One Faithful Love

Chapter 15: Past

Chapter 15: Past

Halos malaglag ako sa upuan dahil sa sinabi nya. G-girlfriend?? At lima pa dapat??! What the hell is that objective?!

"Sa tingin ko, imposible na magawa ko yun." buntong hinga niya.

Mas lalo tuloy nabalot ng kalungkutan ang itsura ni Kian ngayon.

"Bakit naman lima? Your parent is too mean. In fact it's really hard for you lalo na sa tulad mong perv?" asar ko pa sakanya.

Galit syang tumingin sakin. "Alam mo Tiffany kung nandito ka para asarin ako, umalis ka na lang pwede."

"Salamat ha? Salamat sa nakaka-encourage mong advice." dugtong pa nya.

"Im just kidding. Hehe. Masyado ka kasing seryoso."

"Palibhasa kasi wala kang problema!" galit niyang sinabi sabay tayo at nag walkout.

"Wui Kian? S-sorry."

He suddenly stop walking and look a bit of his eye to me. "Mag kaiba tayo Tiffany." sabi niya sakin at muling nag lakad.

Hinabol ko agad sya then i hold his left wraist.

Bakit ganito? Bakit kinakabahan ako? First time ko lang makita na magalit si Kian, ang masakit pa nyan sakin pa. Im just trying to comfort him. Why?

"Sorry ha? Kung may nasabi akong di mo nagustuhan."

He hold my hand that grabbing on his left wraist. "I don't want to talk to you." bulong niya.

"Eh?" 

I was shocked on what he said then he slowly removed my hand  and leave me behind.

K-kian? Nakatingin parin ako sakanya habang patuloy syang lumalayo.

This is the first time i feel this kind of emotion. I feel ashamed on my self. Mali ba yung ginawa ko? Yan ang tanong ko sa aking sarili habang nakatayo mag-isa sa gitna ng dilim.

[Francine's POV]

At the terrace. On the second floor. Habang nagpapahangin.

Masaya din palang kasama ang mga kaibigan kahit minsan, kahit na muntik na akong mapahamak kanina.

Bigla ko namang naalala si Kian. I admire how he saved me from the snake before. Parang wala syang takot at nagawa pa niya kong mapakalma. Masaya kong kabilang sya sa mga kaibigan ko.

Kaibigan? Teka nga bakit may question mark?

Yan ang salitang naging tanong sa isipan ko.

Lumaki akong walang kaibigan maliban sa mga maids namin sa mansyon. Pero never kong naranasan na makipaglaro sa ibang bata. Everytime that i try to sneak out on the mansion lagi naman akong nahuhuli. Ayun sermon ang inaabot ko.

But my Mom and Dad lagi silang nasa abroad para sa family business. Bihira lang sila umuwi ng pilipinas at syempre bihira din kami magkaroon ng bonding sa isa't-isa. Sakabila nun masaya parin ako kasi binibigay nila sakin ang mga bagay na gusto ko. Kaya siguro lumaki akong spoiled ngayon. Ahe.

Pero bakit ganito? Pakiramdam ko parang may kulang? Despite of all wealth na meron ako, hindi pa rin ako masaya.

"Hindi ko inaasahang magkakasama tayo sa ganitong lugar." dinig ko sa nagsalita mula sa likuran ko.

Pamilyar sakin ang boses na iyon. It's James.

Lumingon ako sa

kanya. He standing beside of the sliding glass door dito sa terrace.

"Me too. Kaibigan mo rin pala sila?" tanong ko.

"Yup. Actually masaya naman silang kasama, naaliw nga ako sa mga kakulitan nila." sagot niya.

"Bata? Anyway, i never thought na ibababa mo ang pride mo at makikipag kaibagan sa tulad nila. Hindi kasi ganon ang ugali mo sa pagkakaalam ko." sabi ko.

"There is one thing why i do that." sabi niya habang naglalakad papalapit sakin.

"Ayoko ng balikan ang nakaraan ko at ayoko na rin balikan ang dating ako." dugtong pa nya habang nakadungaw sa terrace.

"Really? Then it's good for you." sabi ko naman.

He's lying. Pag kasi nag sisinungaling yang si James eh laging lumalalaki butas ng ilong nya. Kagaya ngayon, tingnan nyo oh. Hahaha.

Siguro nagtataka kayo kung bakit ganito ang pag-uusap namin ni James.

Actually James is my boyfriend. My first boyfriend since my entire highschool life and now he is just my EX.

"Akala ko ba sa states ka mag-aaral?" tanong niya sakin.

"I refuse. Hindi ko kasi feel ang mag aral sa ibang bansa. Isa pa hindi ko rin gusto ang klima doon. We all know naman na Philippines is one of the good country when it comes to climate. Kaya mas gusto kong dito nalang din mag aral." paliwanag ko.

"Pihikan ka parin. Ahaha!" pang aasar nya.

"Answer me James. May pinaplano ka no?" tanong ko sakanya.

"Not really."

Isa sa malaking reason kung bakit nakipaghiwalay ako sa lalaking ito ay dahil sa napaka BABAERO niya! He cheat on me many times nung kami pang dalawa!!!

"Hoy James hindi ko hahayaang manloko ka ulit ng babae!"

"Hey relax. Im free and single now kaya gagawin ko kung anong gusto ko."

He's right. But....but...that's wrong! Porke ba single sya pwede nang paglaruan ang damdamin naming mga babae?

"You know what Francine?" malambing niyang bulong sakin.

This scene. I feel it again. His sweet voice, his handsome face and his...his Seductive smell! Argh!

"Ikaw ang dbest sa lahat ng babaeng na-ikama ko." malambing niyang bulong sakin sabay hipan sa tenga ko.

ANO??!!

B-but..uhmm...bakit baglang nag-iba ang pakiramdam ko.

"In fact i really miss you." dugtong pa nya.

Ang James talaga na'to. After all the years that we didn't met wala paring pinag bago ang ugali niya!

"It's my big mistake that i fall for you!" medyo galit kong sanabi yun.

"Ahaha. Mas lalo ka talagang gumaganda Francine kapag nagagalit ka." pang aasar niya habang pinipisil ang pisngi ko.

"Leave me alone. Baka may makakita sa'tin dito. Ayokong malaman nila ang tungkol sa ating dalawa."

Tinalikuran niya ko at tsaka naglakad papasok sa loob ng bahay.

"J-james!" sambit ko.

"Hm?"

"Don't dare to lay your hands to Tiffany and Eunice! Kung hindi malilintikan ka talaga sakin!"

Im still resisting from what he did to me. That MANIAC!!

"Yeah. Yeah. Wag kang mag alala, hindi ako interesado sakanila." sabay alis.

Mabuti naman kung ganon. Much better kung hindi ko aalisin ang paningin ko sa lalakeng yun. He's very dangerous para sa mga babae.

Binalik ko ulit yung tingin ko sa paligid para mag pahangin. Huh? Si Tiffany yun ah? Saan sya pupunta, ganitong madilim na.

[End of POV]