Don't look into his eyes, I made the mistake too.

37. Home, sweet home.

(Pov. Chandler)

Scarlett loopt weg richting Jack en mijn moeder bedankt haar. Ze geeft Scarlett een knuffel en loopt vervolgens naar me toe. 'Hé, Chandy van me. Ik heb je zo gemist!' Zegt ze huilend. 'Ik jou ook mam.' Zeg ik en richt mijn blik op Scarlett die samen met Jack weg gaat. Ze kijkt nog een keer vlug om en ze rijden dan weg. Een van de mannen van Jack gooit ons de auto sleutels toe van mijn auto waarna we allemaal in stappen en naar huis toe gaan. We kunnen nu niets meer doen. We moeten eerst een grotere maffiafamilie krijgen en daarna kunnen we dreigen dat we ze gaan aanvallen als ze ons Scarlett niet terug geven. Die meid heeft echt wat met me gedaan. Ik houd gewoon van haar, ze is echt mijn leven geworden. Oke, wat lul ik nu. Ik met Chandler, de enige echte Chandler die meiden alleen gebruikt. Ach, wie houd ik voor de gek, ze heeft mijn hart gewonnen.

Terug bij het huis.
We stappen allemaal uit en lopen het huis in. Gelijk pak ik mijn telefoon en bel mijn vader om het goede en slechte nieuws te vertellen. 'Ja?' Hoor ik aan de andere kant van de lijn. 'We hadden de bommen geplant en ze zijn allemaal afgegaan. Hun hele basis is ingestort en de opslag ik helemaal stuk.' 'Goed gedaan jongen. Heb je nog meer nieuws?' 'Ja, goed en slecht nieuws, wat wil je het eerst horen?' Vraag ik hem. 'Slechte nieuws dan maar eerst.' 'Ze hebben Scarlett. Het was haar idee om er heen te gaan om zich tegen iemand te ruilen.' 'Oke, ja dat is vervelend. Maar wat is het goede nieuws?' Praat hij erover heen alsof het hem niets uitmaakt. 'Moeder is terug.' Zeg ik al iets blijer. Het is even stil aan de andere kant van de lijn waarna ik hem tegen mensen hoor roepen, hij is ontzettend blij. 'Scarlett heeft zichzelf geruild met je moeder?!' Roept hij vrolijk. 'Ja, dat heeft ze.' Zeg ik dubbel. 'Ben je niet blij dat je moeder terug is?' 'Jawel, maar ik wou beide vrouwen in mijn leven hebben.' Leg ik hem uit. 'Soms moet je iets opgeven om iets anders te krijgen zoon. Dat heb jij gedaan tweemaal. Je reputatie voor Scarlett en Scarlett voor je moeder.' Zegt hij waarna hij ophangt. Ik loop naar de woonkamer waar mijn moeder volop praat met iedereen. 'Chandler, hé we hadden het net over hoe je jezelf staande hield met het idee dat ik was overleden. Ik was ook erg verdrietig. Maar ben blij dat ik je weer vast kan houden jongen.' Ik knik naar haar. 'Wie was trouwens die meid, ik hoorde dat ze familie was van Jack en dat ze voor onze familie heeft gevochten. Ze was wel prachtig hoor, vindt je niet?' Vraagt ze me. 'Ja, Scarlett. Ja ze is prachtig. En ik hoop dat ze dat ook zo houden. Ze is een goed mens met een groot hart.' Vertel ik haar. 'Ik ben haar echt dankbaar.' Zeggen mijn moeder en ik tegelijk. Ze kijkt me vrolijk aan en gaapt. 'Mam, je kunt misschien maar beter gaan slapen, je ziet er moe uit.' Zeg ik haar waarna ik haar de weg wijs naar de kamer die normaal gesproken van mijn vader is als hij hier is. Ze knikt naar me en geeft me een kus op mijn voorhoofd, iets wat ze vroeger ook altijd deed en daarna loopt ze naar de kamer. 'Ik ga werken, jullie kunnen ook nog wel even gaan liggen. Maar tien uur moet iedereen opstaan. We gaan dan allemaal trainen!' Roep ik tegen iedereen in de woonkamer. Ik loop naar mijn kantoor en hoor verschillende mensen naar hun kamers gaan. Ik ga achter mijn bureau zitten en maak wat werk af terwijl ik ook een plan maak om Scarlett te bevrijden, ik moet haar hier hebben.

(Pov. Scarlett)
Vlak nadat ze mee moest.

Ik zit nu naast Jack in de auto. Ik merk aan hem dat hij zit te piekeren, maar waarover? Zou het te maken hebben met dat ik ieder moment de auto uit kan springen? Hij houdt me namelijk erg in de gaten. Dat is trouwens nog geen slecht idee ook. Ik leg voorzichtig mijn arm op dat uitstekende deel van de autodeur, weet ik veel hoe het heet. Gelijk zoekt Jack een plek op om te stoppen en zet de auto aan de kant. 'Echt waar, je moet hier blijven. Bij mij!' Roept Jack. 'Nou en! Heb ik gevraagd of ik mee mocht. Nee! Had ik uberhaupt een keuze? Nee! Want ik moest iets terug doen voor Chandler aangezien hij er altijd voor me was!' Ik open de deur en wil uitstappen maar wordt aan mijn haar terug getrokken. En niet veel later grijpt hij me in mijn nek vast en slaat mijn hoofd tegen het dashboard. 'Waar sloeg dat nou op?! Ik ben wel je zusje!' Roep ik tegen hem terwijl ik over mijn hoofd wrijf die aardig hard bonk. 'Dat sloeg op het dashboard. En als je niet meewerkt sla ik je bewusteloos!' 'Dat durf je niet!' 'Echt wel, let maar op.' Niet veel later knalt zijn vuist tegen mijn slaap aan waar ik geen last van heb aangezien ik toch buiten bewustzijn raak.

