Μια στιγμη αργότερα, ο Harold με με σήκωσε, έχοντας τα δάχτυλα του δεμένα γύρω απο τον καρπό μου. Ειχε μακρυά δάχτυλα, παρατήρησα όταν κοίταξα κατω. Ειχα σοκαριστεί. Ηταν λες και κάποιος με ειχε βάλει μεσα σε κάποιο ψυγείο η κατι τετοιο. Παγωμένος αέρας "περιτύλιξε" το σώμα μου και ανατρίχιασα ολόκληρη. Προσπάθησα να ξεφύγω απο το άγγιγμα του. Τα πράσσινα μάτια του "ξεχύθηκαν" μεσα στα δικά μου. Έδειχνε συνεπαρμένος.
"Τι;" Απόρησε. Δε μπορούσα να καταλάβω τον τόνο της φωνής του. Ίσως ηταν φόβος αλλα πιο πολύ έμοιαζε να ειναι μπερδεμένος.
"Είσαι πολύ κρύος." Σχεδόν ψυθίρισε ενώ έτριβα το παγωμένο χερι μου, εκει που με ειχε αγγίξει.
Νόμιζα οτι θα κούναγε το κεφάλι του αλλα απλα βγήκε απο το δωμάτιο, κάνοντας μου νόημα να τον ακολουθήσω. Και ετσι εκανα. Οι διάδρομοι ηταν σκοτεινοί. Δεν ειχα καταλάβει οτι ο ήλιος ειχε δύσει κι ολας. Καταλήξαμε μένα μπαίνουμε σε ενα τεράστιο μπάνιο. Απέναντι απο τον τοίχο στον οποίο βρισκόταν η πόρτα υπήρχε ενα τεράστιο παράθυρο, έχοντας θεα την πόλη και τον ορίζοντα. Στη μέση του δωματίου, υπήρχε μια τεράστια μπανιέρα αντίκα. Στα αριστερά της μπανιέρας, υπήρχε αλλη μια πόρτα που οδηγούσε σε ενα αλλο δωμάτιο, στα δεξιά της, ενας μεγάλος καθρέφτης ακουμπούσε στον τοίχο και απο κατω του υπήρχε ενας Μαρμαρινός νιπτήρας. Πι ταπετσαρίες έδειχναν και αυτες αντίκες. Το πάτωμα ηταν ξύλινο, σκούρες, παλιές σανίδες.
Αφού παρατήρησα ολο το δωμάτιο, κατέληξα να κοιτάξω τον καθρέφτη. Εννοείται πως το ειχα σκεφτεί αλλα ακομα δεν ειχα καταλάβει πως ο Harold ηταν ικανός να με κρατήσει εδω μεσα ενώ ήξερε οτι οι φίλοι μου είχαν παίξει το παιχνίδι. Ίσως να τον ρωτούσα. Ίσως να προσπαθούσα να τον κανω να μου πει πως ειχε συμβεί. Αλλα τοτε ξεπρόβαλε ο παππούς μου στο μυαλό μου. Παντα μου έλεγε να μην κανω ερωτήσεις στις οποίες δε θελω να γνωρίζω την απάντηση. Ήθελα να γνωρίζω τις λεπτομέρειες για τον θάνατο των φίλων εκτός απο το απλα να ξερω οτι δολοφονήθηκαν απο το αγόρι που τωρα στέκεται δίπλα μου;
"Πες μου." Απαίτησα με σιγανή φωνή, μη τολμώντας να τον κοιτάξω.
"Να σου πω τι;"
"Το πως πέθαναν." Ειπα, γυρνώντας να τον κοιτάξω. Το πρόσωπο του ειχε χωριστεί σε ενα φωτεινό και ενα σκοτεινό σημείο. Ίσως ετσι να λειτουργούσε και η ύπαρξη του, να ηταν σκοτεινός και φωτεινός μαζι. Ίσως κατι μεσα του να τον έλεγχε. "Το πως σκοτωσες τους φίλους μου."
STAI LEGGENDO
Mirror Game(Greek Translation)
Fanfiction"Καθεσαι μπροστα απο εναν καθρευτη" ειπε "και λες το ονομα του 4 φορες." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Λοιπον αλλη μια μεταφραση, αυτη τη φορα με αλλο πρωταγωνιστη! Το βιβλιο αυτο ανηκει και...
