Cennet Kokulum

Hizmetin sona erdi

Korkuyla yatakdan sıçradım. Rüya beni öyle bir etkilemiştiki gözlerimi kapasam yine aynı şeyi, yani canlarımın gidişini görmekden korkuyordm.
Bu da nesiydi neden böyle bir rûya görmüştümki şimdi ben ? Saate baktığımda çok erken olmasa da biraz da huzurlu bir şekilde dinlenebiliceğimi düşündüm. Rüyamın gerçekleşmemesini umarak gözlerimi kapatıp dinlenmek istedim.

Nede olsa yorucu bir gün olacakdı Meleğimle Alışveriş yapacakdık. Aslında o bahaneydi ben biraz daha mutlu vakit geçirmek istemiştim. Son mutlu vakitler olduğundan habersizdim.

Bunları düşünürken Aklıma bir an da Melek geldi. Gözlerimi açmamla yatağın Melek için ayırdığim kısmına baktım. Ama yoktu. Gece beraber yatmıştık yanı başımda olması gerekirdi. Ama yoktu işte onun bulunması gereken yer bomboşdu. Yatağında olmasını dileyerek o yöne baktığımda yatağınıda boş görmemle gözlerimin dolması bir oldu.

Neden ağlıyordum bilmem ama, şu an gözlerimden peşpeşe yaşlar süzülüyordu. Anlaşılan hala Rüyanın etkisindeydim.

Bir an da aklıma lavabo geldi.
Evet kesinlikle oraya gitmiştir dedim. Hemen yerimden kalkıp lavabonun kapısının önüne gittim ama nafile orda da yoktu Meleğim.
Bir anda gözlerimin karardığını hissettim dizlerimde güç kalmamıştı o anda oraya öylece çöktüm.

Hem ağlıyor hem de çaresizce oturuyordum. Biraz sonra aşağıdan sesler gelmeye başladı. Hemen yerimden kalkıp aşağıya inmeye başladım. Yaklaştıkca sesler daha netleşiyordu.
Sanırım mutfakdan geliyordu. Mutfağa yaklaşınca Meleğimi görmemle içim rahat etmişti. Beni görünce arkasını döndü ve;

- Korkuttun beni betüş neden okadar telaşlı geldinki birşeymi oldu ? Dedi bense hala şok da olduğum icin cevap veremiyordum. Ben konuşmayınca Melek başladı yine söze;

- Ooo Betüş hanım uyanmış günaydınlar efendim nasılsınız? Bak ben erkenden uyanıp mutfağa sana kahvaltı hazırlamaya geldim. Diye şirin şirin konuşmaya başladı ellerini beline koymuştu onun için aldığım tezgaha uzanmasına yardımcı sandalyesine çıkmış yukarılara bakıyordu.

Benim yine konuşmadığımı görünce endişeyle indi sandalyesinden ve hemen koşarak yanıma geldi, ellerimi tuttu ;

- Betüş iyimisin sen? Hiii yoksa ağladınmı gözlerin kıprkırmızı nolduki ya söyle hadi. Sürekli ellerimi sallıyordu.

Ellerini bırakıp ona sımsıkı sarılmaya başladım.
Önce hiç beklemediği için şaşırdı biraz, ama sonra o da bana sarılmaya başladı şimdi kendimi iyi hissetmiştim işte.
Bu defa da gözlerimden mutluluk yaşları akıyordu. Melek ağladığımı anlayınca benden uzaklaştı ve;

- Neden ağlıyorsun Betüş benmi üzdüm seni yoksa benimle niye konuşmuyorsun. Dedi dudakları büzülmüştü. Durumu toparlamam gerektiğini anladım.

- Tabiki hayır Meleğim sen beni hiç uzermisin ben... sadece... şey kötü bir ruya gordum ondan korktum ama sana sarılınca geçti bak şimdi mutluyum hadi senin kahvaltı hazırlıklarına devam edelim.

- Olur yumurta kıracakdım sana yumurta çıkardım ama tava bulamadım nerdeydi onlar dedi mutfağa dönerek. Bu hali kafası karışmış bilim adamlarınin halini anımsattı bana güldüm. Benim güldüğümü gorünce kızdı ve;

- Ne gülüyorsun ya yardım etsene bana hadi kalk tembel deyip beni kaldırmaya çalıstı bu hali beni daha çok güldürmüştü. En sonunda kızıp

- Aman ya yapmıyorum işte yeme yumurta falan dedi tam önlüğü cıkarıyorduki:

- hmmmm acaba Aşcı Melek hanımın tavası nerdeee. Diyerek sesimi kalınlaştırdım ve Meleği oyunla mutfağa geri döndürdüm.