Achtenvijftig

431 22 0
                                    

Rosalie Thomas
Ik rende naar Luke toe die zijn armen opende. Ik vloog in zijn armen. En begon weer te huilen. "N-nee". Hij snoof de geur van mijn haar op. "Ik haat het dat ik je moet achterlaten" zei hij zacht. "Ik hou van je" zei ik.

"Ik hou van jou" zei hij. Hij kuste me, lief en zacht op mijn lippen. "Dit wordt erg zwaar" zei hij. Hij ging voor me staan. En pakte mijn handen. "Ik hou van je. Ik wil bij je blijven en zodra ik het huis uit mag wil ik bij jou wonen. Ik hou van je. Zo ontzettend veel". Hij huilde ook.

"I-ik wil je niet missen. Ik kan je niet missen" zei ik. "Ik jou ook niet, schatje" zei hij. Hij drukte me dicht tegen zich aan. "Schatje, ik moet gaan. Anders mis ik mijn vliegtuig" zei hij. Ik beet op mijn lip om niet te huilen.

"Ik ga je missen en kom je snel zoeken" zei hij. Hij drukte een laatste kusje op mijn voorhoofd. Ik sloeg mijn armen voor de laatste keer om zijn middel heen. "Dag Lukey" zei ik. "Doei cutie" zei hij. "Wil je nog steeds de mijne zijn?" Vroeg hij. Ik knikte.

Hij stapte in het busje samen met Calum. Ik zwaaide naar hem voordat hij de deur dichtdeed. Hij reed weg. Kath sloeg een arm om me heen. "Gaat het wel?" Vroeg ze. "Verrassend goed" zei ik.

Super slecht...

✔That Boy ~ lrh✔Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu