Nandito kami ngayon sa may dining table namin. Nakakamiss talaga ang bahay na ito. Ibang iba sa Manila na sobrang modern ng lahat. I mean so condo ko na puro high tech or what so ever ang mga gamit. Dito may natitira paring bakas ng nakaraan. Like the ceiling, walls, floor and furnitures.
Nakatingin si Dad saakin. Sinusuri ako. Tila nag tataka siya kung bakit ako naparito. Ang aking ama ay isang business man pinanganak sa isang may kayang pamilya at unti unting gumawa ng pangalan sa larangan ng negosyo. Madaming naiintimidate sa kaniyang itsura dahil narin sa kaniyang features na medyo strikto kung titingnan ang kaniyang kilay ay makapal ang mata ay tila lawin ang kaniyang ilong ay maganda at ang labi ay tila ba hinulma upang sumimangot.
"Dad! I just missed everyone can't you just believe me?" Natatawa kong tanong.
"I doubt it!" Sabi naman ni Bleu. Pagkatapos ay tinuloy ang pag kain ng karne sa harap.
"Come on!" Pag mamakaawa ko. Oo na may iba akong pakay pero namiss ko sila. Bakit parang ayaw nilang andito ako!
"Boys, stop it." Saway ni mom. "Nandito si Cymplicity para makasama tayo. Kaya wag na kayong mang inis diyan at baka mag tampo ang little princess ko." Naka ngiti akong tiningnan ni mom. Ang mommy ko naman ay may magandang mukha maputi si mommy at magaganda ang kaniyang mga mata na tila ba anghel at kung titingnan mo ay mabait sya. Mabait naman talaga si mommy pero kapag nasa work na siya ay nagiging mataray siya. She's an architect before but now she's a full time wife.
Tinuloy namin ang pagkain hanggang natapos na kaming lahat.
Nasa sala ako at nag scroll sa aking phone. Kuya Kellin's seating on the other sofa. Nag hintay ako ng ilang sandali para lapitan si kuya Kellin.
"Hi Kuya Kellin!" Bati ko sa kaniya. He's wearing all black white shirt and pants with matching white vans. Nakapamulsa siya ng nilapitan ko siya. Kuya somehow has same feature with me. Ang pinagkaiba lamang namin ay ang mata niya ay tila ba palaging galit at inaantok ngunit iyon ang nag dadagdag ng kagwapuhan niya.
He just stared at me. Wahhhh! Bakit ganito sya ka seryoso ngayon?
"What?" Supladong tanong niya. Paano ko malalaman ang gusto kong malaman kung sinusungitan niya agad ako.
Madami akong tinanong sa kaniya para hindi niya mahalata ang pakay ko. Hanggang sa mapunta kami sa parte na iyun.
"Yes, ahm kuya may kakilala ka ba na Paine ang pangalan?" Pag tatanong ko sa kaniya. Kunwari ay inosente at wala lang saakin ang tanong na iyun."Why Cymp? Is he your crush?" Nagliwanag ang mga mata ko. Ibig sabihin kilala nya ito.
"So you know him?" Pag tatanong ko ulit. Kumunot ang noo niya.
"Stop that Cymplicity. Sinasabi ko sayo. No boys okay? Wala akong kilalang Paine! At kung meron man ay hindi ko sasabihin sayo." At ayun nag walk out sya. Grabe ano ang masama duon?Umalis ako duon dahil iniwan niya akong mag isa kaya naman hinanap ko si Bleu para siya naman ang matanong ko.
Sunod naman ay si Kuya Bleu. Pero negative wala syang kilalang Paine. At tanging pag asa ko na lang ay si Kuya Joshua. Nasa kwarto niya ito at pinuntahan ko siya duon.
"Kuya do you know someone that has a name Paine?" Tumingin ako sa kaniya at siya naman ay nakatingin din saakin at sinusuri ang mukha ko. Kuya Joshua has these unique colored eyes he has this blue and green eyes na siyang nang aakit na tiitgan iyon. Ang kaniyang ilong ay nakuha sa aming ina na pino at matangos, ang kaniya namang labi ay mapupula na siyang nag papakita ng mapuputi niyang mga ngipin."Yes baby, I knew someone back when I was in College. 3 years older sya sayo. Why?" At agad na na alarma ang sistema ko sa sinabi ni kuya Joshua.
BINABASA MO ANG
Saving Her
RomancePaano makakabangon si Cymplicity Perez gayong lugmok na lugmok na siya sa sakit na idinulot ng taong kaniyang pinaka mamahal? Sino ang darating para ayusin siya?