(Νεφέλη)
Έβγαλα ένα κεφάλαιο ιστορία και κοίταξα το ρολόι. Ήταν 6 παρά 20 και στις 7 είχα δώσει ραντεβού με τον Στέλιο στο πάρκο, που ήταν 10 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι μου. Έκλεισα το βιβλίο, ξεφυσηξα και σηκώθηκα να βρω τι να φορέσω. Θα έβαζα το μαύρο τζιν με τα σκισιματα, ένα λαχανί πουλόβερ και τα μπεζ all star μού. Έβαλα λίγο μολύβι κάτω από τα ματια μου, λίγη μάσκαρα και λίγο βουτυροκακαο Γιατί τα χείλη μου ήταν σκασμένα, και πήρα κινητο, κλειδιά , λεφτά και ακουστικά , τα έβαλα στη τσάντα μου και βγήκα έξω από το σπίτι. Περπάτησα ένα 10 λεπτό χαμένη στις σκέψεις μου και έφτασα στο πάρκο. Σε ένα παγκάκι με περίμενε ο Στέλιος και δίπλα του είχε τη τσάντα του από το φροντιστήριο. Πήγα προς το μέρος του, και εκείνος με είδε και σηκώθηκε με ένα χαμόγελο για να με προϋπαντησει. Του χάρισα ένα διακριτικό χαμόγελο και χωρίς να προλάβω να αντιδράσω με έκλεισε στην αγκαλιά τού και με έσφιξε.
" άργησες, αλλά έτσι κουκλι που είσαι σε συγχωρώ.."
Μου είπε αφήνοντας με απο την αγκαλιά του.
"ο γνωστός Στέλιος με τα κοπλιμέντα του, να'σαι καλα μου έφτιαξες τη διάθεση"
Του είπα ρολαροντας τα ματια μου και πήγα να κάτσω στο παγκάκι.
"ξες πολυ καλα, πώς ποτέ δε λέω πράγματα που δεν εννοώ"
Μου είπε κοιτάζοντας με σοβαρά στα μάτια.
"Χαχαχα Καλά, καλα. Παω πασο. Να σου πω, θες να Πάμε πλατεία για κανα καφέ; σε λιγο θα αρχισει να νυχτωνει και να μαζευεται περιεργος κοσμος εδω."
"Εεε, όχι πλατεια, δε Θέλω"
Μου απάντησε ενώ φαινόταν κάπως αμήχανος.
"Εε, σου είπα θελω να πάω πλατεια για καφέ. Δε μπορούμε να μείνουμε εδώ ούτως ή άλλως για πολύ ακόμα. Ποιο είναι το πρόβλημα σου ξαφνικά και δε θες να πας πλατεια;"
Τον ρωτάω κάπως εκνευρισμένη.
"Κοίτα, μην αρπαζεσαι τωρα και μου σπας τα νεύρα... Είμαι με τις φόρμες, δεν είμαι ντυμένος για αγορά. Άσε που δεν έχω και λεφτά"
"Ε καλα αυτο είναι το προβλημα; σιγά, έχω εγω λεφτά για τους καφέδες. Κερνάω. Και τα ρούχα σου είναι μια χαρά, είσαι πολύ ωραίος"
"Όχι, όχι. Δε γουστάρω να με κερνάνε. Ειδικά κορίτσια. Όσο για το κομπλιμέντο.. αλήθεια το εννοείς;"
Με ρώτησε με τα πονηρά γαλάζια του μάτια καρφωμένα στα δικά μού, καθώς ερχόταν πιο κοντά μού.
" εεε, ν- ναι, Αλλιώς δε θα το έλεγα. Πραγματικά είσαι πολύ ωραίος"
Τραυλισα, καθώς εγλειψα τα χείλη μού αμηχανα και το βλέμμα μού έπεσε ασυναίσθητα στα δικά τού.
