SON DÖRDÜN(Bir Başlangıç Öyküsü)

Aslında bende isterim

HERKESE İYİ OKUMALAR. VOTE VE YORUMLARI UNUTMAYIN SİZİ SEVİYORUM.
MULTİMEDYA:CEMRE
MULTİVİDEO:MÜSLÜM GÜRSES-SİGARA

Pamir'i görmem ile rahatladım.

"Aklımı aldın Pamir." Diyerek damağımı çektim.

"Burda ne arıyorsun? "

"İlaçlarım Pamir'deymiş, onları almaya geldim sonra burnum kanadı sonra Payiz birden gitti. Bende çıkıyordum."

"Piraye gelmiştir aklına. İçip içip gelir."

"Size devamlı onu hatırlatacağım."

Diyip başımı önüme eğdim. Benim hastalığım da ilerlemişti. Yarın çıkacağım garanti değilken insanların bana alışması, beni kızlarının veya kardeş yerine koymaları onlara ikinci bir yara değilde ne olacaktı ki ?

"Biz onu hiç unutuyoruz ki." Diyip acı bir tebessüm de bulundu.

"Sen bunları düşünme sadece iyileşmeye odaklan. Hadi gel odana kadar eşlik edeyim." Diyip kolunu uzattı. Gülerek koluna girdim.
.....
Yazar'dan
Aynı saatte Payiz
On üç yaşında ilk acıyı hissetmişti. Sonra on altı yaşında ikinci acıyı. İlkinde en sevdiği, en değer verdiği kız kardeşini kaybetmişti. İkincisinde ise kız kardeşinden sonra ona destek olan biricik aşkını. Şimdi ise gözünün önünde günden güne iyileşmesi belki düşük ihtimal olan Cemre eriyip gidiyordu.

Sigara dumanından göz gözü görmeyen kenar mahalle barın da insanlar onun hüznüne inat deli gibi içki içip dans ediyorlardı.

Elinde ki birasini olduğu gibi diken Payiz onun kesmeyeceğini anlayınca daha ağır bir şey istedi.

Kürkütük sarhoştu artık. Dünya ayaklarının altından kayıyordu. Bulunduğu mekan ona dar gelmeye başlamaştı. Yanında Piraye'yi gördü her zaman ki gibi.

"Abim yakışıyor mu sana burda olmak ?" Payiz gülümseyerek
"Haklısın, geçen sefer söz vermiştim affet." Diye cevap verdi.

Ona söylüyemedi. Sadece kendini bilmeyecek halde olduğunda onu gördüğünü. Her içtiğinde Piraye bütün güzelliği ile abisinin yanında oluyordu. Ama bu sefer yanlız değildi. Birden kulakları duyduğu ses ile öfke doldu.

"Bana bir merhaba yok mu Payiz Bey ?"

Hayal mi gerçek mi ayırt edemiyordu ama ikinci yarası olan Eslem elinde sigarası ve birasi ile yanında oturuyordu. Hayal olmalıydı. Eslem gelmezdi böyle izbe yerlere.

"Defol git Eslem."

"Ah sert çocuk hala nefret mi var içinde onca yıla rağmen? "

"Değil iki sene yirmi yıl da geçse yine o yüzünden tiksineceğim."

"Seni değil abini seçtiğim için mi bu öfke? Yakında Cemre'de onu sevecek çünkü o senden hep daha iyi oldu."

Payiz elindeki bardağı öfkeyle yere çarptı. Elleri ile kulaklarını kapadı hemen. Gözlerini sımsıkı yumdu. Beyninde sadece yeter sözcüğü yankılandı. Gözlerini açtığında kimse yoktu. Piraye'nin hayalini bile görmek istemiyordu. Cebinden çıkardığı parayı barmenin önüne atıp oturduğu yerden zorla kalktı. Yalpalayarak çıktı gürültü yerden. Birden sokağın sessizliği ona fazla gelmişti.

Saat gecenin ikisine geliyordu. Yarı kendini bilir yarı yanlız yürüyordu. İçini bir korku kaplamıştı birden. Kendini bilmez yanı hala Eslem'in dediklerindeydi.

Gerçekten ya Cemre Pamir'i seçerse ? Böyle bir ihtimal var mıydı ? Hayır hayır olmazdı. Şimdi iyice saçmaladın oğlum diye geçirdi içinden. Payiz kendini hiç iyi hissetmiyordu. Kendine bile itiraf edemese bile yavaştan aşık olmaya başlamıştım ama hayat yine ondan yana değildi.