Cennet Kokulum

Yine O Adamlar

Gözlerimi ağlama sesiyle açtığımda saat gecenin üçü idi. Sanırım Meleğim acıkmış olmalı ki bu kadar bağırıyo.
Hemen mutfağa indim ve dolapdan süt alıp ısınması için ocağa koydum. Bu sırada aklımda hiç de düşünmek istemediğim bi sürü şey vardı.
Yarın işe giderken Meleğimi ne yapıcaktım evde bırakamazdım işe götürmeliydim.

Süt' ü içinde rahatladi ve yavaş yavaş gözleri kapanmaya başladı kollarıma alıp sallamaya başladım. Uykuya yenik düşüyordu ama hala aç olduğunu farkındaydım. Yarın ilk işim çocuk maması almak olucakdı. Kısa süre içerisinde uyumuşdu. Bende abdestimi alıp teheccüd kılmak için kalktım. Yine beni anlamayan insanlardan uzaklaşıp, O na (c.c)anlatacağım halimi...

İşe gitmek için acele ediyordum aslında acelede ki amacım Melegime yiyecek bişiler almakdı. Giyecek bişeylerde alsam iyi olurdu. Acaba kiralar bankaya yatırıldımı ordan para çekip de Meleğime bişeyler almalıydım. Geçimimin büyük kısmı böyle sağlanıyordu benim çalışmam daha çok formalite olduğu için Kenan amca dan çok fazla maaş almıyordum. Öyle anlaşmıştık bu şartla onun dükkanında çalısmayı kabul etmiştim.

Markette ve mağazada kısa bir alışveriş den sonra Dükkana gittim Ama tuhaf olan bişey vardı yolda rastladığım beni tanıyan veya tanımayan herkesin gözü sanki benim üzerimdeydi belkide bana öyle geldi Bilmiyorum.

Dükkana girer girmez Didem' in gözleri fal taşı gibi açıldı. Bir bana bir de kucağımdaki çocuğa bakıyordu ona aldırmadan bebeği masanın üzerine bıraktım. Ama Didem' in şaşkın bakışları beni adım adım takip ediyordu ve ben açıklama hissi duymuyordum. Sonunda meraklı gözlerle izlenmekden canım sıkıldı :

- Ne var Didem ne bakıyorsun öyle ? Bunu sormamı bekler gibi bi an da soru sormaya başladı.

- Bu kim, Nerden çıkdı, seni öyle bi anda kapıda görünce şaşırdım, yiğenin olmadığını sanıyordum, yoksa komşunun bebeğimi.?
Nefesi kesilene kadar soru sordu, nihayet nefesi bitmişdi ve bana sıra gelmişti.

- Hayır Didem yiğenim veya komşunun da değil. Bundan sonra benimle kalacak şimdilik bu kadar. deyip Meleğime yemeğini yedirmeye başladım.

Ama Didem ikna olmamıştı biliyordum benden daha çok cevap istiyordu ama daha kendime veremediğim cevapları ona nasıl verebilirdim.

Akşama doğru Kenan amca dükkana gelince olan biteni anlattım Kenan amca başda inanmadi hatta farklı şeyler de düşünmüstü ki benim halimi farkedince sustu ve :
O zaman bi kaç gün bizim evde Sultan teyzen de kalsın.
- Peki amca dedim. Diyecek başka şeyim yokdu.

Akşam eve beraber geçtik. Sultan teyze bizi karşısında görünce cok sevindi. Biraz konuştukdan sonra mutfağa geçip akşam yemeği hazırladık. Yemekden sonra Eve geçdim. Fakat eve girince kocaman bi boşluk hissettim Meleğimi orda bırakmak bana çok zod gelmişti. O benim Huzur kaynağim, Tesellimdi.

Bunları düşünerek uykuya daldım.
Rüyamda yine aynı sahneleri yaşıyordum, Kardeşim Nur' u görüyordum, tekrar ufak adımlarla yaklaştım ama bu defa bir farklılık vardı. Nur sanki daha da güzelleşmiş değişmişdi biraz daha yaklaşıp omzuna elimi attım ve yüzünü dönmesiyle şok oldum. Bu Nur deildi bu benim Meleğimdi...

Kapının gürültüyle vurulmasıyla korku içinde yatakda sıçradım. Zaten rüya yeterince tedirgin etmişdi birde bu kapı vurulması beni iyice korkutmuştu.
Hemen örtümü başıma alıp kapıya koştum. Kapıyı açmamla Takım elbilesi hafif esmer bir adamla karşılaşmam bir oldu. Bu aynı meleğimin bulunduğu arabayı durduran adamlara benziyordu. İyide şimdi benim kapımda ne işleri vardı...

EVET BİR BÖLÜMÜN DAHA SONUNA GELMİŞ BULUNMAKDAYIZ :)BÖLÜM HAKKINDA DÜŞÜNCELERİNİZ NELERDİR VE LÜTFEN BEĞENMEDEN GEÇMEYELİM.. :)