Mismatch (Completed + epilogue)

chapter 16: the substitute

 “Devon, alam mo ba kung nasaan si Sam? Hanggang nayon wala pa sya eh.” tanong naman sa kanya ng kanilang director na si miss Mhy.

“Miss, hindi ko po alam hindi nga po nagrereply sa mga texts ko eh.” nagaalala na din nyang sagot dito. Iyon na ang huling showing ng play nila kumbaga yun na ang kanilang last gala performance at kung minamalas nga naman ay 2 oras ng late si Sam, dapat kase ay meron pa silang rehearsal kanina. Ilang minuto na lamang ay magstart na ang play ngunit wla pa din ang main lead actor nila.

“Miss, ncontact ko na po si Sam, actually ung mom nya ang nakausap ko, nasa ospital po sya ngayon at kinukumbulsyon po sya.” humahangos na sabi ni Yen sa kanila.

“oh no! Pano na po yan Miss! Ikacancel po ba natin ang show?” tanong nya dito.

“no! Hindi pwede! the ausitorium's already full at hindi basta basta ang mga nandito ngayon, karamihan ng board of trustees ng school nandito na. Hindi pwede!!” nararattle na din si Miss Mhy

“we have to look for Sam's replacement!” singit naman ni Chikara na kadarating lang at napansin ang kanilang kaguluhan. Napansin nyang hindi na nakatingin sa kanya si Miss Mhy, at may tinitignan ito sa kanyang bandang likuran.

“Oh my God! We are saved!!” sigaw ni Miss Mhy. Napalingon sya sa direksyon ng tingin nito. At wala syang nakita doon kung hindi si James na nag aasikaso ng mga instruments at nagbibigay ng direction sa audio personnel. Oh my God! Oh my God!

Hindi nya alam kung matutuwa sya or kakabahan sa takbo ng pangyayari. Napansin nyang tumakbo papalapit si Miss Mhy, Yen at Chikara dito. Mukhang matutupad na din ang pangarap nya noon pero iba na ang sitwasyon nila ngayon at alam nyang kailangan nyang dumistansya dito. Nakita nyang tinignan sya ni James, nagiisa na lang sya sa kanyang pwesto at tila napako na sya roon, ngumiti ito slighlty sa kanya at silently tila nagpapaalam kung okay lang na ito ang gumanap sa role ni Sam, tumango sya dito. At bumalik na ang tingin nito sa mga kumausap dito at pumayag na ito.

“Yessssss!!” pumailanlang ang tili nila miss Mhy, Yen at chikara sa backstage.

“devon,” mahinang tawag ni James sa Babaeng nasa harapan nya ngaun, nakatalikod ito sa kanya at nakasilip sa maliit na awang ng kurtina na naghahati sa Backstage at sa mismong stage, ilang minuto na lang ay mag-uumpisa na ang final performance nito para sa play na iyon, mukhang kinakabahan pa din ito.Lumingon na ito sa kanya at tila nagulat ng makita sya.

“james, bakit? Kinakabahan ka ba?? you should not be nervous, kaya mo yan, lagi k din naman nmin kasama sa mga rehearsals kaya for sure alam mo na by heart ang role ni Sam.” pag-aassure nito sa kanya, ngunit pansin nyang hindi ito makatingin ng diretso sa kanyang mga mata.. parang bumalik ito sa dating Devon, yung tahimik, aloof at tila ilap sa kanya.

“Sana nga, But I know that you will help me get through it naman eh,..” simpatiko nyang sabi dito.

The truth is hindi naman talaga sya kinakabahan o ninenerbyos man lang, siguro dahil sanay naman sya mag-perform, infact excited sya nagperform, umarte at kumanta, na kasama si Devon.

“oo naman, sasaluhin kita, don't worry...” (devon's POV) Sasaluhin kita, whatever happens, kaso ang problema, ikaw, hindi mo naman ako sasaluhin eh, actually, I've already fallen for you, kaso hindi mo naman ako sinalo..

Hindi maintindihan ni James kung bakit tila lumungkot ang anyo nito, at tila namula ang mga mata nito.

