Simula

68 6 0
                                    

Cymplicity's POV

Ilang taon man ang lumipas ay sariwang sariwa pa rin sa akin ang mga nangyari.

Ang simoy ng nag hahalong init at lamig ng hangin. Ang pakiramdam ng yakap na tila kay higpit.

At ang pakiramdam ng pagmamahal na tila walang katapusan.

Staring at the people who's having the time of their life while I am here alone sitting and drowning myself from alcohol.

Ang napakalakas na tunog na nag mumula sa speaker na tila ba isang kanta na lamang ay tatangayin na ako. Binalewala ko iyon kahit na masakit na ang tenga ko. I want to forget. Ilang taon ko na nga ba sinabing gusto kong makalimot. Ilang taon at araw na pagpilit sa sarili pero eto ako ngayon ni kaliit liitang detalye sa kaniyang mukha ay tandang tanda ko parin.

How can we forget someone who left a mark in our heart? Iyon na nga yata ang gabi gabing hinahanap ko tuwing pumunta ako sa The Glass hoping that I could see him again.

But it's my decision to give up right? So bakit ako yung naghihintay sa kaniya?

Saving HerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon