Ο Αλήτης Της Καρδιάς Μου

δευτερη αποπειρα δολοφονιας

Vangelis pov.
Για την Εύα ηταν δύσκολο να συνηθίσει τον θάνατο του Κώστα και αυτό ηταν λογικό αφού ηταν πολύ δεμένη μαζί του αλλά και τον πυροβόλησαν μπροστά στα ματια της...εντάξει όταν πέρασε ο κυνδινος και κατάλαβα τι είχε συμβεί και εγώ σοκαριστικα..δεν περίμενα να συμβεί κάτι τέτοιο όμως εκείνη την ωρα το μονο που με ένοιαζε ηταν να προστατευσω την οικογένεια μου... Η αλήθεια είναι μου λείπει αυτό που ειχαμε αλλά τουλαχιστον την βλεπω,μου αρέσει να την βλέπω να Γελά,να είναι ο εαυτό της γενικότερα... Είμαστε αυτό που λέμε φιλοι με ερωτικά συναισθηματα...είμαι σίγουρος οτι και αυτή νιώθει το ίδιο αλλά φοβάται να το παραδεχτεί και την καταλαβαινω, για αυτό και κάνω υπομονή...όσο καιρός και να περάσει εγώ θα είμαι δίπλα της και θα περιμένω...

Eva's pov..
Μου λείπει απίστευτα o Κώστας...το να τον δω πεθαίνει μπροστά στα ματια μου ηταν σαν να βλέπω να σκοτώνουν ενα κομματι μου...γιατί τον Κώστα τον έβλεπα σαν τον αδερφό που ποτε δεν είχα... Ο Βαγγέλης μπορω να πω οτι με ξάφνιασε ευχάριστα όλον αυτον τον καιρό. Με στήριξε όσο κανένας χωρίς καν να του το ζητήσει...φαίνεται οτι μ'αγαπαει αλλά δεν μπορω να ξεγραψω όσα συνέβησαν...όχι ακόμα...απο τις σκέψεις μου με έβγαλε ενα έντονος θόρυβος απο το δωμάτιο του Βαγγέλη...βλέπετε μένουμε μαζί γιατί θέλουμε η μικρή να ζησει σε ενα φυσιολογικό οικογενειακό περιβάλλον.. Πλησιασα το δωμάτιο του και άκουσα φωνές...και δεν ηταν γυναικείες....ηταν τέσσερις  άντρες... Άνοιξε ο ένας την πόρτα και είδα δυο να κρατάνε τον Βαγγέλη και ενα να τον βαραει...

"Παιδιά έχουμε παρέα..."είπε και δάγκωσε τα χείλη του αυτός που ανοιξε την πόρτα.

"Εύα τρέξε"φώναξε ο Βαγγέλης πριν τον ξανά χτυπήσουν,"αν την πειραξετε θα σας σκοτώσω ολους" είπε εξαγριωμένος...

Εκανα δυο βήματα προς τα πίσω και άρχισα να τρεχω...ευτυχώς λόγω του surfing είχα καλη φυσική κατασταση και δεν με είχε επηρέασε η εγκυμοσύνη... Όμως αυτός που με κυνηγούσε ήταν πιο γρήγορος... Με έπιασε και με έφερε μπροστά στον βαγγελη...

"Άφησε με κάθαρμα" φωναξα και προσπάθησα να φύγω...ήμουν δυνατή αλλά όχι Τόσο δυνατή ώστε να καταφέρω να ξεφυγω...

"Σκασε βρώμα,θα κανεις οτι σου λέμε αν θες να ζησει ο Βαγγέλης" είπε με χτύπησε στο προσωπο,με αποτέλεσμα να μου ανοίξει η μύτη και μετα με χτύπησε με την γροθιά του στην κοιλιά..
ένας οξύς πόνος με διαπέρασε και τα γόνατα μου λιγησαν..έπεσα στα γόνατα και έβαλα τα κλαματα...κάτι δεν πήγαινε καλά με το μωρο μου και το ένιωθα... Ο Βαγγέλης πλεον ηταν εξαγριωμένος. Με που κόπο τον συγκρατούσαν... Κατάφερε να τους ξεφυγει και όρμηξε  σε αυτον που με χτύπησε... Ενιωσα κάποιον να με κλωτσαει στην κοιλια και ζαλίστηκα... Το τελευταιο που θυμάμαι πριν να χάσω τις αισθήσεις μου ηταν να πυροβολούν τον Βαγγέλη και να πέφτει διπλα μου...όσο είχε δυνάμεις μου κράτησε το χερι και μου ψυθηρισε...

"Να προσεχείς την κόρη μας...σας αγαπώ..."

"Βαγγέλη..."δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την φράση μου....
Πλεον και τους δυο μας είχαν εγκαταλήψει οι δυνάμεις μας.

Αργησα να βάλω Παρτ αλλά δεν έχω ιντερνετ
Εξελίξεις....τι λέτε να γίνει στο μέλλον;;;