Αυτή και μόνο η κίνηση, ήταν αρκετή, δε πέρασε απαρατήρητη από εκείνον, ο οποίος με μια γρήγορη κίνηση έπιασε τον σβέρκο μου, με τράβηξε προς το μέρος του και ένωσε βίαια τα χείλη μας. Δε πρόλαβα να αντιδράσω, και ενώ στην αρχή ήμουν κάπως σφιγμενη Γιατί με έπιασε απροετοίμαστη, μετά από λίγα δευτερόλεπτα αφέθηκα στο φιλί του. Τα χείλη του ήταν σκληρά, και τα γένια του με τσιμπουσαν, πήρε το χέρι του από τον σβέρκο μου για να με πιάσει από το πρόσωπο και να βαθύνει το φιλί μάς, όταν ένιωσα τη γλώσσα του να παλεύει με τη δική μου, δε μπορούσα να μη συγκρίνω το βίαιο και σκληρό φιλί του Στέλιου με το απαλό και παθιασμένο φιλί της Κρίστι. Δε μπορούσα να σταματήσω τις αναμνήσεις να με κατακλύζουν. Δε μπορούσα να μη θυμηθώ τον πυρετό που μου προκαλούσε η αίσθηση του φιλιού Τής και την αίσθηση της ζάλη που μου προκαλούσε το άρωμα τής. Οι χτύποι της καρδιάς μου ανέβηκαν ξαφνικά κάνοντας αυτές τις σκέψεις και εντελώς ασυναίσθητα άρχισα να ανταποκρινομαι πιο παθιασμένα στο φιλί του Στέλιου. Το ενα μου χέρι βρέθηκε μπλεγμένο στα μαλλιά του, ενώ το άλλο στο πρόσωπο του νιώθοντας τις γωνίες και τα ζυγωματικά του. Ο Στέλιος κατάλαβε την αισθητή διαφορά στο φιλί μου, και μεταφέροντας τα φιλιά του στο λαιμό μου με ρώτησε ξεπνοος:
"Πάμε να το συνεχισουμε στο σπιτι σου; αν έρθει κάποιος εδώ μπορεί να μας δει"
Ξαφνικα Βρήκα την υπόσταση μου , και συνειδητοποίησα πως βρισκόμασταν στο πάρκο τοση ώρα, και καθώς ήμουν έτοιμη να του απαντήσω χτύπησε το κινητό τού.
Ο Στέλιος πετάχτηκε όρθιος καθώς είδε το όνομα στην οθόνη, σκούπισε βιαστικά τον ιδρώτα από το μέτωπο του, άρπαξε τη τσάντα του φροντιστηρίου και ετοιμάστηκε να φύγει.
"Πρέπει να φύγω, προέκυψε κάτι σημαντικό που δε μπορεί να περιμένει"
Μου είπε βιαστικά
"Κάτσε, μισό λεπτό, τι εννοεις; τι σημαντικό προέκυψε; Ποιος σε πήρε τηλέφωνο;;"
Τον βομβάρδισα με ερωτήσεις.
" η μανα μου ήταν μωρε, ξέχασα πως έπρεπε να γυρίσω σπιτι κατευθείαν μετά το φροντιστήριο για να τη βοηθήσω με κατι και με πήρε τηλέφωνο"
"Και γιατί δε το σηκωσες να της πεις να σε περιμένει λίγο ακόμα; νόμιζα ότι..."
"Πρέπει να φύγω, δε μπορώ να το συζητήσω άλλο, θα σου στείλω αν ειναι μυνημα για να ξαναβρεθούμε μέσα στην Εβδομάδα"
Με διέκοψε κάπως εκνευρισμένος και έφυγε τρέχοντας προς τη μηχανή του. Την καβάλησε και χωρίς να μου ρίξει ούτε ένα βλέμμα, με προσπέρασε και έφυγε.
"Τι στο διαλο έγινε μόλις τωρα;"
Αναφωνησα φουρκισμενη και με μια κινηση πηρα την τσαντα μου, σηκώθηκα όρθια και τη φόρεσα κοιτάζοντας την κατεύθυνση απ'όπου είχε φύγει.
"Γιατί έφυγε τόσο βιαστικά;"
Σκέφτηκα εκνευρισμένη, και πήρα τον δρόμο του γυρισμού, περπατώντας γρήγορα καθώς ήδη ειχε αρχίσει να νυχτώνει.
HOHOHO, Χρόνια πολλα και καλη χρονια σε ολους, με αγαπη, υγεια και τυχη!🎋🎄
Άργησα να ανεβάσω, ναι το ξέρω, είμαι απαράδεκτη, επονειδιστη και σεσημασμενη, αλλά αυτές οι ατιμες οι πανελλήνιες είναι Τ Ρ Ο Μ Ε Ρ Α χρονοβορες...😝
Ενιγουει, για να μπω στο ψητό, ωραίο το κεφαλαιακι; πώς σας φάνηκε Ο Στέλιος ; κρύβει κάτι, η τζάμπα εκνευρίστηκε η νεφελη; περιμένω τις απόψεις σας στα σχόλια.😗
Xoxo, vasia98💋
