Uzaktan bir yıldız göz kırpıyor.
Senin evinin yakınında da bir kaç sokak lambası...
Karşımda yarım bir ay var.
Onu görünce kalbimin yarımlığı , eksikliği geliyor aklıma.
Bir nasheed çalıyor telefonumdan.
Ağlamama sebebiyet.
Ağlamama vesile.
Sen hiç ağladığımı gördün mü?
Görmedin değil mi?
Oysaki gözlerim karşında çok ağlamıştı.
Bir şiir vardı hatırlar mısın?
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Ne çok severdim bu şiiri.
Sen bilmezdin ...
Seni anlatırdı bana.
Seni dokurdu yüreğime.
Hatta bir yerinde diyordu ki:
Hasret,özlenenden uzak kalmak mıdır?
Özlenen yanındayken hicran duyulamaz mı?
Ne çok severdim yüreğimin yansıması olan bu mısrayı.
Ne doğru söylerdi böyle.
Ben seni yanındayken özlerken gidişini nasıl kaldırırdı yüreğim...
Kaldıramamıştı zaten...
