Don't look into his eyes, I made the mistake too.

3. Nieuw huis.

Pov. Scarlett.

Bij haar nieuwe huis aangekomen
Ik stap uit de auto om gelijk naar de trailer te lopen. Ik open de laadklep en twee paardenstaarten komen in mijn beeld. De grote, zwarte staart van Keiran en de kleine, bruine staart van Radia. Ik loop naar het zijluikje en zie de vrolijke hoofden van de paarden. 'Zijn jullie klaar voor jullie nieuwe stallen?' Een hoge hinnik klinkt van Radia. 'Dat vat ik op als een "ja".' Ik maak de touwen vast aan hun halster en de kettingen weer los van hun halster. 'Kom op. Achteruit.' Rustig lopen de twee achteruit de  trailer uit. Als ze eruit zijn begeleid ik ze naar de paardenvrachtwagen waar de andere paarden in staan. Een jongen met zwart haar en grijze ogen die er een beetje griezelig uit zien komt mijn kant op. Hij heeft in zijn handen twee halstertouwen. 'Hallo jongedame, zou ik je helpen met deze paarden naar de stallen brengen?' 'Ehh, nee, ik doe het zelf wel,' brrrr wat een griezel. 'Maar ik ben de stalhulp ik ben gestuurd om u te helpen.' 'Weet je wat. Geef die touwen maar en roep een van de Water zoons. Prettige dag verder.' Zeg ik terwijl ik een neppe glimlach opzet. Uhg, wat een slijmbal. Ik draai me terug naar Keiran. Ik kam een soort van met mijn handen door zijn manen en klop op zijn hals. 'Hallo jongedame, ugh, slijmbal, griezel.....' 'Huuumh!' Hoor ik achter me en geschrokken draai ik me om. 'Hello young lady!' Zegt Blake terwijl hij zijn rechter arm over zijn buik legt, zijn linker over zijn rug en dan een korte buiging maakt. Ik lach om zijn bekakte gedoe. 'U wilde me spreken mevrouw?' 'Ehm, ja! Neem deze twee paarden mee naar de stallen. Ik volg u met twee andere. Dankuwel.' Doe ik mee. 'Oke jongedame.' Hij pakt de touwen van mij over en wacht tot ik twee paarden uit de vrachtwagen heb gehaald. Blake voorop met Keiran en Radia. En ik erachter met twee paarden in behandeling. We zetten ze in de stallen en halen er allebei weer twee op. Zo gaat het de heletijd door. Als ze allemaal staan gaat Blake weer naar binnen. Ik loop het weiland in waar Keiran staat. Er staat een grote boom in waar Keiran onder staat te grazen. Ik loop naar de boom en klim erin. Vanaf de bovenkant kun je er in. De boom is hol. Er zit een trap in zodat je bij de wortels van de boom komt. Daar zit ook een gat. Vanuit dat gat zie ik Keiran grazen. Ik ga in de opening liggen met mijn bovenlijf eruit en mijn benen er nog in.

