Τελευταια χρόνια, τελειοφοιτοι λυκείου, 5μερη. Ναι. Ημασταν επιτέλους εδώ, 5 ολόκληρες μέρες στην όμορφη Θεσσαλονίκη μακρια απο γονεις, αδέλφια και σχολείο. Είχα σχεδια για αυτή τη 5μερη, ποτά, τσιγαριλικια, ξενύχτια και φυσικα τα γνωστά όργια που γίνονται παντα σε αυτές τις περιπτωσεις. Έλα όμως που δεν έγινε τίποτα. Απολύτως τίποτα. Εγώ αυτή τη περίοδο ήμουν ερωτευμένη με τον κολλητό μου, τον Αλέξη, ψηλός, ξανθός γαλανοματης και πανω απ όλα ένα απο τα καλυτερα παιδιά που έχω γνωρίσει, και το λέω αυτό με το χέρι στη καρδιά.
Και τώρα... στοπ.
αυτή είναι η τελευταία ίσως φορά που θυμάμαι τον εαυτό μου να είναι 100% στρέιτ. Εγώ, η Νεφέλη ετών 17, σε ένα μήνα θα καταλάβαινα ότι το να φιλάς τη κολλητή σου μισομεθυσμένη σε να μπάρ ίσως να μην ήταν και η καλύτερη ιδέα, μιας και από τότε δε θα την έβλεπες ποτέ ξανά με το ίδιο μάτι, και το να σου αρέσουν τα κορίτσια θα γινόταν μια συνήθεια που θα σε ακολουθούσε σε όλη σου τη ζωή.
