Cennet Kokulum

Meleğimi kim aldı?

Aradan bir hafta geçmişti o notu kırıştırıp çöpe attığım, geride bıraktığım bir hafta.
herşey yolunda gidiyordu.
Meleğimi düzenli olarak okuluna bırakıp alıyordum. Son günlerde çok neşeli ve yüzü hep gülüyordu. Hafta sonları bir günümüzü gezmeye eğlenmeye ayırmıştık. Anne hasreti sorununuda çözmeye başlamıştık sanırım.

Geçen gece yine rüyalarımdan birini görüp korkuyla uyandım. Heryer kapkaranlıkdı anlaşılan gece en koyu rengine büründüğü zaman açmıştım gözlerimi. O sırada Meleğin sesini duydum. Çok cılız bir şekilde geliyordu ama ona aitti. Melek rüyasında konuşuyordu. Genelde pek yapmazdı. Acaba ne diyor diye yatağımdan kalkıp yanına yaklaştım nefesimi tutup iyice kulak
Verdiğimde rüyasında annesiyle konuştuğunu anladım.

Bir tarafdan "Annecim seni çok özledim. Nolur gitme. Bak ben burda yalnızım. Bırakma beni." Diyor bir tarafdan da gözyaşı döküyordu. Fazla sarsmamaya özen göstererek Uyandırdım. Gözlerini açıp önce şaşkın şaşkın etrafa baktı. Bende lambayı yakınca yatağında doğruldu ve hiç konuşmadan öylece sarıldı.

Sarılmasını Beklemiyordum ama sarılınca içimi huzur kapladı. Bende memnuniyetle ona sarıldım ve Cennet kokusunu içime çekmeye başladım. Bu saatte daha çok yormamak için hiçbirşey sormadan uyumasını bekledim.

Uyuduğunda yavaşca yatağına yatırdım ve onu izlemeye başladım gerçekden meleksi bir masumiyeti vardı. Yüzüne düşen saçları arkaya doğru ittim ve bende yatağıma geçtim.

Sabah olduğunda kahvaltı sofrasında otururken bir an da bana
- Biliyormusun Betüş bu gece annemi gördüm. Dedi

Ona dönüp baktığımda kafasını önündeki tabağından kaldırmadan elindeki çatalla tabak da daireler çiziyordu.

- Yine beni bırakıp gitti Betüş. Diye devam etti sözüne. Hiç birşey söylemeden onu dinliyordum. Geceki ağlayan hali gözümün önünden gitmiyordu.

- Sonra ne oldu biliyormusun ?

Dedi bu defa kafasını kaldırmış heycanla yüzüme bakıyordu. Gözlerinde parlayan ışığı gördüm.

- O gitti Betüş.

O diye bahsettiği kişi annesiydi. O anda içimin acıdığını hissettim. Artık annesinden o diye bahsetmeye başlamıştı. Acaba ben doğru olanımı yapıyorum diye geçirdim aklımdan.

Meleğimin sesiyle düşüncelerimden uzaklaştım ve rüyanın devamını dinlemeye başladım.

"Sonra yanıma bir Melek geldi. Yani ben ona melek diyorum çünkü çok güzeldi bembeyaz elbiseler giymişti çok da güzel kokuyordu. Yanıma yaklaştı bana "Üzülme küçüğüm annen gitti ama senin koruyucu Meleğin var onu sakın üzme o seni hiç bir zaman bırakmaz" dedi.

- Arkasına döndü. Ben tam gidecek sanmışım ki sonra yanına biri geldi Betüş o da bembeyaz elbiseler giymişti. Aynî ordaki melek gibi çok güzeldi. Melek bir eliyle benim elimi diğer eliylede o kızın elini tuttu. Sonra da o kızla ellerimizi birleştirip kendisi aradan çekildi.

Ben kafamı kaldırıp kıza baktığımda yüzünü görmek için gözlerimi kıstım ve kimi gördüm biliyormusun Betüş ?

Seni gördüm o kız sendin Betüş benim koruyucu meleğim sensin. Beni bırakmayacak kişi sensin. Sonra gözlerimi açıp uykudan uyandığımda yine seni gördüm. Seni çok seviyorum ben Betüş seni üzdüysem eğer özür dilerim. Dedi.

Soru soran gözlerle bakıyordu. Şu anda cevap vermem gerekiyordu ama ben elimden çatalı düşürmüş sadece ağlıyordum.

Evet onu korumak bir tek gülüşünü görmek için herşeyimi verirdim ama içimdeki his onu benden zorla alacaklarını söylüyordu. Ve eğer alırlarsa bu defa işim zordu.