Ο Αλήτης Της Καρδιάς Μου

συναντιωμαστε ξανα

Vangelis pov.

Μόλις τελειωσαμε με την Εύα την συζητήσει,αρχισα να σχεδιάζω το τι θα κάνω. Πως τα έφερε η τύχη μένει απέναντι μου και θα πάμε και οι δυο στο γκαλά. Πάντως τι τις έχω κανει ο ατιμος ακόμα με θέλει. Δηλαδή τι νόμιζε οτι θα με ξεπερνούσε Τόσο εύκολα. Τέλος πάντων βάζω παπούτσια και πάω απεναντι να την πω να πάμε μαζί στο γκαλά. Μέσα σε δυο λεπτα ήμουν σπίτι της και χτυπησα το κουδούνι. Ήμουν ετοιμος να τα παρατησω αλλά ήρθε και άνοιξε.

"Γεια Βαγγέλη πως μπορω να σε βοηθήσω;" μου είπε αγουροξυπνημενη.

"Εμμ να περάσω;"

"Εμμμ ναι συγνώμη πέρασε. Δυο λεπτα να αλλάξω και έρχομαι" Μπήκα στο σαλονι της,το οποίο ηταν ακριβως όπως το περίμενα. Είχε σε μια μερια ενα τετραδιο με πολύ ωραία διακόσμηση, φαινόταν οτι ηταν χειροποιητη. Απο εξω εγραφε στα πορτογαλικά "οι καλύτερες στιγμές τις ζωής μου". Το ξεφυλισα μέχρι που εφτασα σε ενα κεφάλαιο που έγραφε το όνομα μου,ηταν το τελευταιο. Είχε και αλλά κεφάλαια με πρωην αλλά παντα είχε ενα χαμόγελο που δεν ηταν πραγματικό. Και μετα είδα καιτο "κεφάλαιο" μου. Είχε φωτο ομαδικές αλλά και φωτο που ημασταν μαζι. Πραγματικα μέχρι και τα ματια της έλαμπαν.

"Βαγγέλη τι κανεις;"με ρώτησε και με τρομαξε αφού ήμουν προσηλωμένος στο να βλέπω το album.

"Καλά εσύ;"

"Καλά... Αλλά δεν εννοώ αυτό... Τι κανεις με το album"

"Εμμμ να εσύ το εφτιαξες;"

"Ναι σου άρεσε;"

"Πολύ ωραίο. Βλέπω οτι με είχες στις καλύτερες στιγμές τις ζωής σου.."

"Όλα τα ωραία παντα τελειώνουν,οποτε..." είπε κοιτώντας το πατωμα. Σημάδι οτι ένιωθε άβολα αλλά και οτι έκρυβε κάτι.

"Θέλω να σου ρωτησω δυο πραγματα"

"Φυσικά...πρώτον θες να πάμε μαζί σήμερα στο γκαλά; και δεύτερον γιατί έφυγες;"

Μόλις άκουσε το δεύτερο πράγμα που ήθελα να την ρωτησω την έκανε να παγώσει και το πρόσωπο της συννεφιασε.

"Όσων αφορα το πρωτο ναι,άλλωστε σου χρωστάω εναν χορο, και τον λογο αν θυμάσαι στον είχα πει."

"Ναι θυμαμαι... Βρηκες τον εαυτό σου;"

"Ναι...τώρα πλεον ναι..."

"Ωραία χαιρομαι... Ξέρεις ακόμα σε αγαπώ...αλλά απο οτι φαίνεται εσύ προχωρήσει δεν..." της ειπα.

"Βαγγελη λοιπον αφού θες τόσο πολύ θα μάθεις. Ναι έφυγα για να ξαναβρω τον εαυτό μου πράγμα που το πετυχα. Ξεπερασα τον φόβο μου και ξαναξεκινησα το surf και την μπάλα αλλά όχι δεν σε ξεπέρασα. Προσπάθησα αλλά δεν τα κατάφερα,γιατί οτι αγαπάς και σε κανει πραγματικα ευτυχισμένη δεν το εγκαταληπεις ποτε πραγματικα"

Σηκώθηκε και γύρισε ομως την τραβηξα στην αγκαλιά μου. Πλεον όλα πήγαιναν όπως τα υπολογιζα. Παλιά αν την εβλεπα έτσι θα "πέθαινα"...όμως καιρός ηταν να αλλάξουν τα πραγματα.
Μετα απο λίγο έφυγα εξάλλου έπρεπε να ετοιμαστουμε για το γκαλά.