(...isra...)

"..11.."

Bekleyiş...
Bugün üçüncü gündü lakin hala bir ses yoktu.İsra normal hayatını sürdüremiyordu gittiği işleri bile yarım yapıp bırakıyor,karnını doyurmak için azıcık besleniyordu.Kardeşinin sağ salim bulunduğunu duymadan ona rahat huzur yoktu.Pencereden dışarıyı izleyen genç kız umudunu kaybedetmeye başlıyordu.Albay söz vermişti lakin oda bulamayacaktı.Bulsa şimdiye kadar bulurdu değil mi?derin nefes alıp verdi isra ona güveniyordu o bulurdu,ona niye güvendiğini bilmiyordu lakin inanıyordu o bulurdu.Gözlerini kapattı "o" dedi..Onu son gördüğü günü hatırladı birden.Tüm vücudu sankı alev almış,titriyordu.Onu öpmüştü evet şahşehriyar onu öpmüştü..Eli istemsizce dudaklarına gitti ve o anı hatırladı.Onun gözlerini öpmüş sonra dudaklarına dokundurmuştu dudaklarını.Ona karşılık verememişti çünkü nasıl yapılır bilmiyordu,bilse de karşılık verirmiydi onu da bilmiyordu.Ona karşılık vermeyince belinden tutup kendine çekmişti.Genç kız hala şoktaydı.Ne yapacağını elini nereye koyacağını bilememişti.Adam uzaklaşıp alnını alnına dayanamıştı ve solukları yüzüne vuruyordu. Gözlerinin rengi sanki gri değilde koyu laciverte dönmüştü adamın."ağzını aç dedi bırak balını tadayım güzel gözlüm"demişti.İsra o an anlamamıştı lakin genç adam alt dudağını dişleyince aralanmıştı ve adam sanki hazine bulmuştu gibi diliyle agzının içine dalmıştı.Korkup uzaklaşmıştı genç kız al al yanaklarıyla karşısında gögsü sinirle inip kalkan adama baktı."sizden haber bekleyecem efendim"diyip çıkmıştı odadan.Arkasında bir ses duymuştu adam sinirlenmişti biliyordu lakin koşup evine dönmüştü.İsra kafasını sallayıp kendisine geldiğinde evine yaklaşan bir arabayı gördü.O gün mahalleye gelen arabaydı.Genç kız hemen ayaklandı ve kapıya gitti."Allah'ım nolur bulmuş olsun nolur"dedi.Carll kapıyı açan kadına baktı ve hemen başını eğdi;"efendim beni Albay gönderdi sizi görmek istiyor"dedi.Başıyla tamam işareti yapan kız peçesinide takıp kimse görmeden arabanın arka koltuğuna oturdu...

Aaron karşısında oturan küçük kızı izliyordu.Ablasına hiç benzemiyordu gözleri siyah ve tani biraz daha koyuydu.Lakin ortak yönleri gözlerinde ki hüzün ve yanlızlık kıpırtılarıydı."Ona bakıp konuşmaya başladı genç adam;sen ablana hiç benzemiyorsun niye?"maksatı onu konuşturmak olan genç adam ona abur cubur şeyler almış önünü şekerlemeler ile doldurmuştu.Ne kadar uğraşsa da dayanamamıştı küçük kız;çikolatayı açıp yemeye başladı."ben babama çekmişim İsra ablam anneme çekmiş oda onun gibiymiş.Up uzun saçları varmış abla gibi.."
Aaron önündeki bebekle uğraşıp çikolata yiyen kıza baktı.Ondan bir kaç bilgi alabilirim diye düşündü."ablanın gözleride annene mi çekmiş"şey ben görmedim ama anneme benziyormuş.Birkere üvey annem ablamı dövdüğünde öyle demişti"aaron kaşları çattı ve derin nefes aldı;o niye ablanı dövüyordu"genç kız birden elinde ki bırakıp hüzünlendi,"ne oldu niye üzüldün"dedi Aaron."efendim ablam benim yüzümden dayak yiyiyordu analığım ve üvey abilerim beni döveceği zaman korumak için yapıyordu"dedi.. Aaron gözünün seyirdiğini hissediyordu kızı korkutmak istemiyordu konuyu değiştirmeyi düşünürken kapı açıldı ve içeri eliz elimde yemek tepsisiyle girdi.Küçük kız yemeklere iç geçirerek baktı.Yemeğe başladığında çekinerek yiyiyordu ve birazını hep ayırıyordu. Aaron kızın ne yaptığını anlamıyordu.Sonunda dayanamayıp sordu;"ne yapıyorsun niye yemiyorsun o tarafınıda"küçük kız başını eğip cevap verdi;efendim onu ablama bıraksam olurmu,o bunlardan yemiyor hiç oda yesin"dedi.Aaron dişlerini sıkıp masadan kalktı;sen ye hepsini ben ablan gelince onada hazırlatırım,dedi..
Pencereden dışarıyı izleyen genç adam sabırsızlanıyordu o sözünü tutmuştu ve ikinci sözünü tutunca onu alıp gidecekti.Cemalettin'i yıllardır yakalama derdine düşmüştü ve tatil yapmak nedir bilmiyordu. Üstlerle konuşmuştu kendine tatil verecekti.Çekiliyorlardı zati onun yapacağı pek birşey kalmamıştı. Adamları araştırmalara devam edecekti lakin yıllardır ilk kez bu konulardan kan kokusundan uzaklaşacaktı...