η 5μερη τελείωσε και επιστρέψαμε στο σχολείο.
" η πιο. Βαρετή. 5μερη. EVER! Δεν έγινε τίποτα! "
Γκρινιάζω στη παρέα
" και τι περιμένες μωρή με τα ξενερωτα τα δικά μας; που τη πεφταν σε όλες τις άκυρες εκτός απο εμας;"
Δηλώνει ψευτο-αγανακτισμενη και η Τζούλια
" προδότες..."
Ψιθυρίζω στενεύοντας τα μάτια και κοιτώντας τα αγόρια .
"εσάς σας βλέπουμε κάθε μέρα, τα γκομενακια στη Θεσσαλονίκη όμως ποτε θα τα ξαναβλεπαμε;"
Ρωτάει ο Αλέξης με ένα αυτάρεσκo χαμόγελο στα χείλη
" Σπαλιάρα ηρέμησε... έφαγες τόσες χυλοπίτες σε 5 μέρες που θα σου πρότεινα να το παρατήσεις εντελώς το άθλημα.."
Του απαντάω κοροϊδευτικά.
όλοι στη παρέα ξεσπάνε σε δυνατά γέλια και ο Αλέξης σταυρώνει τα χέρια μπροστά στο στήθος του και μου γυρνάει επιδεικτικά τη πλάτη.
"λοιπόν, είστε αύριο να βγούμε για κανά ποτό;"
Προτείνει η Άννα όταν πλέον είχαν κοπάσει τα δυνατά γέλια της παρέας.
"δαγκωτό!"
Δηλώνω ενθουσιασμένα.
"αμέ"
Συμφωνεί και η Τζούλια
" πάμε να ξεκουραστούμε από τη 5μερη "
Λέει ο Αλέξης χασμουριώντας.
" μέσα και γώ.."
Λέει βαριεστημένα η Κρίστι σηκώνοντας στιγμιαία το βλέμμα της από το κινητό της.
"ε αφού θα πάτε όλοι θα έρθω και γώ!"
Πετάγεται και ο Βασίλης, ο σημαιοφόρος του σχολείου, το καθαρό 20ρι και ο χειρότερος πότης που έχω συναντήσει ποτέ μου...
"ναι και γω μέσα, αλλά είναι σειρά μου να διαλέξω μπαράκι."
τονίζει με τη σειρά του και ο Άρης.
(αργότερα την ίδια μέρα)
"ωραία είναι εδώ τελικά. "
Λέω στον Άρη κοιτάζοντας γύρω μου τον κόσμο να χορεύει ξέφρενα και να περνάει όμορφα στο καινούργιο κλαμπάκι που είχε ανοίξει εδώ και μερικές εβδομάδες.
"ναι, και σε κάνα δυο ώρες που θα έχουμε τελειώσει και τις δύο βότκες θα σου αρέσει ακόμα περισσότερο. " μου απαντάει περιπαιχτικά ξέροντας πως όσο πιο πολύ πίνω, τόσο πιο πολύ κέφι κάνω και αυξάνονται οι πιθανότητες να χρειαστεί να με κατεβάσουν οι φίλοι μου από κανά τραπέζι στο τέλος της βραδιάς.
" ας παίξουμε ένα παιχνίδι"
Προτείνει η Άννα πρίν προλάβω να απαντήσω στον Άρη.
"τι παιχνίδι;"
Ρωτάει ο Αλέξης
"μπουκαλααα!"
Φωνάζω ενθουσιασμένη και χτυπάω παλαμάκια
"ηρέμησε μωρή. πως στο καλό θα μπορέσουμε να παίξουμε μπουκάλα εδώ μέσα;"
μου λέει η Άννα γελώντας.
" σωστή... παίζουμε αλήθεια ή θάρρος;"
"ναι μέσα! "
συμφωνεί αμέσως ο Άρης.
"Νεφέλη ξεκινάς πρώτη "
Μου Λέει Η Άννα.
