dirty blog :: styles

goodbye,harry styles

"Odandan dışarı adım atmayacaksın,ta ki ben aksini söyleyene kadar." kolumu çekip ondan uzaklaştığımda tüm yol boyunca çektiği nutuklarına devam edeceğini biliyordum. Ama kaybedecek hiç bir şeyim kalmamıştı. "Yoksa n'aparsın ? Babama mı söylersin ?" alayla güldüğümde aniden sağ avucunu yanağımda hissettim. Tokadın etkisiyle yanağım yanarken umursamadan gülmeye devam ettim.

"Söyleyemezsin, çünkü ortada orospu gibi dolaşan sendin anne! Değerli Frank'ini kaybetmek istemezsin değil mi?" kahkaha attığımda odamın kapısını sertçe kapattı ve tekrardan üzerime yürümeye başladı. "Söylediklerimin tek bir kelimesi bile yalan değildi, söylemiş miydim? Seni becermesi için evine kadar gittiğin adamın bana neler yaptığını sana anlatmış mıyım?!" bir kez daha yanağıma vurduğunda saçlarım yüzüme dağılmıştı. Ama şu an hiç bir acı beni durduramazdı, bu gece canımı daha fazla acıtacak hiç bir şey kalmamıştı.

"Ah bana öylesine sert dokundu ki! İçimdeki varlığının hissettirdiklerini anlayabilir misin? Oh bekle hayır,çünkü sana hiç dokunmadı değil mi?! Sen onun evine gidip onu ayartmaya çalışırken onun aklında sadece ben vardım değil mi?!" çığlığımla beraber başka bir tokat daha attığında inledim. Arkamdaki duvar ondan uzaklaşmamı engellediğinde tekrardan gülümseyip öfkeli suratına baktım. 

"Kes sesini!" bu sefer o bağırdığında beni korkutmayı yine becerememişti,susmayacaktım.

"Ama onu suçlayamam, çünkü ne senin ne de babamın tüm hayatım boyunca bana hissettiremediğinizi, onca duyguyu ve tüm o sevgiyi, Harry bana bir gecede hissettirdi." öfkeden kızaran yüzü ve havada olan eli duraksadığında bakışlarımı ona çevirip doğrudan gözlerine baktım. "Bir kez olsun anne, ne sen ne de babam bir kez olsun beni parka götürmediniz. Onca oyuncak ve kıyafet beni asla mutlu etmedi, bunu asla anlamadınız. Diğer kızlara karşı saldırgan olduğum için okula çağrıldığında bile sebebini sormadın. O akşam bana söylediklerini hatırlıyor musun?"

Sesim titriyordu ve görüşüm çoktan bulanıklaşmıştı. Ağlamak istemiyordum ama ağlamazsam bu durumu atlatamayacağımdan emindim. 

"'Güzel bir vücudun var, neden bunu kullanıp bir kaç arkadaş edinmiyorsun?' demiştin, bunu söyleyebilecek kadar berbat bir anne olmana rağmen seni mutlu etmek için amigo takım kaptanı oldum. İstediğin gibi mükemmel yakın arkadaşı buldum, istediğin gibi tüm okul tarafından sayılmak için uğraştım. Ama tüm bunların arasında benim istediğim tek bir şey vardı ve sen benden bu gece onu çaldın! Sen bu gece o mükemmel kızını öldürdün anne!"

Kesik nefesleriyle yatağıma otururken gerçeklerin yüzüne tek tek çarpıyor olması onu korkutuyordu. Bana aldığı onca oyuncak ve her ay yenilediği dolabımın beni her zaman mutlu ve memnun ettiğini düşünüyordu ama okuma yazma bilmiyorken bile istediğim şeyler bunlar değildi. Asla bunlar olmamıştı. Babamın ilgisi için kıvranan annem hiç bir zaman küçük kızının da aynı durumda olacağını düşünmemişti, en sonunda vazgeçip babam gibi başkalarına yöneldiğinde de bunların olacağını tahmin ettiğini hiç zannetmiyorum.

"Bu gece kaybedecek hiç bir şeyim kalmadı, yarın sabah sen de her şeyini kaybedeceksin." dedim saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırıp kapıya doğru ilerlerken. "Belki bana seni seviyorum deseydin, gerçekten bunu kastetseydin bu gece böyle bitmezdi anne, yıllarca bir arada tutmaya çalıştığın Sober ailesi böyle bitmezdi."

//

Bu gece, heyecandan kalbimin fırlayacak gibi olduğu kapıya ikinci kez gelişimde artık kalbimin attığını hissedebildiğimden bile emin değildim. Daha önce böyle kırıldığımı hatırlamıyordum. Hem annem, hem Harry hem de eskide kalan anılar tarafından.