“James, I;ll go ahead, magreretouch pa ako ng make-up ko.” paalam sa kanya ni Devon, but somehow ayaw pa nyang umalis ito, gusto pa nya itong makita ulit, gusto pa nya itong makasama,

“devon wait...” pigil nya dito. Lumingon lang ito bahagya, ngunit naglakad na ulit ito papalayo sa kanya...

“devon wait...” Narinig ni Devon na sabi ni James, nilingon nya ito, he saw something flicker in his eyes. She wanted to stay miss na miss nya na ito, his deep brown eyes, his boyish grin, his carefree attitude, ngunit alam nyang hindi pwede, alam nyang masasaktan lang sya, at alam nyang isang malaking pagkakamali kung hahayaan nyang mapalapit lalo dito..

James, I'm sorry, I cannot be your friend anymore, 'coz the truth is I Don't want to be JUST your friend, I want us to be more than that... I want to be more than your friend, but I know it can never happen... I know you can never gave what I wanted.. I know... coz you already have her...

Hapong hapo si Devon ng makalabas sya ng auditorium, Natapos ang Finale performance ng “west side story” ng maayos, ni Hindi mapapansin ng mga audience na hindi naman talaga si james ang tunay na lead role. Everything was perfect that night, everybody was happy and celebrating, except her...

Hindi pa din maalis sa isipan nya si James lalo na ngayon na nagsama sila ng mahigit 2 oras sa isang Show. Lalabas sya ng stage to act na para silang inlove couples at ramdam na ramdam nya ang intensity ng mga titig nito, when they act, feeling nya totoo ang lahat, ang mga yakap nito ang pagalalay at titig nito sa kanya, during the entir play, everything and everyone seems so oblivious to her pakiramdam nyay silang dalawa lamang ni james ang naroroon at finally nagkatotoo na ang hiling nyang mahalin din sya nito. And she felt so happy...

But then pagkatapos ng bawat scene, maghihiwalay sila ni James sa backstage at muli ay maalala nyang ang lahat ay pag-arte lamang it is just a “PLAY”. Atmuli babalik nanaman ang kalungkutang nadarama nya.

“devon.. devon.. wait..” narinig nyang sabi ng napakapamilyar na boses na yon, hinawakan sya nito sa braso na tila pinipigil sya sa paglalakad... (see the picture at the right side) -------------->>

“Do you have any plans for tonight?” tanong nito ng lingunin nya ito.

“w-w-wala naman, pauwi na..” matipid nyang sagot dito, inis sya sa nararamdaman dahil kahit na anong pilit nyang paalala sa kanyang sarili na dapat nya na itong kalimutan ay tila may sariling pag-iisip ang puso nya na lagi na lamang tumatalon tuwing nakikita nya ito.

“why don;t we celebrate then, this is such victory, for us.. what do you think?” masiglang anyaya nito sa kanya. Again she would love to accept his invitation, but then...

“james, pasensya ka na huh? I can't.. I really have to go..”

“devon, please... come with me... Please don't say no...” pagsusumamo nito sa kanya. Tinignan nya ito, his eyes were pleading as if his life depends on her answer. Na tila big deal dito kung sumama sya o kung irereject nya ang offer nito... alam nyang heartache nanaman ang kakaharapin nya pagsumama sya dito, but then... how could she say no to the only man that she have ever love??

“O-o—okay, let's go...”

============

eto na po ang hinihiling ninyong update.. pasensya kung natagalan.. =)) masyado ako nag enjoy sa How to win your dream guy eeee.. actually wala pa nga akong balak mag-update nito, eh kaso nag-request si KC, isa sa mga fave Jaevon FF writers ko, kaya naman how could I say no..?? ahehe.. pagpasensyahan nyo na din kung mejo puchu,, kase po.. talagang impromptu eto.. 

eeeeeee... may date ulit ang jaevon... saan nyo sila gustong pumunta?? wala pa ako maisip eeee...  if kayo si devon, will you still go?? 

comment, VOTE, Like at mag-fan na din kayo.. =))) pag hindi ako nakontento sa votes at comments  tatagalan ko ulit ang update.. whahahaha =PP  ^_^V

Happy new year Jaevon! happy new year din to all gems/hiyas at sa mga ibang readers.. love love you all!! :*

XOXO