"οκ. Άρη, αλήθεια ή θάρρος;"
"αλήθεια."
"είναι αλήθεια ότι την έπεσες στη καθηγήτρια των αγγλικών στη δευτέρα λυκείου και έφαγες σφαλιάρα;"
"ναι είναι αλήθεια. και η άτιμη βαράει πιο δυνατά και από τη μάνα μου." παραδέχεται και ολοι σκάμε στα γέλια.
"Ελα 'Αρη σειρά σου να ρωτήσεις" του είπα.
"κρίστι. αλήθεια ή θάρρος;"
"θάρρος."
" Έχεις το θάρρος να φιλήσεις στο στόμα ένα κορίτσι από τη παρέα;"
Η κρίστι φαινομενικά ανεπηρέαστη από την ερώτηση του Άρη, γυρνάει πρός το μέρος μου με τα χείλη της να σχηματίζουν ένα μισό χαμόγελο και με ρωτάει;
"είσαι;"
ξεπερνώντας το αρχικό σόκ, της ανταποδίδω το χαμόγελο και γνέφω θετικά.
"σοβαρά θα το κάνετε εδώ μπροστά στο κόσμο; " ρωτάει κάπως αβέβαια ο βασίλης.
"προφανώς." απαντάει γελώντας η κρίστι πρίν στρέψει το κεφάλι της πρός τα εμένα. τα μάτια μας κλειδώσανε και εκείνη έκανε ένα βήμα πρός το μέρος μου. ξαφνικά άρχισα να αγχώνομαι, ένιωσα τη θερμοκρασία του σώματος μου να ανεβαίνει και να σχηματίζονται στο μέτωπο μου σταγόνες ιδρώτα. δεν είχα ξαναφιλήσει κορίτσι. άμα δε της άρεσε και γινόμουν ρεζίλι; άμα μύριζε η ανάσα μου αλκοόλ; άμα μας έβλεπε κανένας γνωστός και το έλεγε στη μάνα μου; και με αυτη τη σκέψη έκανα να απομακρυνθώ τρομοκρατημένη από τη κρίστι, μέχρι που ένιωσα το ένα της χέρι να βρίσκει το δρόμο του πρός τη μέση μου και το άλλο να πιάνει τον σβέρκο μου και να με τραβάει πρός το μέρος της. έκλεισα τα μάτια μου και το επόμενο πράγμα που ένιωσα ήταν τα απαλά της χείλη να ακουμπάνε τα δικά μου. το ένα μου χέρι γραπώθηκε αυθόρμητα απο τη μπλόυζα της και το άλλο βρέθηκε να ακουμπάει απαλά στον ώμο της. ζαλισμένη από την αίσθηση των χειλιών της στο στόμα μου ένιωσα έτοιμη να εκραγώ όταν ένιωσα τη γλώσσα της να σέρνεται κατα μήκος του κάτω χείλους μου και να προσπαθεί να εισβάλει μέσα στο στόμα μου. μία πρόσβαση που πολύ ευχαρίστως θα της έδινα αλλα κατέστη αδύνατο μιάς και έιχα ήδη καταναλώσει όλα τα αποθέματα οξυγόνου μου . διέκοψα το φιλί και έκανα δυο βήματα πίσω προσπαθώντας να σταθεροποιήσω την ανάσα μου όταν άκουσα τη παρέα να σφυρίζει και να χτυπάει παλαμάκια. έχοντας ξεπεράσει την επήρεια του φιλιού της γέλασα και έκανα μία θεατρική υπόκλιση ενώ η κρίστι γελώντας και εκείνη πήρε το ποτό της απο το τραπέζι και άρχιζε να μασουλάει το καλαμάκι της. το υπόλοιπο βράδυ κύλησε σχετικά ομαλά με το παιχνίδι να διακόπτεται καθως η τζούλια ήθελε να πάμε να χορέψουμε, και με τη κρίστι να με αποφεύγει μέχρι και που φύγαμε.