Half zeven 's avonds.

Met een bonkend hoofd wordt ik wakker. Ik kijk om me heen en scan de kamer waar ik in lig. Het is een kille, witte kamer. Ik lig op een groot bed en naast me staat een hartmachine, ofzoiets. Ik heb geen verstand van al die medische techniek spullen. Als ik net klaar met met de kamer bekijken loopt er een man naar binnen. Wat ik aan zijn postuur kan zien. Naar mate hij dichterbij komt zie ik zijn gezicht beter. Het is mijn vader. En achter hem verschijnt Jack die een klein meisje bij de schouders vasthoudt. 'Hey, Scarlett.' Begint mijn vader voorzichtig die op zijn knieën naast mijn bed gaat zitten. Hij lijkt een beetje angstig voor mijn reactie. Maar zijn blik veranderd snel als hij mijn tranen ziet lopen. 'Hey, liefje. Wat is er mis?' Snel sla ik mijn armen om zijn nek en knuffel hem. 'Ik ben zo blij je weer terug te zien!' Schreeuw-fluister ik. De armen van mijn vader verstrakken zich om mijn lichaam. Mijn tranen maken zijn shirt nat, maar het lijkt hem niets te boeien. 'Pap, ik heb je echt verschrikkelijk erg gemist! Waarom heb je me eigenlijk ooit verlaten?' 'Ik heb jou ook gemist Selia. En tja, ik wou je ten eerste bij je moeder weg houden, ze was iets te gevaarlijk. Maar ze heeft zichzelf aangepast. En als tweede, wou ik je uit deze wereld houden. Maar je bent hier sterk genoeg voor.' Nadat hij dat heeft gezegd laat hij me los. Hij draait iets bij en wenkt het meisje naar hem toe te komen. Ze heeft net als mij roodbruine haren en groene ogen. 'Kom maar Sophie, ze zou je heus niets aan doen.' Bang knikt ze naar mijn vader. En loopt onze richting in. 'Ehm, Scarlett? Dit is je kleine zusje, Sophie. En Sophie, dit is je oudere zus, Scarlett.' Zegt mijn vader. Mijn mond zakt open. Vandaar dat ze zo op me lijkt. Sophie weet niet wat te doen. Ik ga rechtop in het bed zitten en Sophie zet een paar stappen achteruit tot ze bij haar grote broer staat, Jack. Hij legt zijn handen weer op haar schouders. 'Sophie, rustig maar. Ik zou je heus niets aandoen. Ik wil je alleen leren kennen, dan kunnen we hele goede zussen worden en later als je iets ouder bent gaan shoppen, lijkt je dat leuk?' Ze schud haar hoofd en draait zich om naar Jack die haar optilt. 'Nee, oke. Ik houd ook niet van shoppen.' Vertel ik haar. Ik hoor een klein, schattig lachje. En zie hoe Sophie me aankijkt met een glimlach. 'Weet je wat die broer van je heeft gedaan bij mij?' Ze schud haar hoofd. 'Hij heeft me beschermd voor een enge man.' Leg ik haar uit om zo iets met haar in contact te komen. En ja, daarnaast heeft Jack me wel een keer beschermd. Dat was tegen die eigenaar van die stripclub. 'Jack is ook goede broer.' Zegt ze zacht maar hoorbaar. 'Dat kan ik geloven.' Zeg ik en glimlach dankbaar naar Jack, ondanks dat hij me bewusteloos heeft geslagen. Ik gooi mijn benen over de bedrand en stap uit het bed. Mijn vader wilt me tegenhouden maar ik stop hem weer. De naald die in mijn arm zit trek ik eruit. Ik ben die toch niet nodig. 'Pas op hoor Scarlett, doe voorzichtig.' Zegt mijn vader. Ik knik naar hem. 'Komt goed, ik ben erg sterk.' Glimlach ik. Ik loop voorzichtig naar Jack en Sophie toe om haar niet bang te maken. Als ik voor ze sta steek ik mijn hand uit naar Sophie, die mijn hand aanneemt. 'Aangenaam kennis te maken, zusje.' Zeg ik en zie hoe haar mondhoeken opkrullen. 'Ja.' Is het enigste wat ze zegt. Ik grinnik iets. 'Laten we allemaal naar beneden gaan daar staat het eten klaar.' 'Hmmm, heb al zo'n honger.' Zeg ik en we lopen met zijn vieren naar beneden. Als we aan de tafel gaan zitten en het eten allemaal is opgediend hoor ik een deur losgaan. Een vrouw stapt naar binnen. De vrouw die ik herken als de vrouw op die foto van het bureau. De foto die Chandler me liet zien. De foto van mijn vader en mijn moeder. De vrouw die net binnen stapte is, dus mijn moeder?

Tamtamtam!!!! Wat vinden jullie nu al van Sophie, of kunnen jullie nog geen mening geven. En hoe vinden jullie dat Jack omging met Scarlett, zijn eigen zusje, in de auto?