Christina's POV
Ειναι Αύγουστος και η σημερινή μερα ήταν η πιο κουραστική. Οι γονείς μου και εγω, μετακομίσαμε στο New Jersey των ΗΠΑ διότι ο πατέρας μου άνοιξε την επειχηρηση του εδώ. Μέναμε στο Λονδίνο για 2 χρόνια απο τοτε που φύγαμε απο την Ελλαδα και τώρα παλι ολα απο την αρχή. Ειμαι 16 χρόνων αλλα εχω περάσει πολλα σχετικά με τις μετακομίσεις.
Μετακόμισα μολις χθες, αλλα την ατμόσφαιρα την νιωθω ήδη διαφορετική. Είναι μεγάλη πόλη με πολλές πολυκατοικίες αλλα εμεις μένουμε σε ενα διόροφο σπιτι με πισίνα. Δεν ειναι ακριβως στο κέντρο αλλα ειναι αρκετά κοντά. Το δωμάτιο μου ειναι πιο όμορφο απο οτι του Λονδίνου, αν και εκει το σπίτι μας ηταν διαμέρισμα σε πολυκατοικία.
Εχει ήδη βραδιάσει και ειμαι εξαντλημένη. Ηταν πολλές ωρες ταξίδι. Χωρις πολλές σκέψεις πηγα στο δωμάτιο μου να κοιμηθω.
Το επόμενο πρωι ήταν πολυ διαφορετικό απο οτι είχα συνηθίσει στο Λονδίνο. Ήταν ήρεμα και οι ηλιαχτίδες φώτιζαν το δωμάτιο μου. Αφού πλέον σηκώθηκα απο το κρεβάτι μου, ειδα την ωρα και ήταν 10:30 το πρωι. Φόρεσα τα ρούχα μου, έπλυνα τα δόντια μου και κατέβηκα να πάρω πρωινό.
...
Η μερα κύλησε όμορφα, βγήκα μια βόλτα στην γειτονιά και γνώρισα μια κοπελα της ηλικίας μου, το όνομα της νομιζω οτι ηταν Meredith αν θυμάμαι καλα, και βγήκαμε μαζί μια βολτα. Είχε ξανθά μαλλιά, μπλε μάτια, είχε σχετικά μεγάλα χείλη και είχε πολυ ωραιο σώμα. Μου ειπε οτι θελει να ασχοληθεί με το μόντελινγκ σε λίγα χρόνια. Ήταν συμπαθητική μπορω να ομολογήσω.
Επίσης πριν γνωρίσω την Meredith, συγκρούστηκα με ενα πολυ όμορφο αγόρι. Νομιζω έμενε εδω. Είχε κοντά μαλλιά με ξανθές ανταύγειες, ηταν ψηλός με καλογυμνασμένο σώμα και ηταν πολυ ντροπαλός μπορω να πω. Δεν μου μίλησε και έφυγε βιαστικά απο μπροστά μου. Στεναχωρήθηκα που δεν μου συστήθηκε αλλα ίσως βιαζόταν ή ίσως δεν θα ήθελε να γνωριστούμε..δεν ξερω.
Το δωμάτιο ήταν ακομα ακατάστατο. Το μονο που είχα να βαλω πλέον ηταν τα προσωπικά μου αντικείμενα και να φτιάξω το γραφείο μου. Αφού τελείωσα μετα απο μιάμιση ωρα, πήρα το λαπτοπ μου και μίλησα με την κολλητή μου την Laura απο το Λονδίνο. Μου λείπει πολυ. Με καταλάβαινε και με αγαπούσε πολυ, όπως και εγω εκεινην. Μου εχει σταθεί και στα καλα και στα άσχημα και με ξερει καλύτερα απο τον καθένα. Με υποστηρίζε σε οτι εκανα και πίστευε σε μενα. Δεν βρίσκεις εύκολα τέτοια άτομα.
Αφού μιλήσαμε στο FaceTime, έκλεισα το λαπτοπ και σε δευτερόλεπτα είχα αποκοιμηθεί...
___
Ήταν βραδυ και ήμουν μόνη στην γειτονιά, το αγόρι που ξαναείδα σήμερα ξεπρόβαλε μπροστα μου..Πλησίασα κοντά αλλα εκείνος μου φώναζε.
"Μην με πλησιάζεις" μου ειπε κλαίγοντας. Ηταν προειδοποίηση..
"Τι εγινε;"
"Εσυ φταις.." μου ειπε αυτην την φορα με θυμό..
"Τι εκανα;" Ειπα και δακρυζα πλέον..
Με κοίταξε μια φορα και το βλέμμα του ηταν θυμωμένο αλλα κυρίως πληγωμένο. Δεν μπορούσα να τον αντίκρυζω ετσι. Ποτέ δεν μου άρεσε να βλεπω πληγωμένους ανθρώπους..
"Χριστίνα..." Η φωνή του γλυκιά και καθώς με πλησίαζε τοσο χανόταν..
"Χριστίνα ξύπνα" η φωνή της μητέρας με ξύπνησε και λογικα θα φώναζα.. Είχα ήδη δάκρυα στα μάτια μου...
"Δεν ειναι κατι, ενα ονειρο ηταν" της ειπα και με κοίταγε θλιμμένη, συμβαίνει
πολλές φορες με μενα απο μικρή. Βλεπω περίεργα ονειρα και φωνάζω στον ύπνο μου, μπορεί ακομα και να κλαιω. Δεν μπορω να πω οτι ηταν εφιάλτης αυτο που ειδα, αλλα αντικρίζοντας το πληγωμένο του πρόσωπο, πληγώθηκα και εγω..
"Ενταξει, ετοιμάσου και ελα να φας πρωινό, ειναι και ο μπαμπάς κατω" μου ειπε με ενα μικρό χαμόγελο και έφυγε απο το δωμάτιο μου..
_____
Χευ! Ελπιζω να σας άρεσε το πρώτο κεφάλαιο! Θα γίνουν πολλα στα επόμενα οποτε Σορρυ που τωρα δεν γινεται κατι συναρπαστικο! Be Patient😉 Love ya💙
Spoiler Alert: Δεν ειναι έτσι όπως θα τα περιμένετε😊
VOTE AND COMMENT!
