My Alien Girlfriend [SHQIP] ✔️

Kapitulli 22 + 1.7K READS

Ne pergjithesi jeta eshte plot sfida. Ne fillim mendon se valet pushuan, por jo, prit te gjitha situatat/dallget. Sepse e vetmja qe nuk parashikohet eshte jeta. Mendon ne menyre egoiste se do te jesh gjithmone e lumtur, por me pas, kur dallga i permbys te gjitha...nuk pret me asgje ne bote, vetem nje fije shprese te mjafton. Por...kur as ajo fije shprese nuk te vjen....te vjen nje deshire e marre per tu zhdukur dhe per te mos u kthyer me...ose...kur ujerat te qetesohen perseri dhe dielli te ndricoje ashtu fort duke fale buzeqeshje me rrezet e tij pas nje furtune apo nje shiu te rrembyer.

Keshtu ishte dhe fati im...

Ishte mengjes dhe po beja nje shetitje krahe dashurise se jetes sime, atij personi qe do ti falja dhe jeten qe te jetonte i lumtur dhe jo i lenduar. Do te sakrifikoja jeten per te pa u menduar 2 here. Te gjithe na shikonin me endje dhe peshperisnin se ne ishim cifti me perfekt qe mund te ekzistonte...i degjoja, ndonese zeri i tyre ishte shume i ulet une i degjoja. 

-Me duket mua apo njerezit kane interes per ne?-me pyeti Darjan.

-Haha, ndoshta, perse jo? iu pergjigja duke vendosur koken pas krahut te tij. Duke ecur, papritur vjen nje futrtune e forte, perpara nesh u shfaq nje tunel i erret misterioz, njerezit te tmerruar vrapuan te shpetonin veten, por era ishte aq e forte sa ata nuk mundeshin. E dija kush po vinte, prandaj nuk durova dot por bertita:

-MJAFT TEO LEE! NESE KE PUNE ME MUA NUK ESHTE NEVOJA TE SHKATERROSH TE PAFAJSHEM! Aty u mundova te krijoja nje barriere ne menyre qe vendasit te qetesoheshin nga ajo furtune. Fytyra e Darjan ishte e shokuar. Kapa doren e tij dhe bashke vrapuam drejt atij tuneli te erret dhe perfunduam ne nje shtepi te humbur ne mes te pyllit.

-Do te te them dicka, gjithcka qe do te degjosh...eja- pa e zgjatur i kapa doren lehte dhe u futem brenda...me kishte marre malli per shtepine qe kisha qendruar dikur.

Dhe po aty ishte ai..djalli vete. Teo, duke qenduar ne nje nga dritaret e medha.

-Te ka marre malli per shtepine mesa duket e dashura ime. It's been a lot.- tha Teo duke mu afruar por Darjani u step perpara.

-Pse nuk i thua te hapet pak, me ka marre malli per ish-te dashuren time. 

Darjan nuk i besonte vesheve dhe qendroi i ngrire.

-Abigail, c'po ndodh pse-

-Po Darjan, ka qene i dashuri  im dikur, para 520 viteve.

-Po tallesh, si ka mundesi-

-bla bla bla dashurickat e juaja. Kthyem syte nga Teo, i cili tani ishte teper i nevrikosur. Ne moment ngrihem lart nga fuqi e tij dhe me afron.

-Ti e di se edhe pak dite dhe ketu do te lulezoje vendi apo jo? Do te jetojme si me pare, te lumtur dhe te pavdekshem.

-Abigail cpo thote ky, eshte cmendur!?

-Jo Darjan nuk jam cmendur, thjesht po i rikujtoj zemres sime se edhe pak dite dhe do te zhduket nga bota humane e Tokes dhe do te jetoje me mua ne planetin e saj te lindjes.

-Planetin e saj te lindjes. Teo fol me shkoqur! Darjan tani ishte i inatosur dhe i perlotur ne te njejten kohe, nuk besonte asgje por prap deshironte te degjonte.

-Abigail Yoo nuk eshte njeri njesoj si ty, por vjen nga nje planet tjeter. Prandaj kjo vajze eshte imja. Ke humbur.- nenqeshi Teo duke me shtrenguar fytin. 

Darjan qendronte i ngrire, me lot qe i rridhnin nga syte duke me veshtruar, i frikesuar nga gjithe levizjet qe do te ndodhnin.

-T-teo...m-me ler. T-ti e di sh-shume mire s-se un...n-nuk t-te kam das-shur asnjhe-er. Me le-sho. 

-Si te duket tani Abigail, Darjan. Vazhdon ta duash?

Darjan fshiu lotet dhe nenqeshi.

-Me shume se kurre ndonjehere. 

Nga ato fjale qe tha Darjan, nje kenaqesi aq e madhe me erdhi ne shpirt sa mblodha fuqite dhe zbrita poshte duke e shtyre tutje. Ai ra ne toke dhe mezi u ngrit ne kembe. Aty e kapa nga bluzja dhe e shkunda fort.

-Nese ben prove te me shqetesosh deri ne diten e fundit... u bene shekuj dhe nuk me ke njohur kurre se per cfare jam e afte te bej, Teo Lee. Mirupafshim. E hodha tutje dhe me teleport  ika me Darjan ne hotel, te dhoma e tij. 

-Darjan...do te ti shpjegoj te gjitha, por te lutem-

-Shihemi neser Abigail, nga e gjithe kjo jam i lodhur. 

-Dakord- i durova nje puthje ne faqe, te cilen nuk e refuzoi dhe u largova duke mbyllur deren me kujdes. u futa ne dhomen time dhe  fillova te mendoja per te gjitha qe ndodhen sot...

E dija se kjo dite do te vinte...por jo kaq papritur...Jeta eshte plot sfida...

My face atm... ehh, jeta.

LAJMERIM:

NUK ME BESOHET SE KISHA SHKUAR NE 1.7K READS. THEY MEAN SO MUCH TO ME ju falemnderoj nga zemra per leximet dhe votimet tuaja. Ju premtoj se do te mundohem te bej update me shpesh dhe te punoj me shume ne projektet ne vazhdim..ups nje spoiler heheee.