Gestalkt

Hoofdstuk 10

De volgende morgen zitten Hanne en Marthe aan het ontbijt. Ze zeggen niks tegen elkaar. Hanne is super boos op Marthe. Hoe kon Marthe nou toch naar het politiebureau zijn gegaan? Hoe kon ze nou vertellen over de stalker in deze moeilijke situatie? En het ergste op dit moment was nog dat er elk moment een politieagent voor de deur kan staan, om erover te praten.
De bel gaat
'Daar zullen we onze grote vriend hebben', zegt Hanne boos. Ze pakt haar bord en loopt er mee naar boven. 'Hanne, alsjeblieft, wacht nou even", zegt Marthe. 'Jij wou toch zo nodig met de politie in contact komen, nou voilà', zegt Hanne. Marthe kijkt Hanne boos aan en loopt richting de deur. Ze zucht een keer diep en doet open.
Marthe schrikt zich kapot als ze ziet wie er voor de deur staat. Klaasje! 'KLAASJE, wat is er gebeurt kom snel binnen'. Als Klaasje een stap wil verzetten valt ze voorover in Marthe's armen. 'Ik moet water', krijgt Klaasje nog net uit haar droge keel. 'Hanne kom!!! Het is Klaasje!, schreeuwt Marthe. 'Je moet even helpen!'. Als een gek komt Hanne de trap afgerend. Ze geeft Klaasje een grote knuffel en samen tillen ze Klaasje richting de bank.

Als Klaasje op de bank ligt en een paar slokken water heeft gedronken kijkt ze haar 2 vriendinnen aan. 'Dankjewel', zegt ze. 'Voel je je weer wat beter', vraagt Marthe ongerust. 'Ja'. Maar Hanne en Marthe zien dat Klaasje de pijn probeert te verbergen. Klaasje ziet er dan ook heel slecht uit.
De bel gaat weer
Klaasje schrikt een beetje en probeert rechtop te gaan zitten. 'Klaasje blijf nou liggen en doe maar rustig je hebt heel veel mee gemaakt', probeert Hanne haar vriendin gerust te stellen. 'Het is de politie, dus je bent veilig niks meer om bang voor te zijn'. Hanne pakt Klaasje haar hand en samen kijken ze hoe Marthe en de politieman de woonkamer binnen komen.