Cursed 3 / Harry Potter

~6~

 De volgende dag zaten Hermelien, Ron, Harry en ik aan de ontbijttafel. 'De roosters voor de derdejaars,' zei George en hij gaf me mijn rooster. 'Dankje Georgie,' zei ik glimlachend. Hij schudde zijn hoofd. 'Noem me geen Georgie Lili,' zei hij.

Ik glimlachte. 'Geen kans Georgie.'

Hij zuchtte.

Ik bekeek mijn rooster.

Ik had vandaag Waarzeggerij, Voorspellend Rekenen, Gedaanteverwisselingen en Verzorging van de Fabeldieren.

Leuk.

'Hermelien – ze hebben echt een potje van je rooster gemaakt. Je staat voor 10 vakken per dag ingeschreven! Hermelien, daar het je gewoon niet genoeg tijd voor,' zei Ron.

'Ik heb het met professor Anderling geregeld,' zei Hermelien.

'Maar moet je kijken!' zei Ron lachen. 'Vanochtend bijvoorbeeld. Negen uur: Waarzeggerij. En daaronder, ook om negen uur: Dreuzelkunde. En-' Ron boog zich vol ongeloof over haar lesrooster. 'Moet je zien – daaronder staat Voorspellend Rekenen, óók om negen uur. Ik bedoel, je bent goed, Hermelien, maar niemand is zó goed. Hoe wou je in drie lokalen tegelijk zijn?'

'Doe niet zo stom,' zei Hermelien. 'Natuurlijk kan ik niet in drie lokalen tegelijk zijn.'

'Nou dan-'

'Geef me de jam eens aan,' onderbrak Hermelien hem.

'Hé, maar Lilian, jij hebt ook twee vakken om negen uur,' zei Harry ineens. Ik kijk hem aan. 'Geregeld met Anderling,' zei ik bars. 'Maar hoe-'

'Hermelien, zullen we al naar Waarzeggerij gaan?'

Ze knikte en we stonden op.

Ron en Harry zuchtten en voegden zich bij ons.

'Waarom is Waarzeggerij zo verschrikkelijk ver weg?' zeurde Ron. Ik grinnikte. 'Weten wij veel Ronald,' zei ik. 'Uh, meneer? Kunt u vertellen waar de Noordertoren is?' vroeg Harry ineens.

Wat?

Ik draaide me om en zag een ridder in een schilderij. Ik zuchtte, hij zag er niet al te snugger uit, zijn harnas was te groot en zwaar, en zijn zwaard ook.

'Een queeste!' schreeuwde hij. De woede van de ridder verdween direct.

Wat?

'Volg me, lieve vrienden en dan zullen we ons doel bereiken of dapper sneuvelen in de strijd!'

Hij probeerde op zijn dikke pony te klimmen, gleed er drie keer vanaf en staakte zijn pogingen.

'Dan maar te voet, nobele heren en edele vrouwe! Op pad! Op pad!'

Rinkelend rende hij de schilderijen door, Hermelien keken elkaar even aan, en begonnen toen als gekken achter hem aan te rennen.

Het zag er werkelijk niet uit, een ridder waar het harnas uit elkaar viel, rende terwijl hij schreeuwde: 'Ren! Aan de kant! Hier komt heer Palagon!' Als de mensen in de schilderijen niet luisterden pakte hij met moeite zijn veel te grote zwaard, en begon in het rond te hakken.

En wij, wij volgden hem op de voet, terwijl we aandachtig keken wat hij deed.

Waar de interesse in een idioot, van mijn kant vandaan kwam, geen idee.

Maar ja, ik was gestoord, dus ja.

Even later stonden Hermelien, Harry, Ron en ik hijgend en puffend in de Noordertoren.

De rest van de klas stond een beetje rond elkaar, te wijzen naar een bordje.

Sybilla Zwamdrift, lerares Waarzeggerij