In love with you

Confused

Ik kwam thuis en smeet de deur dicht zodat ze konden horen dat ik thuis was en dat ik boos was. Mathias kwam binnen "wat is er aan de hand?" vroeg hij, Ik herhaalde zijn vraag "wat er aan de hand is? dat je dat vraagt nou ik zal het je wel vertellen, kijk ik verhuisde ergens heen waarvan ik niet mocht weten waarheen, jij zei Los Angeles voor de grap, ik kwam op school werd voorgesteld ontmoette lindsay pakte mijn eten ik botste tegen een jongen op zoals ik eerder heb gedaan en weet je wat nog wel zo toevallig was DAT DAT DEZELFDE JONGEN WAS ALS DE VORIGE KEER!!" Schreeuwde ik naar hem " hoe konden jullie hierheen verhuizen met mij mij niks zeggen dan voor de grap zeggen dat het Los Angeles is en dat het dan eigenlijk geen grap is maar waar is ik kan het niet geloven jullie zijn echt ik heb er geen woorden meer voor" zei ik tegen hem en ik wou weglopen maar Mathias hield me tegen "hier" hij gaf me een enveloppe "wat is dit, wat moet ik hiermee, van wie is dit?" vroeg ik hem. "Maak het open en lees de brief of wat er ook in zit en dan zul je het weten" zei hij ik knikte en liep naar boven met de enveloppe. Ik dacht dat dit de brief van Mathias zou zijn maar dat was het niet want het was een ander handschrift dus begon ik maar met lezen want ik wou weten van wie het was en wat diegene mij te zeggen had.

Lieve Jenniffer,

Je hebt deze brief nu eindelijk gekregen, ik heb een jaar moeten wachten voordat je de brief zou krijgen en als het goed is heb je de brief gekregen de dag waarop het een jaar geleden is dat we elkaar ontmoetten.  Je weet nu vast al van wie deze brief is en je zult vast nog steeds boos op me zijn maar ik wil eerst dat je deze brief helemaal uitleest voordat je hem weglegt.

Kijk Jenniffer om eerlijk te zijn ik ben/was een badboy het soort dat meisjes gebruikte, totdat jij kwam ik zag jou en werd verliefd op jou. Ik wist niet wat ik moest doen dus ik werd vrienden met je broer om dichter bij jou te komen (je broer is trouwens een geweldige vriend dus daar heb ik goed aan gedaan). Toen ik die avond bij jullie bleef slapen heb ik Mathias soort van gedwongen om mij bij jou te laten slapen want ik wilde gewoon bij jou zijn. Toen ik bij jou in bed lag voelde het fijn het voelde vertrouwd en alsof ik je al eeuwen kende. Toen je sliep heb ik mijn armen om je heen geslagen, want ik moest je vasthouden voor een keer, en toen 's morgen toen we wakker waren kon ik het niet meer volhouden en zoende ik je dat was misschien wel het beste wat ik ooit heb gedaan in mijn leven maar misschien ook wel mijn ergste fout ooit. Want daarna rende ik weg en liet jou achter verbaasd. Ik rende weg omdat ik niet wist wat me overkwam het voelde zo anders als bij andere meiden zo vertrouwd en goed.

Toen je me zag op school en me sloeg wist ik het zeker dat je niet het zelfde voor mij voelde en ik kon het gewoon niet aan wat je allemaal zou gaan zeggen dus rende ik weer weg. Toen je later wilde praten dacht ik dat er nog hoop was dat je me misschien toch nog leuk vond en hetzelfde voelde maar je zei niet veel. Ik voelde me vreselijk en ik zag dat je gebroken was maar ik wist niet waarom. Toen je later weg was heb ik zitten huilen, ja ik de stoere badboy heb zitten huilen om een meisje nouja niet zomaar een meisje om jou, misschien geloof je het niet maar het is echt zo. Kijk ik weet dat het nu een jaar later is en dat je me waarschijnlijk allang vergeten bent, maar ik wou dat je deze brief pas na een jaar kreeg omdat je me dan waarschijnlijk toch vergeten bent en ik dan ver weg van je ben, maar ik weet wel dat ik jou over een jaar niet vergeten ben, want jou zou ik nooit kunnen vergeten ookal kenden we elkaar pas net, je deed echt wat met me en ik weet zeker dat ik je over een jaar nog steeds zal missen zoals ik nu al doe. Ik hoop dat je me begrijpt en inziet dat ik het echt niet zo slecht ofzo bedoelde ik wil dat je het inziet zoals ik het je net allemaal verteld heb want dat is de waarheid.

Om eerlijk te zijn Jenniffer ik wist eigenlijk niet dat ik ging verhuizen toen ik thuiskwam vertelden mijn ouders het pas en voor ik het wist was ik verhuisd en weg bij jou wat misschien ook maar beter was aangezien je niet hetzelfde voor mij voelde.

Ik las de brief nog een keer en nog een keer en barstte in huilen uit, hoe kon ik nou zo stom zijn om dit niet in te zien, om geen contact met hem te zoeken. Maar vooral hoe kon ik zo stom zijn geweest om die dingen te zeggen die ik vandaag op school tegen hem zei want dat meende ik niet want eigenlijk zou ik niets liever willen dan samen zijn met hem. Ik liep naar mijn balkon en ging op mijn loungestoel zitten en keek voor me uit met de brief nog steeds in mijn handen. Ik keek naar de slaapkamer van het huis naast ons en opeens zag ik een jongen in die kamer hij kleedde zich om en maakte zich klaar om naar bed te gaan, ik keek nog eens goed en zag dat het Jaden was, hij wou net zijn gordijnen dicht doen en toen zag hij mij zitten huilend, hij keek bezorgd. Ik wenkte dat hij naar me toe moest komen, en hij wees naar zichzelf ik knikte en voordat ik het wist was hij bij mij.