Deadly Shadows : The Secret Of Shadow

Κεφαλαιο 2

Την επόμενη μέρα η Μπελ σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι της, είχε πέρασει όλο το απόγευμα στο δωμάτιο της. Τα καστανόξανθα μαλλιά της ήταν ανακατεμένα και μπερδεμένα, τα ροζαλί της χείλη ξερά και τα γκριζοπράσινα μάτια της φοβισμένα.
Έριξε μια κλέφτη ματιά στο σκουριασμένο παράθυρο της και αντίκρισε το φως του ηλίου να ποτίζει όλο το δωμάτιο της και να χαιδεύει ολόκληρη την πόλη. Κατάλαβε πως είχε ξημερώσει. Κοίταξε το ηλεκτρονικό ρολόι της πάνω στο κομοδίνο και η ώρα ήταν οκτώ παρά τέρτατο. Είχε μονάχα δεκαπέντε λεπτά πριν πάει στο σχολείο και είχε μπροστά της δέκα λεπτά δρόμο δεν θα προλάβαινε αν πήγαινε με το λεωφορείο και η θεία της είχε φύγει ήδη από της επτά το πρωί για να πάει στη δουλεία της. Πανικοβλήθηκε. Έτρεξε στην ντουλάπα της και την άνοιξε με δύναμη πετώντας έξω ένα καινούριο καθαρό τζιν, ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια που της είχε κάνει δώρο η θεία της τα Χριστούγεννα και μια φαρδιά μακρία γαλαζοπράσινη μπλούζα που έγραφε πάνω με κεφαλαία γράμματα "hate", της έπεφτε μέχρι τα γόνατα και της ήταν σα φόρεμα. Την είχε πάρει πριν δύο χρόνια επειδή πίστευε πως αυτή η μπλούζα ήταν ξεχωριστή και πως εξέφραζε τη ζωή της και τα βαθιά συναισθήματα της.Αφού τα φόρεσε πέρασε τη γλώσσα της τρεις φορές πάνω από τα ξερά της χείλη, χτένισε τα μαλλιά της με την αγκαθωτή της χτένα και στη συνέχεια όταν τελείωσε τα άφησε να πέσουν καλύπτοντας έτσι σχεδόν ολόκληρα τα μάτια της και το μισό πρόσωπο της κρύβοντας με αυτό τον τρόπο την φανταχτερή ομορφία της. Άρπαξε την σχολική της τσάντα και το κινητό της, άνοιξε την πόρτα του δωματίου της και κατέβηκε από τις σκάλες στο σαλόνι, άνοιξε την πελώρια ξύλινη πόρτα που τρίζει και άρχισε να τρέχει μόνη της με όση δύναμη είχε μέχρι το σχολείο. Είχε στη διάθεση της μόνο έξι λεπτά, από το σώμα της έσταζε ιδρώτας ενώ τα χέρια της και τα πόδια τις ήταν ανεξέλεκτα.

<<Αργήσατε, ξανά δεσποινίς Στίβερ>> φώναξε αυστηρά η καθηγήτρια της ιστορίας της η κυρία Αμέλια. Η Αμέλια ήταν κοντή, πολύ πιο κοντή από τη Μπελ και πολύ αδύνατη. Φορούσε κάτι μεγάλα μπλε μεταλλικά γυαλια πιο μεγάλα απο την ίδια τα οποία συνεχώς της έπεφταν, έκοβε τα μαλλιά της καρέ είχε γενικά μανία με αυτό το κούρεμα και πασάλιβε όλο το πρόσωπο της με ένα τόνο μέικ απ.

<<Μάλλον>> είπε ντροπαλά η Μπελ και έριξε μια εξεταστική ματιά γύρω της και είδε όλους τους συμμαθητές τις να τις στέλουν βλέμματα αηδίας έκτος από την κολλητή της, την Ντάρσυ το "ροκ" κορίτσι με τα μακριά βαμμένα ροζ μαλλιά και τα γκρι μάτια, τα ψηλά τακούνια και τις κοντές φούστες, η οποία της έκανε νόημα με το χέρι της να καθίσει δίπλα της.

<<Ποπό! Έχεις τα χάλια σου σήμερα φιλενάδα!>> της λέει η Ντάρσυ παρατηρώντας τα μαλλιά της που στάζουν ιδρώτα και τα ρούχα της που είναι κολλημένα στο σώμα της.

<<Συγνώμη, αλλά άργησα να ξυπνήσω και αναγκάστηκα να έρθω τρέχοντας>> της απάντησε εκνευρισμένη η Μπελ, αν και την αγαπούσε πολύ και την είχε σαν αδελφή της ποτέ δε της άρεσε το γεγονός ότι συνέχεια της έκανε κριτική για την εμφάνιση της.

<<Νταρσύντα, Άναμπελ να μην ακούσω κιχ!>> τις μάλωσε η καθηγήτρια βάζοντας τα δάκτυλα της μπροστά από τα χείλη της σα φερμουάρ.

Τα κορίτσια θυμωμένες με την καθηγήτρια τους και ενοχλημένες η μία από την συμπεριφορά της άλλης σταμάτησαν τα ψιθυρίσματα και άρχισαν να χαζεύουν την αίθουσα, τους μισούς μαθητές να χασμοριούντε, τους άλλους μισούς να ανταλλάσουν στα κρυφά σημειώματα, τους δημοφιλής να κουτσομπολεύουν, τους σπασίκλες να προσέχουν με απόλυτη προσοχή το μάθημα της κυρίας Αμέλιας και φυσικά την ίδια την καθηγήτρια να ουρλιάζει για να την ακούσουν. Η Μπελ βαριόταν τόσο πολύ που κάποια στιγμή γύρισε το κεφάλι της προς τον ήλιο. Της άρεσε ο τρόπος που έλαμπε και που χάριζε το φως του σε ότι βρισκότανε κοντά του, ώσπου η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβει.

<<Και αυτό για σήμερα παιδιά μου ήταν το μάθημα σας να μη ξεχάσετε να μου φέρετε αύριο την εργασία των πέντε σελίδων>> είπε η Μις Αμέλια. Η Μπελ όμως, όπως και οι υπόλοιποι μαθητές την αγνόησαν και έτρεξαν γρήγορα προς την έξοδο.