidip kapıyı açtı.

Masal ve Kerem abi'de gelip oturdular.
"Hoşgeldiniz canım"dedim.
"Hoşbulduk"
"Neredeydiniz"dedi emre
"Hastanedeydik"
"Bugün var mıydı randevunuz. Soylememistin"dedi Ezgi.
"Evet vardı. Unutmuşum canım kusura bakma. Malûm aklımda pek yerinde değil. "

Masal ve Kerem abi çocukları olmadığı için tedaviye başladılar. Yaklaşık 5 aydır gidiyorlar. Tedavileri de gayet iyi ilerliyor.
"Doktor ne diyor peki. Yani tedavi nasıl ilerliyor."diye sordu Buse.
"Şimdilik gayet iyi. Yani doktor öyle diyor. Böyle giderse 1-2 ay içerisinde hamile kalabilir mişim?"dedi. Gözlerindeki parıltıyı gördüm. Çok istiyor bebeği olmasını.
Eskiden hep hayal kurardık. Çocuklarımız olunca beraber buyuturuz diye. Hep birlikte olurlar,hiç ayrılmazlar diye. Masal , Ezgi ve ben.
Benim ve Ezgi'nin hayallerimiz gerçek oldu. Ama Masal'ımın olamadı. Inşallah onunda en kısa zamanda olur.

Rüya ağlamaya başlayınca Ezgi onu aldı ve emzirmek için diğer odaya gitti. Eymen onların arkasından emeklemeye başlayınca onu hemen tuttum. Ağlamaya başlayınca bende Ezgi'nin arkasından odaya girdim. Bu çocuğu Rüya'dan ayırmak çok zor gerçekten.

"Senin bu kızında ne var Ezgi. Oğlumu mıknatıs gibi kendine çekiyor."
"Bilmem güzelliği olabilir belki"

Onun bu söylediklerine güldüm. Doğru söylüyordu aslında. Rüya çok güzel bir kızdı. Kumlar saçları, ela gözler. Ağzı,burnu sanki özenle çizilmiş gibi. Maşallah nazar değmesin kuzucuğa.Büyüyünce çok canlar yakacağına eminim.
"Ezgi'm,Ruya'nin anne sütünü bırakması gerekmiyor mu? Yani zamanı gelmedi mi?"
"Geldi ama bırakmıyor işte. Geçen gün denedim bıraktırmayı. Gece vermedim,ek gıda yesin diye. Ama yırttı kendini. Bende mecburen devam ediyorum."
"Peki sütün yetiyor mu?"
"Yetiyor ona ama eskisi kadar da gelmiyor"