(Νεφέλη)
Μπιπ, μπιπ,μπιπ,μπιπ ,μπι-
"Ηλίθιο ξυπνητήρι"
Μουρμουριζω καθώς το κλείνω και κοιτάζω την ώρα. 8:20. Πρέπει να σηκωθώ, να ντυθώ και να πλυθω για να είμαι έτοιμη για το μάθημα. Δε θέλω να σηκωθώ, σκέφτομαι και ξανασκεπαζομαι με το πάπλωμα.
Ντριιιιιιν.
Ξαφνικα Ακούω το κουδούνι να χτυπά,
Ξεσκεπαζομαι απότομα , γουρλωνω τα ματιά και πετάγομαι από το κρεβάτι να πάω να ανοίξω τη πόρτα. την ανοίγω και τσουπ βλέπω τη καθηγήτρια μου.
"Τι θα γίνει ρε ζωντοβολο, θα κάνεις στην άκρη να περάσω η θα κοιταζόμαστε για την υπόλοιπη μια ωρα;"
Με ρωτάει πειραχτικα καθώς εγώ είχα μείνει να τη κοιτάζω με ένα βλέμμα όλο απορία, και τελικα κανω στην άκρη για να μπει μέσα.
"Τι έγινε κυρία, στον ύπνο σας με βλεπατε; 11 δεν είχαμε πει ότι θα κάνουμε το μαθημα;"
"Ναι, το ξέρω αλλά στις 11 θα φύγει ο άντρας μου και δεν θα έχω μεταφορικό για να με φέρει εδώ και να με παει μετα σπίτι"
"Άι καλαα. Καφε τουλάχιστον φέρατε; Πως περιμένετε να κάνω μάθημα στις 8:30 το πρωί χωρίς να έχω πιει πρωτα καφε;"
Γκρινιάζω και δείχνω το ρολόι μου.
"Πω ρε παιδάκι μού, όλο γκρίνια είσαι. Πάρε τηλέφωνο να παραγγείλεις δύο καφέδες."
"Και ένα κρουασάν ζαμπόν τυρί"
"Δε μου αρέσει το κρουασάν ζαμπόν τυρί"
Μου λέει σουφρωνοντας τη μύτη.
"Αρέσει όμως σε μένα"
Της λεω με χαμόγελο και πάω να παραγγείλω γρήγορα χωρίς να προλάβει να μου φέρει αντίσταση. Αφού πήρα τηλέφωνο, πήγα στη τουαλέτα να πλύνω τα δόντια μου, και μετά πήγα στο δωμάτιο μου όπου είχε ήδη πάρει θέση η καθηγήτρια μου και είχε απλώσει τα βιβλία πάνω στο γραφείο. Στρογγυλοκαθομαι, και μου δίνει το διαγώνισμα. Το κοιτάζω. Με κοιτάζει. Κοιτάζω και τη καθηγήτρια μου, έτσι για να μη μείνει παραπονεμενη, και τη ρωτάω:
"Πόση ώρα εχω για αυτό το πραμα; 4 σελιδες; άλλο μεγαλύτερο δε βρήκατε;"
Τι ρωτάω και κοιτάζω όλο απόγνωση στο ταβάνι.
"Έχεις 1 ώρα, γιατί μετά πρέπει να πάω και στο κομμωτήριο."
Μου απαντάει κοιταζοντας τα νύχια της.
"Πλάκα κάνετε, ετσι; μα δε θα προλάβω σε μια ωρα να το γράψω όλο αυτο;"
"Ότι προλάβεις γράψε δε πειράζει, και ότι αφήσεις θα το γράψεις την άλλη φορά"
Μου απαντάει και πριν προλάβω να διαμαρτυρηθώ χτυπάει το κουδούνι. Ήρθαν οι καφέδες και το πρωινό μού. Κοιτάζω τη καθηγήτρια μου, η οποία με κοίταζε και εκείνη και περίμενει να πάω να ανοίξω και της λεω:
