Hoofdstuk 6

161 7 2
                                    

'Marthe, wil je alsjeblieft mijn telefoon even bellen', vraagt Hanne de volgende morgen. 'Ik maak me hele grote zorgen om Klaasje', zegt Marthe er gelijk doorheen. 'Ze is er nog steeds niet'. 'Nee, en mijn telefoon ook niet...', zegt Hanne. 'Hanne.....Klaasje is toch wel veel belangrijker nu dan jouw telefoon', reageert Marthe boos. 'Ja tuurlijk, maar Klaasje én mijn telefoon weg dat klopt niet helemaal'. 'Ik ben altijd veel dingen kwijt maar mijn telefoon....die ben ik nóóit kwijt'. 'Zou je dan nu alsjeblieft mijn telefoon even willen bellen', vraagt Hanne zo lief mogelijk. 'Oké dan, zegt Marthe met tegenzin. Marthe belt naar de telefoon van Hanne. 'Ik hoor hem!', juicht Hanne. 'Huh, het geluid komt van boven daar heb ik hem niet neer gelegd hoor'. 'Ik ook niet', zegt Marthe. 'Haal hem nu maar op'. Hanne loopt naar boven vindt uiteindelijk de telefoon en loopt weer naar Marthe. 'Je raadt nooit waar hij lag....', zegt Hanne hysterisch. 'Hij lag in het nachtkastje van Klaasje!'. 'Ik wist dat er iets niet klopte'. 'Nee joh', zegt Marthe. 'Wat moet Klaasje nou met jouw telefoon'. Hanne let al niet meer op wat Marthe allemaal zegt. Ze ziet dat Klaasje met de stalker heeft gechat. Marthe kijkt over de schouder van Hanne mee. 'Heeft Klaasje dat gestuurd', zegt ze dan. 'Ja......', zegt Hanne. 'Hanne nu is het klaar, het is nu precies 10.00 uur en Klaasje is niet weergekomen', zegt Marthe. 'We MOETEN naar de politie, wie weet wat die gast(en) met haar hebben gedaan'. Marthe grijp haar jas van de kapstok en wil de deur uit rennen. 'NEE MARTHE', schreeuwt Hanne. 'Het wordt misschien alleen maar erger als mijn stalker weet dat we naar de politie gaan'. 'En als Klaasje bij hun is of waar dan ook, doen ze haar wél wat aan'. 'We moeten dit zelf oplossen'. 'En misschien is Klaasje wel gewoon gezellig bij haar ouders langsgegaan in Nederland'. 'Misschien wordt Klaasje nu ook wel....wel.....lastig gevallen met weet ik veel wat....!', zegt Marthe er achteraan. Hanne begint te huilen. Het was haar schuld. Klaasje wou haar helpen en nu zit ze in de problemen. 'Hanne toch', zegt Marthe. 'Ik bedoelde dit niet zo'. 'Ik wacht nog wel met naar de politie gaan'. 'Maar als dit veel te lang duurt dan gaan we oké?'. Hanne knikt en geeft Marthe een knuffel.

GestalktWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu