Ο Αλήτης Της Καρδιάς Μου

η πρωτη προβα.

Μόλις ντυθηκε κατεβηκαμε στο στουντιο, για να κανουμε προβα.
"εισαι πολυ ομορφη." μου ειπε.

"Ευχαριστώ."

"να σε ρωτήσω κατι; χωρίς παρεξήγηση αλλα γιατι καταστρέφεις τον εαυτό σου; γιατι, ντυνεσαι ετσι στο σχολείο;" με ρώτησε.

"νομίζω ότι ξέρεις ακριβώς τον λογο."

"συγνώμη."

"μια συγνώμη δεν διορθώνει τίποτα Βαγγέλη."

"γιατι;"

"πες οτι παίρνεις ενα ποτηρι και το πετας κατω. Θα σπάσει. Πιστεύεις ότι αμα κολλησεις τα κομμάτια θα είναι ξανά το ίδιο; "

"Εμμμμ οχι... Αλλα το ποτηρι αμα το προσεξεις και το φροντίζεις και το αγαπας θα επανελθει..."

"πας καλα; το ποτήρι θα επανερθει..." αααα δεν παει καλα το παιδι.

"οχι βρε χαζουλα μου. Θελω να μαθω για σένα. Πως ήρθες στην Ελλάδα, τι είναι αυτα τα σημαδια; γενικά θελω να μαθω για την ζωη σου."

"για τα σημαδια δεν πρόκειται να σου πω."

"καλα δεκτο. Ποτε έχεις γενέθλια;"

"σε τρεις εβδομάδες"

"οκ να το θυμαμαι μαζι με τον Στέλιο. Εγω εχω στις 19/7, και δεν μου λες με τι ασχολείσαι;"

"με το τραγούδι, το γυμναστήριο παλια ασχολούμουν με το surfing και ήμουν αρχηγός σε μια γυναικια ομαδα ποδοσφαίρου." είπα.

"omggggggggg πλακα κάνεις;"

"οχι."

"και πως προέκυψε το ποδόσφαιρο;"

"ο κολλητός μου μου εμαθε ολα οσα ξέρω."

"ο κολλητος σου ε; και ποιος είναι;"

"ο neymar."

"ο γνωστός?"

"yeap... Και τώρα ποιο τραγούδι θες να πουμε;"

"σκεφτόμουν το sad song των we the kings. Είναι ενα απο τα αγαπημένα μου."

"και εμένα."

Καναμε προβες για κανα δυωρο, μόλις τελιωσαμε κάτσαμε να μιλήσουμε. Ηταν τοσο υπέροχα μέχρι που ηρθαν ο Άρης με τον Jimmy.

"που 'σαι ρε μαλακα;" ειπε ο αρης.

"γιατι δεν απαντάς στο τηλέφωνο;" ρώτησε ο jimmy.

"γιατι ειχα μια σημαντική δουλειά."

"εμμμ γεια σας παιδιά... " είπα διστακτικά.

"οπ... Η σακατεμ.... Αουυυυυ ρε Βαγγέλη." ξεκίνησε να λέει ο αρης.

"έχει και ονομα ξέρεις."