My Pervert Cassanova Husband

Missing you Already

Shikina's POV.

"Namimiss na kita, Hikaru"

Yan lang yung tanging words na lumabas sa bibig ko habang naglalakad sa school campus.

"Narinig ko yon!"

Natuwa na ako.. kase akala ko si Hikaru. Pero..

"HIKAR--- S-- Shin? Ikaw pala"

Si Shin. Kaboses nya kase si Hikaru.

"Namimiss mo na si King."

Tumingin ako kay Shin.

"Ano bang dahilan nya? Bakit sya nagkakaganun? Ilang months na ba? Isa? Dalawa? O tatlo? Please! Sabihin mo sakin!"

Hindi ko na napigilang umiyak. Nasasaktan at nahihirapan na kase ako eh. Sabay pa kaming nagkaroon ng problema ni Yenah.

"Queen. Hayaan mo nalang na si King mismo yung magexplain sayo kung ano ba talaga yung nangyayari"

Pagtapos sabihin ni Shin yun. Lumakad na sya palayo.

"Sandali lang!"

Agad namang tumigil at lumingon sakin si Shin. Pinunasan ko yung luha ko. At ngumiti ng mapait. Alam kong halata nya yun.

"Paki sabi kay Hikaru. Namimiss ko na sya"

Ngumiti si Shin ng napakalaki. Pagkatapos nun. Tumakbo na sya.

Isa o tatlong buwan nang ganito kami ni Hikaru. Ganun parin ang daily routine nya. Aalis ng maaga at uuwi ng hating gabi. Hindi mamamansin tuwing sabado o linggo. Tuwing walang pasok rin. Nakikita ko sya may kasamang mga babae na... mukhang mga girlfriend nya.

Oo. Nagseselos ako sa tuwing may kasama syang ibang babae. Lalo na yung tipong masaya sya kasama yung iba. At ako? Hindi ko man lang magawang pangitiin sya.

Umupo ako sa bench ng garden. Nakita kong palapit sakin si Yenah. Halos hindi narin kami nakakapagbonding netong best friend ko dahil sa problema namin.

Umupo sya sa tabi ko.

*Sniff*

*sniff*

*sniff*

*sniff*

*sniff*

Nilingon ko sya. Umiiyak si Yenah.

"Isang linggo. Isang linggo nang tumigil sa pagsuyo sakin si Soohn. *Sniff*"

Hindi ako nagsalita. Nagets kona. Napagod na sa pagsuyo si Soohn.

"Pagod na sya. Pagod na si Soohn. Ang tanga ko. Tama ka nga. Nasa huli ang pagsisisi. Pero huli narin ang lahat. Wala na"

Humagulgol nalang ng iyak si Yenah. Narealize nya rin na mali sya.

"Maybe. Hindi pa huli ang lahat. Kausapin mo sya. Try mo. Malay mo. Mahal ka parin nya kaso...... nahihiya na sya"

"What if.. hindi na?"

"Pinapairal mo nanaman ang pagiging negative thinker mo. Isipin mo ang positive. Isipin mo na mahal ka parin nya. Isipin mo na... natigil sya kase... sinaktan mo rin sya"

Pinunasan nya yung luha nya. Ngumiti sya at niyakap ako.

"Your right, babes."

Pagkatapos nun. Tumayo na sya at tumakbo.

Iniwanan ako?!

Sige. Okay lang. Sanay naman akong maiwan mag isa. Ganyan naman kayong mga tao eh. Mang iiwang nalang kapag wala na kayong kelangan.

So. Tumayo nalang ako at naglakad-lakad muna. Wala akong balak pumasok sa classroom. Makikita ko lang sya.

"Bakit ka ba lumayo? Anong dahilan? Bakit naman pabigla-bigla ka? Bakit ginagawa mong miserable ang isang bagay? Ang daming kong gustong itang sayo. Pero hindi ko magawa. Kase lagi kang wala*sob*"

Para lang akong tanga na nagsasalita dito mag isa. Yung tipong salita ng salita wala namang kausap! Hindi ko alam na bigla na palang tumulo yung luha ko. Ano bayan! Ang iyakin ko naman! Ang pangit tignan!

Dapat malakas ako. Dapat ipakita ko sa kanya na malakas ako. Hindi yung iyak lang ng iyak. Wala namang patutunguhan kung iiyak lang ako. Dapat maging malakas ako.

"Hindi mo kelangang pigilan ang mga luha mo. Kung gusto mong umiyak. Umiyak ka. Pasensya na..........dahil nasaktan ka rin pala"

...

...

...

...

...

***************

    Yenah's POV.

Hinahanap ko si Soohn kase gusto ko na syang makausap. Gusto ko nang magkaayos na kami. Mahirap eh. Nasasaktan nako.

Walang mangyayari kung iiyak lang ako. Kelangan ko ring ihinto ang pagiging negative thinker ko. Hindi pwdeng puro negative. Dapat mag isip rin ng positive.

Hinanap ko sya. Lumingon ako kung saan-saan.

Pero di ko inaasahang...

Makakasalubong ko sya..

Na may babaeng kasama...

To be continued....