Summer Love ft. One direction

Hoofdstuk 1

Vind je dit boek nou leuk? Voeg hem dan ff toe aan je leeslijst a.u.b. xx

P.O.V. Lisa

Bente schiet op we zijn laat!" Yvonne en ik staan ongeduldig te wachten op Bente. Ik rol met mijn ogen en vouw mijn armen over elkaar.

"Het vliegtuig vertrekt over 10 minuten en we moeten nog aan boord!" Roep ik naar haar. Ze kijkt bezorgd en rommelt in haar tas.

"Ga maar ik kom zo." Mompelt Bente. Yvonne werpt haar een vragende blik toe maar voor ze iets kan zeggen trek ik haar mee.

"Zeker?" Roept Yvonne nog over haar schouder. "Ja!"

"Kom nou ze redt zich heus wel." Mompel ik. Ze kijkt me vol ongeloof aan en fronst. "Denk je?"

"Jaha kom." Yvonne en ik laten onze paspoorten en tickets zien, en lopen al snel het vliegtuig in.

"Het is rustig", merkt Yvonne op. Ik knik en loop voor haar uit. We zitten achterin het vliegtuig, met z'n drieën naast elkaar.

Gelukkig zijn we alle drie al bekend met vliegtuigen. Bente vind het soms nog eng en ik krijg soms last van mijn hoofd, maar bang zijn we niet.

Anders lieten onze ouders ons ook niet met z'n drieën op vakantie gaan. Het ging ook niet zomaar, mijn ouders vonden het eerst niet goed. Ze wilden er niks van weten.

Maar zodra Bente's moeder met de mijne praatte, was mijn moeder al snel overtuigd en mocht het. Als ik moeder was zou ik mijn kind niet op haar zeventiende met 2 vriendinnen naar Ibiza laten gaan. Oke, Yvonne en Bente zijn officieel 'volwassen', Bente is 19 en Yvonne 18. Ik haat het om de jongste te zijn, maar over 4 dagen ben ik jarig. Op Ibiza!

Ik word uit mijn gedachten gehaald door Yvonne, die mij een por in mijn zij geeft. Ik wrijf over mijn zij en trek een moeilijk gezicht.

"Waar was dat goed voor?" Vraag ik. Ze laat haar telefoon zien en wijst naar de tijd. Mijn ogen worden groot en ik sla mijn hand voor mijn mond.

"Good afternoon ladies and gentleman, please take you're seat and put you're bags under the chair before you-"

"Waar blijft Bente", sist Yvonne. Ik haal mijn schouders op en probeer over de mensen voor ons heen te kijken. Geen spoor van Bente.

"Bel haar!" Sis ik terug. Ze knikt en haalt haar telefoon tevoorschijn.

"Smoking is prohibited, put you're seat belt on-"

"Verdomme! Ze neemt niet op!" Roept Yvonne gefrustreerd. Ik druk een vinger op mijn lippen als teken dat ze stiller moet zijn en ze slaat haar hand voor haar mond als er mensen omkijken.

"Oeps", mompelt ze droog. Ook ik begin nu in paniek te raken en ik pak mijn telefoon er ook bij.

Calling Bente...

Call ignored.

Ik zucht en stuur haar een sms.

You: waar dafuck zit je?!

You: BENTE WE VERTREKKEN!

You: BENTE KOM NU!

Ik zet mijn telefoon uit en sla tegen mijn hoofd. "Stom, stom, stom, stom-" "Wat doe je?! We moeten melden dat ze er nog niet is kom mee!" Yvonne trekt me uit de stoel en sleurt me mee naar een stewardess.

"Mevrouw! Onze vriendin, Bente, is nog niet in het vliegtuig. Ze kan hier elk moment zijn. Ze neemt haar telefoon niet op."  De stewardess knikt en loopt naar iemand toe. Ze overleggen zachtjes en dan komt ze weer naar ons toe.

"We geven haar 10 minuten, als ze er dan niet is vertrekken we." We knikken instemmend en bedanken haar.

"Mogen we haar zoeken?" Vraag ik bijna smekend. Ze twijfelt en kijkt bezorgd. Dan zucht ze en schudt ze haar hoofd.

"Het spijt me dames, jullie mogen het vliegtuig niet verlaten." Ik sluit mijn ogen en probeer te bedenken wat we moeten doen.

Yvonne vist haar telefoon weer uit haar jas en probeert Bente weer te bellen. Ondertussen wordt er omgeroepen dat het vliegtuig 10 minuten vertraging heeft.

Ik kijk hoopvol door het raampje en hoop dat ik Bente zie. De 10 minuten vliegen voorbij en er is nog steeds geen spoor van Bente.

"Het spijt me, maar we moeten nu echt vertrekken." Ze kijkt ons medelevend aan. Yvonne bedankt haar beleefd terwijl ik chagrijnig op mijn stoel neer plof.

Het vliegtuig begint te rijden en ik zucht. Ik kijk naar Yvonne en zie dat ze Bente nog steeds sms't.

Ik vraag me echt af wat er zo belangrijk was. Hopelijk kon ze zo snel mogelijk een andere vlucht boeken.

"We moeten naar Bente." Yvonne kijkt op van haar telefoon.

"Ja daar kom je lekker laat mee, we vliegen al. Ik kan vragen of je uit het vliegtuig mag springen?" De man voor me kijkt om en fronst zijn wenkbrauwen.

"Wat?", snauw ik. Hij schudt zijn hoofd en draait zich weer om. "Lies doe niet zo, je maakt het er niet beter op." Yvonne kijkt me smekend aan en ik knik. "Sorry", mompel ik.

-

Words: 801