Deadly Shadows : The Secret Of Shadow

Καφάλαιο 13

Κάθε λεπτό που περνούσε αυτό το μέρος ήταν όλο και πιο φρικτό, αυτοί οι ατελείωτοι τοίχοι, οι στενοί διάδρομοι και τα ελάχιστα κεριά στόλιζαν το πέρασμα τους έμοιαζε περισσότερο με ένα κάστρο-φυλακής όπου ζεις με κανόνες. Η Μπελ τους διέσχιζε προσεχτικά και γεμάτη άγχος. Αν αυτή ήταν η αρχή της νέα της ζωής... Η συνέχεια ποια θα ήταν;

Κοίταξε τον Τζάρεντ και το πρόσωπο του ήταν στολιαμένο με μια έκφραση  μελαγχολίας. Σαν κάτι να τον απασχολούσε και πάλι όμως ήταν τόσο όμορφος όποια έκφραση και να πάρει ότι και αν κάνει δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω του. Τόσο όμορφος αλλά και τόσο απόμακρος σκέφτηκε για ακόμα μία φορά.

Απομάκρυνε απρόθυμα το βλέμμα της και το μυαλό της ξεκίνησε ένα ταξίδι στο παρελθόν όχι στην μητέρα της η σκέψη και μόνο της έφερνε ναυτία, ζαλάδες και ένα τρομερό άγχος αλλά στην πρώτη μέρα που γνώρισε τον Τζάρεντ και τότε θυμήθηκε μια μικρή εικόνα η οποία της είχε ξεφύγει. Μια στιγμή που την έκανε να λιώσει και να κοκκινήσει. Όταν στο λεωφορείο με το βλέμμα  της  κάρφωσε τον Τζάρεντ εκείνος γύρισε και της είχε χαμογελάσει πράγμα που σημαίνει ότι ήξερε από την αρχή το ποια είναι.

<<Τζάρεντ;>> είπε ψιθυριστά.

Γύρισε και την κοίταξε με αυτά τα γαλάζια-μπλε μάτια του κόβοντας της, την ανάσα και την παρατήρησε προσεχτικά. Ένα βλέμμα του αρκούσε για την σημαδέψει, ένα του χαμόγελο για την αιχμαλωτήσει. Τώρα όμως φαινόταν περισσότερο κουρασμένος.

<<Πες μου πριγκίπισσα>> είπε απαλά.

<<Στο λεωφορείο που σε είδα για πρώτη φορά μου χαμογέλασες κατάλαβες ποια είμαι;>> τον ρώτησε παίζοντας ξανά στο μυαλό της, την ανεξήγητη έκφραση του.

Της έπιασε το χέρι της με την παλάμη του και της το έσφιξε. Την κοίταξε με ένα από τα πιο τρυφερά βλέμμα του  και της απάντησε:

<<Ναι το κατάλαβα διότι η θεία σου έστελνε φωτογραφίες σου στην μητέρα σου της έλεγε πως είναι η ζώη σου τώρα, της είπε επίσης πως είσαι  ένα πολύ καλό κορίτσι το οποίο της έλειπε η αγάπη η μητέρα σου μπορεί να σε άφησε όπως λες και ναι το ήξερα ότι σε παράτησε μόνο που δεν ξέρω τον λόγο εγώ απλά σαν βρυκόλακας- φρουρός εκτελώ της εντολές τους. Όμως Μπελ κάθε φορά που μάθαινε νέα σου δάκρυζε της λείπεις και καμιά φορά δεν βλάπτει ξέρεις να δώσουμε δεύτερες ευκαιρίες στους ανθρώπους>> της είπε τοποθετώντας το ελεύθερο χέρι του στο μάγουλο της.