IMPOSSIBLE ✔ [MIN YOONGI]

1●

Rengi solmuş ve yırtılmaya dönmüş pantolonumu giyiyorum ve üzerine siyah beyaz çizgili badimi. Dışarda bulduğum yarısı kırılmış, üzerinde izler olan aynama bakıyorum. Saçlarımı tarıyorum ama bakımsızlıktan pek şekil almıyorlar.

Bir ablanın bana verdiği o bez çantaya kitaplarımı hevesle koyup koluma takıyorum. Odamın kapısını sesletmemeye çalışarak odamdan çıkıyorum. Koltuğun köşesinde oturmuş kendi kendine bir şeyler mırıldanan anneme bakıyorum.

Annemin saçlarına bir öpücük koyup

"Tanrı seni korusun! " deyip yanından ayrılıyorum. Evi yakar mı , kendine zarar verir mi bilmiyorum ama gitmek zorunda olduğum okulumu bırakamıyorum.

Hayallerimi gerçekleştirmem gerekiyor, anneme güzel bir hayat yaşatmam gerekiyor, bu yüzden sorumluluklarımı omzunda taşıyarak gidiyorum.

Babam yok annem onu öldürdü. On yıl  hapiste yattı ve sonra da aklını kaçırdı. O günden beri sadece oturup öylece mırıldanıyor. Bense tek çocuk olduğum için ona bakıyorum.

Kendime acımıyorum, acınan biri olmakta istemiyorum. Beni anlamalarını da beklemiyorum, sadece güçlü olmaya çalışıyorum.

Okula geliyorum her zaman ki bankıma oturuyorum. Bacaklarımı sıkıntıyla bir süre sallıyorum ve daha fazla bu insanlara katlanamayarak kitabımı çantamdan çıkarıp kapağını aralıyorum.

Kitabımdaki satırlara dalmış giderken.

"Kenara kayar mısın? " diye bir soru duyuyorum.

Hemde bana sorulan bir soru. Başımı kaldırıyorum ve soğuk bir yüz ifadesiyle karşılaşıyorum, başta bana bu soruyu neden sorduğuna anlam veremiyorum.

"Beni duyuyor musun?" diye soruyor ve kendime gelip kenara çekiliyorum. O yanıma oturuyor ve burnuma harika bir lavanta kokusu geliyor. Kokunun yanımdaki gençten geldiğine şaşırıyorum ama şaşkınlığımı gizliyorum.

Gence dönmeye korkuyorum ama yüzüne bir kez daha bakmak istiyorum.

Gözlerimi zorda olsa yüzüne kenetliyorum o ise kulaklığını takmış gözlerini kapatmış bir şekilde müzik dinliyor.

Bunu fırsat bilip uzun uzun bakıyorum beyaz tenine,kirpiklerine, yüzüne düşen bir kaç saç teline ve o sarı saçlarına adeta aşık oluyorum. Bir sarı saçın bir insana bu kadar güzel yakışmasına şaşırsam da onu kusursuz buluyorum.

Kendimden adeta utanıyorum o kadar güzel bir yüzü var ki bakmaya doyamıyorum...

♥♥♥♥♥♥