'Pap, papa, pa, phaap! Nee niet weer!' 'Scarlett, rustig ik ga nu naar een goede plek, Scarlett, liefje, stop met huilen anders gaat dit vaker gebeuren. Laat me gaan, dan heb ik ook geen pijn meer, Scarlett. Scarlett! Liefje! Stop! Stop met huilen! Scarlett word wakker! Zeg dat je niet je vader achterna gaat!' 'Maar pap!' 'Scarlett! Stop met praten tegen je vader! Hij is er niet meer!' En dat waren de woorden die mij uit die vreselijke nachtmerrie hielp. Ik schiet overeind en barst in tranen uit in de armen van mijn moeder. 'H-h-hij is e-er echt niet meer. E-en ik mis h-hem z-zo-zo erg.' Stotter ik. 'Ik mis hem ook, lieverd, ik mis hem ook.' Zegt mijn moeder terwijl ze mij een trieste blik stuurt. Een traan diggelt over haar wang. Met mijn duim veeg ik haar traan weg. 'We missen hem allebei heel erg maar we moeten door. Samen.' Mijn moeder knikt en tovert snel een neppe glimlach op haar gezicht. Ze veegt nog wat uitgelopen mascara bij haar weg en loopt al huppelend de deur uit. Wacht wat? Deur? Hoe ben ik hier uberhaupt gekomen? Blake komt binnen gelopen en gaat naast me op het bed zitten. 'Heeey, voel je je wel goed? Ik had je namelijk in de wei gevonden je was helemaal aan het trillen. Dus heb ik je naar mijn kamer gedragen.' 'Dus zo kom ik hier. En ja het is helemaal goed, had gewoon een nachtmerrie over mijn vader.' Hij knikt en wil weg lopen. 'Leuke kamer heb je trouwens.' Grinnik ik. 'Niet dus.' Zegt hij. Ik knik en hij krijgt een grijns op zijn gezicht. Hij loopt naar me toe en begint me te kietelen. Dat is echt een zwak van mij. 'Zeg dat mijn kamer mooi is. Zeg het of....' Even bedenkt hij een straf. '...je krijgt de kieteldood.' 'Ik ga mooi niet zeggen dat je een mooie kamer hebt want dan lieg ik.' Gelijk gaat hij door met kietelen. 'N-nee i-i-ik z-zeg al d-d-da-dat je e-eeeen moo-aaai-e k-kamkamer hebt.' Gelijk stopt hij met kietelen. 'Nou komt er nog wat.' Zegt hij terwijl ik op adem kom. Ik knik snel en laat mezelf nog even op adem komen. Hij let even niet op en ik grijp mijn kans. Ik duw hem van me af en ren als een gek zijn kamer uit en sjees overal en nergens langs. Uiteindelijk eindig ik in een doodlopende hal met een deur rechts en een links. Op de rechter staat de naam Nathan en op de linker Dylan. Ik ga voor Dylan omdat ik hem al ken. Ik ren zijn kamer in en hij staat daar in alleen een broek. Ik negeer het gewoon en verschuil me achter hem. 'Help Blake wil hebben dat ik zeg dat hij een mooie kamer heeft. En ik wil niet liegen.' Zeg ik alsof ik achterna gezeten word door een roofdier. Dylan lacht me even uit maar stopt door gebonk dat van de gang af komt. Hij rent naar de deur en houd die tegen voor Blake hem open heeft gemaakt. Blake knalt met een vaart tegen de deur. 'Snel ga via het raam het dak op daar is mijn chilplek.' Zegt hij hard genoeg dat ik het hoor en zacht genoeg dat Blake het niet hoort. Ik klim het raam uit en trek mezelf omhoog aan de rand van het dak en kruip erop. Ik hoor Dylan zijn voetstappen richting zijn bed gaan. 'Kom binnen broer.' Zegt Dylan. Ik leun met mijn buik op het dak en kan zo net naar binnen kijken. Blake knalt de deur open en springt boven op Dylan. 'Waar is die meid!' Vraagt hij lachend. 'Welke meid?' Vraagt Dylan alsof hij niet weet dat ik er nog ben. 'Je weet wel Scarlett. Waar ik mee dansde op de bruiloft.' Dat maakt Dylan boos. Hij draait hem en Blake om zodat Blake onder ligt. Blake grijnsd alsof hij een leuke list heeft. 'Die Scarlett die me knuffelde en waar ik mee zoende.' Dylan wordt razender. En knijpt Blake zijn keel dicht. Nu krijgt ook Dylan een grijns op zijn gezicht. 'Ik heb met haar het bed al gedeelt.' Blake zijn ogen spuwen vuur. Hij draait hun op zodat nu Dylan weer onder ligt. Hij stompt hem in zijn gezicht en buik. Ik moet in grijpen en probeer weer naar beneden te komen met mijn benen naar beneden. Ik hang met mijn handen nog net het dak vast houdend aan het dak. Mijn voeten komen niet bij de vensterbank. Langzamerhand glijd een van mijn handen weg. Een gil glipt over mijn lippen. En geen minuut later staan mijn moeder en stiefvader bij de voordeur te kijken naar hoe ik daar hang met nog een hand aan het dak. De jongens vecht gewoon door. En horen niets. Ik hang twee verdiepings hoog en hang met een hand aan het dak. Mijn hand die los is kan ik net bij de andere plaatsen. Ik schommel wat heen en weer zodat mijn benen naar binnen kunnen en laat me los. Ik val in de kamer en maak een koprol zodat ik niet hard val. De jongens vecht nog steeds door. Ik grijp in door ze uit elkaar te trekken. Ik krijg nog een knal tegen mijn hoofd van Blake en een vuist in mijn buik van Dylan. Ik krimp even in een maar probeer het verder te vergeten. Ze schelden elkaar nog uit. 'EN NU GAAN JULLIE EVEN STOPPEN MET DAT IRRITANTE GEKLEUTER. IK HING DAAR NET AAN HET DAK MET EEN HAND. EN JULLIE VECHTEN DOOR. EN BEDANKT VOOR JULLIE HULP DIE ER NIET WAS. En Blake denk je echt dat hij met mij het bed gedeelt heeft dacht het dus echt niet hè.' Roep ik boos. Hij kijkt snel weg. Ik houd bijde nog vast bij hun schouder wanneer hun vader binnen komt met mijn moeder. Mijn moeder rent naar me toe en knuffelt me stevig. Ze kijkt geschrokken naar mijn hoofd. Een straaltje bloed loopt erover heen. 'Och lieve schat hebben ze je pijn gedaan? Rick kijk toch wat die zonen van je gedaan hebben.' 'Maar mam dat hebben ze niet expres gedaan.' Rick negeert het en kijkt de jongens boos aan. Hij heft zij hand en voor hij een van de jongens kan slaan grijp ik zijn hand vast en draai hem op zijn rug. 'Ik zei toch dat ze het niet express hebben gedaan! Zij vochten en ik ging er tussen ik kreeg een klap op mijn hoofd en een vuist in mijn buik. Het is niets ernstigs.' Zeg ik tegen hem en kijk hem boos aan. 'Scarlett! Laat je stiefvader los!' Ik laat hem los en duw de tweeling voor me uit de kamer uit.

Foto is Celine Water.(moeder van Scarlett.)