IMPOSSIBLE ✔ [MIN YOONGI]

9●

Eve geldiğimde annemin uyumuş olduğunu görüyorum. Ona doğru yaklaşıp tam önünde diz çöküyorum.

"Her ne olursa olsun. Yanımda olduğun için teşekkürler anne " deyip alnına bir öpücük koyup kalkıyorum. Odama gidip yatağıma uzanıyorum. Yoongi'nin yüzü aklıma geldikçe kalp atışlarım hızla atmaya başlıyor. Bu hissi seviyorum ve her gün bu hissi dibine kadar yaşamak istiyorum.

Ama onun beni sevme ihtimalini kendime çok uzak görüyorum. Her masalın sonu mutlulukla biter ama ben o mutluluğu göremiyorum.

Yine de küçücük bir umuda tutunuyorum...

**

Yeni bir günün bana iyi şeyler getirmesini dileyerek uyanıyorum. Odamın kapısı aralanıyor ve annem bana bakıyor

"Gel anne" deyip yatağı işaret ediyorum. Gülümseyip yanıma gelip oturuyor.

"Mi Na'ya ~  Ben çok üzgünüm. Sana yaşattığım her şey için.  Ben iyi bir insan olmak istiyorum, sana yakışan bir anne olmak istiyorum. Lütfen bana yardım et" deyip elimi tutuyor. Diğer elimi elinin üzerine koyuyor

"Sen nasıl istersen" diyorum. Tedaviyi kendi isteğiyle kabul ettiği için fazlasıyla mutlu oluyorum. Çünkü hiçbir zaman zorlukla bir şeyin olmadığını biliyorum.

Kahvaltı yapıp evden mutlulukla çıkıyorum. Hemen annemin doktoruna gitme kararı alıyorum. Ne kadar erken başlarsak o kadar iyi olacağını biliyorum.

**

Doktorla konuştuktan sonra, okula geliyorum. Sen her zaman ki bankımızdan bana bakıp gülümsüyorsun. Koşar adımlarla yanına ulaşıyorum. Yanına oturduğumda bana dönüp,

"Gözlerini kapa " diyorsun. Başta şaşırsam da dediğini yapıp gözlerimi kapatıyorum. Elime dokunuyorsun ve bir şey bırakıyorsun

"Açabilirsin" dediğinde gözlerimi aralayıp elime bakıyorum. Bunun senin bilekliğin olduğunu görüyorum. Bilekliğin üzerindeki

Birth&Death (yaşam&ölüm) yazısını gördüğümde sana bakıyorum.

"Bu bilekliğe her baktığında, hangisini seçmek istediğini düşünerek yaşa. Ben şimdiye kadar öyle yaptım ve bir karar verdim. Bu bileklik sende kalsın ve sen de seçimini yap"

"Neden bir seçim yapmalıyım?"

"O gece o hastaneye neden geldiğini biliyorum. Benim aksime müthiş bir yaşama sahip olmadığın belli. Aslında senden bir seçim yapmanı değil aksine bu bilekliğe bakarak, yaşama hevesin olsun istiyorum. "

Söylediklerin fazlasıyla hoşuma gidiyor.

"Teşekkürler Yoongi" deyip tebessüm ediyorum. Bilekliğin alıp bileğime takıyorsun ve ben senin bu basit hareketini bile müthiş bir hayranlıkla izliyorum.

"Ne oluyor burada?" Diye soran sinir bozucu gereksizlerle. Yoongi ayağa kalkarken bende kalkıyorum.

"Ne o eziklere ilgi duymaya mı başladın ?" Diye soran Joo'la .

Yoongi şu her zaman ki kalbinizin saniyede 74882981819 atmasını sağlayan gülüşü atıyor ve kendime bir anda güven geliyor.

"Köpeklere de ilgi duyarım Joo. Tıpkı sana duyduğum gibi" diyen Yoongi' yle, Joo bozulmuş bir şekilde bakarken gülmemek için uğraş veriyorum.

Yoongi elimi kavrayıp,

"Ona bir daha ezik dediğinizi duyarsam. Sizin için hiçte iyi şeyler olmaz" deyip bana dönüyor ve gülümsüyorsun. Bense düşmemek için direniyorum.

Yanımda olduğun için teşekkürler Yoongi.