My Alien Girlfriend [SHQIP] ✔️

Kapitulli 14

-C-cdo te thuash ti me kete?

-Dua te them se...meqe kishe deshire modelingun...te ta plotesoja-tha Darjan, me pas filloi te qeshe. Kisha ngrire ne vend, nuk dija si te veproja, dreqin, me zuri ne kurth kesaj rradhe...ndonese une kam pasur raste te tilla...me te sillesha tamam si njeri pa fuqi te mbinatyrshme, tamam nje human.
-Mos kujtove se po te propozoja gje Abigail Yoo? 😂😂😂😂 Mund e dhe te quhet propozim por ishte thjesht per te qene modelja ime ne nje photoshoot qe kam. Kaeyon do te ftoje Kejsin gjithashtu ja perse. Kerkoj ndjese nese mendove dicka tjeter. Tha ai por ne kete rast me nje fytyre te penduar. Ne ate moment nuk me interesonte nese po me kerkonte falje apo jo, u ngrita me vrull nga nervat dhe u largova. Perseri me nerva, e stresuar dhe mbi te gjitha, nuk e di pse ndihesha....e deshtuar ndaj jetes. Fundja, ky ka qene fati im, qenkam mallkuar. Eca neper rruge duke qare dhe pashe nje stol e u ula. Ndoshta po reagoj gabim ndaj propozimit te tij por...paskam dal ne nje konkluzion... Kam rene ne dashuri me te. Lotet rrodhen perseri dhe qendrova ashtu, e lenduar, nuk e di pse ndihesha e tille.
-Mos prisje te te propozonte aq papritur e dashur? Haha, koreanet e kane zakon te te acarojne njehere pastaj ta presin shkurt: Martohu me mua. U cudita nga zeri qe me erdhi. Ne moment ndjeva nje teleportim dhe e kisha perballe.

Floke te bardhe si debora, sy te vegjel por te mprehte. Vendosi doren prane fytyres dhe me shikonte si i menduar.
-Nuk te kujtohem Abigail? Jam Teo yt.
Ishte Teo. Teo Lee. Armiku i perbetuar i jetes sime.
Flashback 520 vite me pare Author's P.O.V
Nje jete e bukur, plot me lule dhe kenaqesi. Ishte ne oborrin e shtepise qe kishte ne periferi te Parisit dhe u ul ne verande me nje gote caji ne dore. Ishte shume qetesi. Flladi i atij mengjesi frynte lehte ne floket e saj sikur po i perkedhelte e i largonte nga caji. Duke e pire qetesisht ate caj filloi te lexonte nje liber dhe me pas gjithcka u err. Erdhi ai, perseri, i nervrikosur, i dehur rende dhe i marrosur per te pare ate. Eshte nje shprehje qe thote: Te gjithe derrat nje turi kane. Edhe ky ishte shume xheloz per Abigail. Aq shume sa cdo dite perfundonte me shenja ne fytyre.
-Abigail ku je?!!!! Eja ketu vrap. Por ne vend qe te shkonte ajo, vinte vete. Donte ta kapte per fyti por ajo me nje fuqi kunderstuese e shtyu tutje. Kishte pergatitur valixhet e shtepine, do te zhdukej nga ai per tu mos kthyer me. Nuk durone me dhunen e tij te perhershme e te mistershme.
-Teo Lee, ne me takofsh perseri, shpresoj te kesh ndryshyar.
End of flashback.
-Teo Lee?! U ngrita menjehere duke u zmbrapsur. Cdonte ai ketu?!
-Kam ndryshuar Abby im. Ndryshova plotesisht e di, jam penduar. Te me falesh.
Fjalet e tij thonin tjeter gje dhe fytyra e tij thoshte tjeter gje. Çnjeri qe eshte, sikur une nuk e dalloj. U zmbrapsa perseri teksa shpina u mbeshtet ne nje trung peme. Aty ai erdhi shume shpejt dhe donte te me mbyste perseri, por nuk e lashe me kaq. E zmprapsa tutje.
-E shoh sa ke ndryshuar Teo. E shoh. Me pas u zhduk, nje fuqi e mbinatyrshme me shtyu ne peme dhe ai me mbertheu qafen duke me bere te ndaloja cdo veprim.
-Ruaji fuqite zemer, duhet per te shkuar atje ku do te jetojme bashke pergjithmone.
-Mizerje, kujton se do te vij tek ty une? Kam te drejte te shkoj ku te dua. Jo atje ku do ti. Lidhjet tona jane shkeputur dhe une as qe u martova me ty.
-Epo kjo do te ndodhe shume shpejt. Largoi doren por u afrua me fytyre ndaj meje. Tthjesht mbylla syte fort dhe ndjeva te me peshperiste ne vesh: Oferten e tij do t pranosh se sben, ndryshe di une se si te veproj tani qe te gjeta, shpirt.

Boh, u kput me at shpirt qe tha, kujton se do te me bleje me keto fjale. Iku dhe teleportoi. Aty u ula ne bar dhe fillova te qaja perseri. Nuk dua te jetoj sot me, dua te zhdukem nga ky vend. Hapa celularin dhe pashe oren, 8 pm. Duhet te iki, Kejsi do te jete e shqetesuar. Me pas pashe nje mesazh ne LINE. Ishte Darjan.
"Te te marr neser ne 10?"
Nuk i kth va pergjigje menjehere, kur tak, me mori ne telefon.
-Po Darjan Choi, cfare do?
-Pse po qan?
-Nga e di.
-Jam pas teje. Mos u tremb, nuk jam shume afer.
Ktheva koken dhe pashe qe ishte atje. Nuk munda fillova te qaja perseri. Instikti me beri qe te vrapoja drejt tij dhe ta perqafoja.

Ai ngriu ne nje moment dhe me pas me perqafoi. Ndenjem ashtu , pa folur. Nuk kisha cti thoja, nuk i flisja dot per asgje. Thjesht e shtrengova for pas meje ashtu sic beri edhe ai...pastaj u zmbrapsa dhe vendosa krahun me krahun e tij.
-Ecim, nje dite do te ti shpjegoj te gjitha. I thashe dhe ne heshtje ecem. Kur arritem ne dyert e shtepive tona. U ktheva dhe i thashe.
-Do te vij. Do te vij patjeter. Ai buzeqeshi dhe me uroi naten e mire. Une ia ktheva buzeqeshjen dhe u futa ne shtepi. Nuk pranova nga detyrimi...por nga dashuria...

"E di se cfare eshte gjeja me e keqe? Se kur e perqafoj, qenia ime i pershtatet kraheve te tij me menyre perfekte"

Me kete mendim u shtriva dhe me zuri gjumi...
💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍
Pershendetje lexuesit e mi. Shpresoj tju kete pelqyer edhe ky kapitull. Ne kapitullin tjeter do te kete shume foto dhe photoshoot, te cilat kane ndodhur edhe ne te vertete.
Do te shihemi!!

Kejsi Gerdeci